Provide call details to police, says High Court

The Madras High Court Bench here on Monday directed four telecom companies Vodafone, Airtel, Aircel and Reliance to provide phone call details sought for by Superintendent of Police Deshmukh Shekar Sanjay, specially appointed by the court to probe a child missing case, within a week or face the music.

Passing interim orders on a habeas corpus petition filed by the mother of 14-year-old Sarath Kannan of Sivaganga missing since 2014, a Division Bench of Justices S. Nagamuthu and M.V. Muralidaran warned that the officials of the four telecom companies would be summoned to the court if they failed to provide the phone call details.

The order was passed after Mr. Sanjay, a 2012-batch IPS officer attached to the Prohibition and Enforcement Wing here, appeared before the court and stated that he was yet to receive phone call details from the telecommunication companies as well a DNA report from the Director of Forensic Sciences Laboratory in Chennai.

DNA report

The judges issued a direction to the Director of Forensic Sciences Laboratory also to issue the DNA report within a week after comparing the DNA of a body of a 15-year-old boy found within Mettur Dam police station limits with that of the parents of the Sivaganga boy who was missing for the last two years.

The Division Bench had appointed Mr. Sanjay as a special officer to probe the case on October 21 after being dissatisfied with the investigation done by the Sivaganga police who could not achieve a breakthrough despite the court ordering a probe by a team led by a local Deputy Superintendent of Police.

When the case came up for hearing on Monday, Mr. Justice Nagamuthu asked the special officer to come up with suggestions on how to create an effective system of sharing of information between police stations across the State with respect to spotting of unidentified bodies so that many cases could be solved at the earliest.

“At one hand, we see the Inspector of one police station unable to solve a boy missing case for years together and on the other, the Inspector of another police station is unable to fix the identity of a body found within his jurisdictional limits. Some mechanism must be created to share the information among police personnel,” the judge said and adjourned the hearing to November 18.

‘Dead’ man wants action against officials

Wearing a garland around his neck and a banner in his hand, G. Athisayam of Kosavapatti, came to the Collectorate on Monday to protest over the issue of his death certificate.

In a petition submitted to Collector T.G. Vinay at the grievances day meeting here on Monday, A. John Peter Arokia Raj of Kosavapatti in Sanarpatti union stated that he, along with his father, has been residing at Kosavaptti near T. Panjampatti for a long time.

“On October 27, Village Administrative Officer summoned me to his office and enquired about my father. I came to know then that a death certificate had been issued in my father’s name. The revenue officials had also issued a legal heir certificate.

They mentioned that my father died on November 13, 2007 and the legal heir certificate was issued on October 9, 2012,” he said.

He demanded action against the VAO, revenue inspector and tahsildar who were involved in preparing and issuing these certificates without proper verification.

He asked to the Collector to verify revenue and land records to check whether there were any registration of lands or transfer of land pattas with the help of these certificates between 2012 and 2016.

The Collector forwarded the petition to the revenue official to look into the issue and take action.

GO issued on enhanced maternity leave

: Following up on the announcement made by Chief Minister Jayalalithaa in the Legislative Assembly, the Tamil Nadu Government on Monday issued an order enhancing the maternity leave period from 180 days to 270 days to married women in government service, who have less than two children.

The GO said that the maternity leave might span pre-confinement rest to post-confinement recuperation with full pay.

Women employees who are on maternity leave currently prior to the date of issue of this order and will continue to be on leave are also eligible for this enhanced leave.

‘Raise age limit to 40 for Group 1 exams’

PMK youth wing leader Anbumani Ramadoss on Monday urged the Tamil Nadu government to declare the maximum age for candidates appearing for Group 1 examinations to qualify for sub-collectors as 40. In a statement, Anbumani argued that the exams are difficult to crack and eliminating candidates on the basis that they are above 35 years was unfair. “Most candidates write these exams several times and there is very tough competition,” said Anbumani Ramadoss.

Further, he pointed out that these exams have been held only six times between 2006-2015.

“For four years, the exams weren’t held. And to compensate, the maximum age must be raised from 35 to 40 years,” he said.

He further said that several States in India had already raised the maximum age. “ When the maximum age has been raised by States such Andhra, West Bengal, Assam and Tripura to 40 and by Kerala to 50, Tamil Nadu must not hesitate to do raise it as well,” he said.

PMK founder Dr. S. Ramadoss also urged MPs from the State to raise the issue of filling up of vacancies in nationalised banks in Tamil Nadu with candidates from other States.

“Candidates from Kerala and North India have filled most of the 1,563 vacancies available in State Bank of India. Parliamentarians from Tamil Nadu must raise the issue to ensure that candidates from Tamil Nadu are given preference for bank jobs in Tamil Nadu.

The government of Tamil Nadu must also reframe the syllabus in the State so that candidates can qualify easily in the test,” he said.

நாம் வளர்ந்திருக்கிறோமா?

By மாலன்  |   Published on : 07th November 2016 02:07 AM  |   

'ஒற்றை வருமானம் கொண்ட கடந்த தலைமுறைக் குடும்பங்களை விட இருவர் சம்பாதிக்கும் இந்தத் தலைமுறைக் குடும்பங்களின் நிலை கவலைக்குரியதாக இருக்கிறது. அவர்களது கடன் சுமை அதிகரித்திருக்கிறது. செலவுகள் அதிகரித்திருக்கின்றன. ஆனால் சேமிப்புகள் குறைந்திருக்கின்றன'.
அண்மையில், அமெரிக்கத் தேர்தல் களத்தில், ஹார்வேர்ட் பல்கலைக்கழக முன்னாள் பேராசிரியர் எலிசபெத் வாரன் ஆற்றிய உரையில் காணப்படும் வரிகள் இவை. அமெரிக்க நடுத்தர வர்க்கத்தைப் பற்றிய இந்தக் கருத்துக்கள் இந்திய நடுத்தரக் குடும்பங்களுக்கும் பொருந்துமோ?
கடந்த முப்பது ஆண்டுகள். இதுதான் இந்த முறை அமெரிக்க அதிபர் தேர்தலில் விவாதத்தின் மையப் புள்ளியாக அமைந்திருந்தது.
முப்பதாண்டுகள் என்பது தனி மனிதர்கள் வாழ்வில் வேண்டுமானால் நீண்டதொரு காலமாக இருக்கலாம், ஆனால் ஒரு நாட்டின் சரித்திரத்தில் பெரிய காலம் அல்ல என்று சொல்வார்கள். ஆனால் கடந்த முப்பதாண்டுகள் உலகத்தையே புரட்டிப் போட்ட ஆண்டுகள்.
இணையம், மடிக்கணினி, செல்லிடப்பேசி, மின்னஞ்சல், டிஜிட்டல்
கேமரா, கூகுள், முகநூல், கட்செவி
அஞ்சல் போன்ற நட்பு ஊடகங்கள், காணொலிக் காட்சிகள், ஆன் லைன் வர்த்தகம் எனப் பலவும் நம்மை வந்தடைந்தது இந்த முப்பதாண்டுகளுக்குள்தான்.
இந்தத் தொழில்நுட்பம் நம் வாழ்க்கையில் ஏற்படுத்தியிருக்கும் மாற்றங்கள் ஏராளம். பணம் எடுக்க வங்கிக்குப் போக வேண்டியதில்லை. கடிதம் அனுப்ப அஞ்சலகம் செல்லத் தேவையில்லை. பயணச் சீட்டு பதிவு செய்ய ரயில் நிலையம் போக வேண்டாம். ஏன், துணிமணிகள், பலசரக்கு காய்கறிகள் வாங்க அங்காடிகளுக்குச் செல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்லை. அயலகத்தில் வாழும் உறவுகளிடம் உரையாட அதிகச் செலவில்லை. செய்தி அறிந்து கொள்ள செய்தித்தாள் வாங்க வேண்டாம். விழாக்களுக்கு வாழ்த்துச் சொல்ல வண்ண அட்டைகள் வாங்க வேண்டாம். திறன்மிகு செல்லிடப்பேசிகள், நாட்
குறிப்பேடுகள், நாட்காட்டிகள், வானொலிப் பெட்டி, கேமரா, அலாரம் கடிகாரம், ஒலிப்பதிவு கருவிகள், இசைப்பேழைகள் தொலைநகல், கார்பன் காகிதம், குறுந்தகடுகள் எனப் பலவற்றிற்கும் விடை கொடுக்கப்பட்டுவிட்டது.
செல்லிடப்பேசிகள், பேசுவதைக் காட்டிலும் வேறு பணிகளுக்கே அதிகம் பயன்படுத்தப்படுகின்றன என்பதுதான் பலரது அனுபவம்.
ஆனால் என் சிந்தனையைப் பெரிதும் ஈர்ப்பது தொழில்நுட்பம் ஏற்படுத்தியுள்ள மாற்றங்கள் மட்டுமல்ல. கடந்த முப்பதாண்டுகளில் அரசியல் உலகில்
ஏற்பட்ட அதிர்வுகளும், பொருளாதார உலகின் பூகம்பங்களும்தான்.
சென்ற முப்பதாண்டுகளில்தான்-
1987 -ம் ஆண்டு ஜூன் 12-ஆம் நாள், அந்தச் சுவரை இடித்துத் தள்ளுங்கள் என்று ஜெர்மனிகளைப் பிரித்த பெர்லின் சுவரை அகற்றுமாறு அமெரிக்க அதிபர் ரீகன், சோவியத் யூனியன் அதிபரான
கொர்பச்சேவிற்கு சவால் விடுத்தார். 1991 நவம்பருக்குள் சுவர் முற்றிலுமாகத் தகர்ந்து வீழ்ந்தது. இரு ஜெர்மனிகளும் ஒன்றாகின.
அதே 1991 டிசம்பர் 26-ஆம் நாள் சோவியத் யூனியன் பிரிந்து சிதறியது. அமெரிக்கா சோவியத் யூனியன் என்ற இரு துருவங்களிடையே இயங்கிக் கொண்டிருந்த உலக அரசியல், ஒற்றைப் புள்ளியை நோக்கிக் குவியும் நிர்ப்பந்தம் நேர்ந்தது. சமன் குலைந்த உலகின் அரசியல் சதுரங்கத்தில் பொருளாதாரம் காய் நகர்த்த ஆரம்பித்தது.
இந்தியப் பொருளாதாரமோ அந்த காலகட்டத்தில் படு பாதாளத்தில் இருந்தது. 1990-ஆம் ஆண்டு நவம்பர் மாதம் சந்திரசேகர் பிரதமராகப் பதவி ஏற்றபோது, வளைகுடாப் போரின் காரணமாக பெட்ரோல் விலை எகிறிப் போயிருந்தது. அந்நியச் செலாவணி கையிருப்பு வெகுவேகமாகக் கரைந்து கொண்டிருந்தது. எந்த நேரமும் செலாவணி நாணய மாற்று விகிதம் குறைக்கப்படும் என்ற அச்சத்தில் அயல் நாட்டில் வசித்த இந்தியர்கள், இந்தியாவில் போட்டு வைத்திருந்த வைப்புத் தொகை கணக்குகளை மூடிக் கொண்டிருந்தார்கள். இதே காரணத்திற்காக அயல் நாட்டு வணிகர்கள் நமக்குக் கொடுக்க வேண்டிய தொகைகளைத் தள்ளிப் போட்டுக் கொண்டிருந்தனர்.
பட்ஜெட்டில் திட்டமிடப்பட்டிருந்த நிதிப்பற்றாக்குறைக்கும், நிஜமான பற்றாக்குறைக்கும் இடையே மலைக்கும் மடுவிற்குமான இடைவெளி. இடியாப்பச் சிக்கலில் மாட்டிக் கொண்டிருந்தது இந்தியா.
முழு பட்ஜெட்டிற்கு பதில் இடைக்கால பட்ஜெட்டை தாக்கல் செய்தார் நிதி அமைச்சர் யஷ்வந்த் சின்கா. உலக வங்கியிடம் கடன் கேட்டுப் போய் நின்றார். முதலில் உதட்டைப் பிதுக்கியது. முழுமையாக ஒரு பட்ஜெட் கூட இல்லாமல், நிதிப் பற்றாக்குறையைக் குறைக்கும் திட்டம் ஏதும் அறிவிக்கப்படாமல், எப்படிக் கடன் கேட்கிறீர்கள் என வியந்தது. ஏற்றுமதிக்கும் இறக்குமதிக்கும் இடையேயான இடைவெளி ஒரு பில்லியன் டாலர் என்றிருக்கும் போது எப்படிக் கடன் கொடுக்க முடியும் எனக் கேட்டது.
நெருக்கடி ஏற்படும் நேரத்தில் இந்திய மத்தியதர வர்க்கம் என்ன செய்யுமோ அதை இந்த தேசம் செய்தது. கைவசம் இருந்த தங்கத்தை 400 மில்லியன் டாலருக்கு அடகு வைத்தது.
1991-ஆம் ஆண்டு, ஜூன் மாதம் மதச்சார்பற்ற இந்திய சோஷலிச குடியரசு பொருளாதார சீர்திருத்தங்களை அறிவித்து அந்நிய முதலீட்டிற்குக் கதவுகளைத் திறந்து விட்டது.
பொருளாதாரச் சீர்திருத்தங்கள் அறிவிக்கப்பட்ட இந்த 25 ஆண்டுகளில், 90-களில் நாம் எதிர்கொண்டநெருக்கடிகளிலிருந்து நிச்சயமாக மீண்டு விட்டோம். பொருளாதாரத்தில் வளர்ந்திருக்கிறோம். அடிப்படைக் கட்டுமானங்கள் அதிகரித்திருக்கின்றன. அன்றிருந்ததை விடவும் இன்று நம் சாலைகளின் மொத்த நீளம் நான்கு மடங்கு அதிகரித்திருக்கிறது. அதாவது நம் நகரங்கள் கிராமங்களிடையேயான தொடர்பு அதிகரித்திருக்கிறது.
மக்களிடையே தொடர்பு அதிகரித்திருப்பதைத் தொலைபேசிகளின் எண்ணிக்கை சொல்கிறது. கல்விக் கூடங்களின் எண்ணிக்கை கூடியிருப்பதையும், கற்போர் எண்ணிக்கை அதிகரித்திருப்பதையும் கணக்குகள் காட்டுகின்றன. முப்பதாண்டுகளுக்கு முன்பு கிராமப்புறத்து இளம் பெண் ஒருவர் எம்.பி.ஏ. போன்ற படிப்புகளைப் படிப்பதென்பது பெரும் கனவாகவே இருந்தது. அந்நிய முதலீடும், அதன் விளைவாக வேலை வாய்ப்புக்களும் பெருகியிருக்கின்றன.
ஆனால்-
வளர்ந்திருக்கிறோம் எனச் சொல்லி வைக்கப்படும் புள்ளிவிவரங்களைக் கூர்ந்து ஆராய்ந்தால் மகிழ்ச்சியை விட கவலைகளே மிஞ்சுகின்றன. நாட்டின் மொத்த உற்பத்தியில் கணிசமான பங்களிப்பை விவசாயம் செய்து வந்தது. ஆனால் அது பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டுவிட்டது. இப்போது நாம் கண்டிருக்கும் வளர்ச்சியின் பெரும்பகுதி சேவைத்துறையின் வழியே நமக்குக் கிடைத்திருக்கும் வளர்ச்சி.
1991-இல் இருந்ததைவிட சேவைத்துறை 20 சதவீதப் புள்ளிகள் அதிகரித்திருக்கின்றன. ஆனால் விவசாயம் எதிர்மறை வளர்ச்சி கண்டிருக்கிறது.
விவசாயத்தின் வீழ்ச்சிக்கு ஒரு முக்கிய காரணம் அரசு அதற்கு அளித்து வந்த பல்வேறு வகையான ஆதரவுகளை விலக்கிக் கொண்டது. தேசியமயமாக்கப்பட்ட வங்கிகள் கூட வேளாண் கடன்களைக் குறைத்துக் கொண்டன. கூட்டுறவு வங்கிகள் ஏற்கெனவே நலிவுற்று வந்த நிலையில் விவசாயிகள் தனியாரிடம் (அவர்களில் கணிசமானோர் புதிதாக உருவான கந்து வட்டிக்காரர்கள்) கடன் வாங்கத் தலைப்பட்டனர். விவசாயிகளின் தற்கொலைகள் அன்றாடச் செய்திகளாயின.
அந்நிய முதலீட்டைத் தக்க வைத்துக் கொள்வதே அரசின் முதன்மை நோக்கமாக இருந்ததால் அது அதற்கான சலுகைகளில் கவனம் செலுத்த வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தது. அதைச் சமன் செய்ய வேளாண்மைக்கு அளித்து வந்த ஆதரவைக் குறைத்துக் கொண்டது.
வேளாண்மையையே வாழ்வாதாரமாகக் கொண்டு கணிசமானோர் வாழ்ந்த நம் நாட்டில், இந்த திடீர் மாற்றம் பொருளாதாரத்தில் முன்னேற்றத்தை ஏற்படுத்தினாலும் சமூகத்தில் நெருக்கடிகளை ஏற்படுத்தியது. ஏனெனில், நாம் மேற்கொண்ட பொருளாதாரச் சீர்திருத்தங்கள் ஒரு பரிணாம வளர்ச்சியின் அடிப்படையில் படிப்படியாக ஏற்பட்டவை அல்ல. மாறாக ஒரு நெருக்கடியின் காரணமாக மேற்கொள்ளப்பட்ட அவசர நடவடிக்கை
இந்த அவசர நடவடிக்கையின் காரணமாக, கடந்த முப்பதாண்டுகளில் சமூகத்தின் சமநிலை குலைந்திருக்கிறது. கிராமப்புற வறுமையைத் தீர்மானிக்க வரையறுக்கப்பட்டிருக்கும் அளவுகோல், ஒருவருக்கு நாள் ஒன்றுக்கு 2,200 கலோரி உணவு. இதற்குக் கீழாக பெறுவோர் வறுமையில் உழல்வோர் எனக் கருதப்பட்டனர். 1993-94-இல் இவர்களது எண்ணிக்கை 58.5 சதவீதம்; 2011-12-இல் 68 சதவீதம் .
ஒரு புறம் விவசாயிகள், நடுத்தர மக்கள், மாணவர்களின் கடன் சுமை அதிகரித்து வரும் நிலையில் இன்று நாட்டின் செல்வத்தில் முக்கால் பகுதி 10 சதவீத மக்களின் கைகளில் இருக்கிறது (இழ்ங்க்ண்ற் நன்ண்ள்ள்ங்ள் எப்ர்க்ஷஹப் ரங்ஹப்ற்ட் ஈஹற்ஹக்ஷர்ர்ந் 2014). ஏழைகள் வசமுள்ள சொத்துகளைப் போல 370 மடங்கு, மக்கள்தொகையில் 10 சதவீதமே உள்ள பணக்காரர்கள் வசம் இருக்கிறது.
அவர்களது செல்வம் எப்படி உயர்ந்தது? நிலம், நீர், வனம், தாதுப் பொருட்கள், அலைக்கற்றை போன்ற இயற்கை வளங்களைக் கையாளும் வாய்ப்பு அவர்களுக்குக் கிட்டியதுதான். அது உற்பத்தித் துறையின் மூலம் மட்டும் அடைந்த வளர்ச்சி அல்ல.
கடந்த 30 ஆண்டுகளில் வளர்ச்சி அடைந்த எந்த ஒரு பெரிய நிறுவனத்தை எடுத்துக் கொண்டாலும் அவர்களுக்கு இந்த வளங்களில் ஏதேனும் ஒன்றுடன் அல்லது பலவற்றோடு தொடர்பு இருப்பதைக் காணலாம்.
அவசர அவசரமாகப் பொருளாதாரத்தில் சீர்திருத்தங்களை அறிமுகப்படுத்திய நம் ஆட்சியாளர்கள், தேர்தல், நிர்வாகம், நீதித்துறை, காவல்துறை, கல்வி இவற்றில் பெரிய சீர்திருத்தங்களை மேற்கொள்ள கடந்த முப்பதாண்டுகளில் முன்வரவில்லை. ஏன்?
கடந்த முப்பதாண்டுகளில் நடந்திருப்பவைகளை ஒரு சேரத் தொகுத்து யோசித்தால், வாழ்க்கை முறை மாறியிருக்கிறது (தொழில் நுட்பத்திற்கு நன்றி). நாட்டின் பொருளாதாரம் மாறியிருக்கிறது. தொழில் நுட்பத்தின் கொடைகள் சாதாரண மனிதனுக்குக்கூட (காசு கொடுத்தால்) கிடைக்கிறது. ஆனால் நாட்டிற்குப் பொதுவான இயற்கை வளங்களிலிருந்து அவர்கள் அன்னியப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறார்கள்.
குடும்ப வருமானங்கள் கூடியிருக்கின்றன. ஆனால், அவை அதிகம் நெருக்கடிக்குள்ளாகியிருக்கின்றன.
நாம் வளர்ந்திருக்கிறோமா? மாறியிருக்கிறோமா?

அரசே செய்தாலென்ன?

By எம். அருண்குமார்  |   Published on : 07th November 2016 02:06 AM  |   

திருமணமாகி குழந்தைப் பேறு இல்லாத பெண்கள் பல்வேறு இன்னல்களை சந்தித்து வருகின்றனர். முறையான சிகிச்சை பெற்றால் குழந்தைப் பேறு கண்டிப்பாக கிடைக்கும்.
குழந்தைப் பேறு இல்லாதவர்களைக் குறிவைத்து செயற்கை முறையில் கருத்தரித்தல், ஆலோசனை, டெஸ்ட் டியூப் பேபி என பல ஆலோசனை மையங்கள் தனியார் மருத்துவமனைகளில் துவக்கப்பட்டு சிகிச்சை என்ற பெயரில் பல கோடி ரூபாய் பணத்தை வருவாயாக அந்த மருத்துவமனைகள் ஈட்டுகின்றன.
குழந்தைப் பேறு சிகிச்சைக்காக செல்பவர்கள் செய்யும் செலவுக்கு அளவே இல்லை. அந்த அளவுக்கு மருத்துவமனைகள் கட்டணத்தை வசூலிக்கின்றன. பரிசோதனைக்காகவே அதிக அளவு பணம் வசூலிக்கப்படுகிறது.
செயற்கை கருத்தரிப்பு சிகிச்சையில், ஒரே சிகிச்சையிலேயே வெற்றி பெற்று கருத்தரிப்பு நடந்துவிடும் என்று கூறிவிடமுடியாது. பெரும்பாலானவர்களுக்கு இரண்டு அல்லது மூன்று சிகிச்சைகளுக்கு பிறகே கருத்தரிப்பு நடைபெறுகிறது.
இதற்காக பல லட்சங்களை செலவழிக்க வேண்டியது. கருத்தரிப்பு வெற்றிகரமாக நடைபெற வேண்டுமென்பதற்காக வெகு தூரத்திலிருந்து சிகிச்சைக்காக மருத்துவமனைக்கு வருபவர்கள் கருத்தரிக்க வேண்டிய பெண்ணின் நலனை கருதி காரில் பயணம் செய்ய வேண்டிய சூழ்நிலையும் உள்ளது.
செயற்கை முறையில் கருதரிப்பு சிகிச்சைக்கு செல்லும் தம்பதிக்கு பல கட்டுப்பாடுகளை தனியார் மருத்துவமனைகள் விதிக்கின்றன. அந்த மருத்துவமனையிலேயே தங்கி சிகிச்சை பெற வேண்டும். அங்கேயே அனைத்து பரிசோதனைகளையும் செய்ய வேண்டும். குறிப்பிட்ட நாளில், கட்டாயமாக சிகிச்சைக்கு வந்தே ஆக வேண்டும், இல்லையெனில் கருத்தரிப்பு நிகழாது என அச்சத்தை உருவாக்குகின்றனர்.
வசதி படைத்தவர்கள் மட்டுமே இந்த சிகிச்சையை பெற முடிகின்றது. ஏழை, எளிய மற்றும் நடுத்தர வர்க்கத்தினர் அந்த மருத்துவமனைக்கு ஆலோசனைக்குகூட செல்ல முடியவில்லை.
குழந்தைப் பேறு இல்லாதவர்கள் தமிழகத்தில் லட்சக் கணக்கானவர்கள் உள்ளனர். அதில் வசதி படைத்தவர்களின் எண்ணிக்கை குறைவு. ஆனால் வசதியில்லாத ஏழை, எளிய மற்றும் நடுத்தர வர்க்கத்தை சேர்ந்த மக்கள் அதிகமாக உள்ளனர். அவர்கள் பணம் செலவழித்து சிகிச்சை பெற முடியாதபடி அவர்களுடைய பொருளாதாரச் சூழ்நிலை உள்ளது.
இந்தியாவின் மருத்துவத் தலைநகராக தமிழ்நாடு மாறிவரும் இச்சூழ்நிலையில் செயற்கை கருத்தரிப்புக்காக தனியார் மருத்துவமனைகளை மட்டுமே மக்கள் நம்பியிருக்க வேண்டுமா? தனியார் மருத்துவமனைகளுக்கு சமமாக அரசு மருத்துவமனைகளில் தரமான சிகிச்சை அளிப்பதற்கு தேவையான அடிப்படை வசதிகள், உபகரணங்களுக்காக அதிக அளவு நிதி ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்டு செயல்படுத்தப்பட்டாலும் அதன் பலன் முறையாக மக்களை சென்றடைவதில்லை.
தமிழக அரசு மக்களின் நலனை கருதி பல்வேறு விலையில்லா திட்டங்களை செயல்படுத்தி வருகிறது. இருதய நோய், சிறுநீரக பாதிப்பு உள்ளிட்ட முக்கிய பிரச்னைகளுக்கே அரசு மருத்துவமனைகளில் சிகிச்சை வழங்கி வரும் நிலையில் குழந்தைப் பேறு இல்லாதவர்களுக்கு
குழந்தைப் பேறு வழங்கும் செயற்கை முறை கருத்தரிப்பு சிகிச்சையினை தமிழகத்தில் உள்ள அரசு மருத்துவமனைகளில் வழங்க வேண்டியது மிகவும் அவசியமானதாகும்.
குழந்தைப் பேறு இல்லாத தம்பதிகளுக்கு அரசு மருத்துவமனைகளில் செயற்கை கருத்தரிப்பு சிகிச்சையினை வழங்கும் சிறப்பு திட்டத்தை துவங்கி செயல்படுத்த வேண்டும். இதற்கென தனியாக சிறப்பு பிரிவையும் அரசு மருத்துவமனைகளில் தொடங்க வேண்டும். அந்த செயற்கை கருத்தரிப்பு சிகிச்சை பிரிவில் இலவசமாக சிகிச்சை அளிக்க வேண்டும்.
செயற்கை கருத்தரிப்பு சிகிச்சை சாதாரண சிகிச்சை போல வழங்காமல் தனியார் மருத்துவமனையில் வழங்கப்படும் சிகிச்சையை காட்டிலும் தரமானதாக வழங்கி செயற்கை கருத்தரிப்பு சிகிச்சை முறையை வெற்றிகரமாக செய்ய நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும்.
இதற்காக மாவட்ட மருத்துவமனைகளில் முதல் கட்டமாக செயற்கை கருத்தரிப்பு சிகிச்சை சிறப்பு பிரிவை துவக்கி செயல்படுத்த வேண்டும். அதற்கு அடுத்த கட்டமாக தாலுகா மருத்துவமனைகளில் அச்சிறப்பு சிகிச்சை பிரிவை துவக்கி தரமான சிகிச்சையினை வழங்க வேண்டும். அந்த சிகிச்சை பெறும் தம்பதிகளுக்கு தரமான மருந்துகளையே வழங்க வேண்டும்.
இதன் மூலம் தமிழகத்தில் லட்சக்கணக்கான ஏழை, எளிய நடுத்தர வர்க்கத்தை சேர்ந்த குழந்தையில்லா தம்பதிகள் பயனடைவார்கள் என்பது உறுதி.

பற்களைக் காப்போம்!

By மா. ஆறுமுககண்ணன்  |   Published on : 08th November 2016 01:15 AM  |   

முத்துப்போன்ற பற்களை உடைய என் நண்பரை சில நாள்களுக்கு முன்பு சந்தித்தேன். பேசிக்கொண்டிருந்தபோது கடைவாயில் இரண்டு பற்கள் இல்லாதது தெரிந்தது. "என்னாயிற்று?' என்றேன். "பல் விழும் பலன்' என்றார். "பல்லி விழும் பலன் தெரியும், அதென்ன பல் விழும் பலன்?' என்றேன்.
"நெருங்கிய நண்பனுக்கு இருநூறு ரூபாய் கடன் கொடுத்து ஆறு மாசமாயிற்று. பார்க்கும்போதெல்லாம் கேட்பேன். நேற்றும் கேட்டேன். என்ன கோபத்திலிருந்தானோ கைநீட்டிவிட்டான். அதன்விளைவுதான் இந்தப் பல் விழுந்ததால் உண்டான பலன்' என்றார்.
"கோபம் வரவில்லையா' என்றேன். "கோபமில்லை. லாபம்தான் வந்தது' என்றார். "எப்படி?' என்றேன். "மூன்று பற்கள் ஏற்கெனவே ஆடிக்கொண்டிருந்தன. அதில்தான் இரண்டு விழுந்துவிட்டன. மருத்துவரிடம் சென்றிருந்தால் குறைந்தது அறுநூறாவது செலவாகியிருக்கும். இப்போது நானூறு லாபம்தானே' என்றார்.
"எனக்கு ஒரு நூறு ரூபாய் கடன் கிடைக்குமா' என்றேன். மனிதர் காற்றாய்ப் பறந்துவிட்டார். கொடுத்த பணத்தைத் திரும்பக் கேட்டது அவரது நாக்கு; ஆனால் பலன் கிடைத்ததோ பல்லுக்கு!
கை, கால் என எந்த உறுப்புகளில் வலி வந்தாலும் தாங்கிக் கொள்ளலாம். ஆனால், பல்லில் வலி என்றால் அது பல்லுடன் நின்றுவிடுவதில்லை. கண், காது, கழுத்து, முகம், தலை என பல உறுப்புகளிலும் வலியை உண்டாக்கி பாடாய்ப்படுத்திவிடும்.
எனவே, பல்வேறு உறுப்புகளிலும் வலியைத் தரும் அதைப் "பல் - வலி' எனச் சொல்வது ஒருவகையில் பொருத்தம்தான்!
"பல் போனால் சொல் போச்சு' என்பது பழமொழி. காலையில் எழுந்ததும் காலாற நடந்து சென்று, நீர்நிலைக் கரையோரங்களில் நின்றிருக்கும் வேம்பிலிருந்தோ, ஆலிலிருந்தோ சிறு குச்சியை உடைத்து பல்துலக்கி வளர்ந்தவர்கள் தமிழர்கள். அந்த அனுபவத்தின் வெளிப்பாடுதான் "ஆலும் வேலும் பல்லுக்குறுதி' என்னும் பழமொழி.
நாளடைவில், நீர்நிலைகளும் சுருங்கி, வீட்டிலேயே பற்களைத் துலக்கும் பழக்கம் வந்துவிட்டது. அதனை பற்பசை நிறுவனங்கள் நன்றாகப் பயன்படுத்திக்கொள்கின்றன.
இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்புவரை சில நிறுவனங்களின் ஒரே மாதிரியான பற்பசை மட்டுமே விற்பனைக்கு வந்தன. இப்போதோ ஒவ்வொரு நிறுவனமும் விதவிதமான பற்பசைகளை விற்பனை செய்கின்றன. ஒவ்வொரு விளம்பரத்திலும் "இதுதான் சிறந்தது; மற்றவையெல்லாம் சரியல்ல' என்பதுபோல கூறப்படுகிறது.
இதன் மூலம் அவர்கள் மற்ற நிறுவனத்தைக் குறைகூறுகின்றனரா, அல்லது தங்களது நிறுவனத்தின் மற்ற பற்பசைகளையே குறைகூறுகின்றனரா என்பது அவர்களுக்கே வெளிச்சம்!
உங்க பற்பசையில் உப்பு இருக்கிறதா என அக்கறையுடன் வினவுகிறது ஒரு விளம்பரம். உப்புள்ள பற்பசைதான் பல்லுக்கு நன்மை செய்யும் போலிருக்கிறதே என நினைத்து உடனே சென்று வாங்கிவிட்டு வீட்டுக்குள் நுழைந்தால், வேம்பு இருக்கிறதா உங்கள் பற்பசையில் என்கிறது அதே நிறுவனத்தின் வேறொரு விளம்பரம்.
சரி, உப்புள்ள பற்பசையை விட்டுவிட்டு வேம்புள்ள பற்பசையை வாங்கிக்கொண்டு வேகமாக வீடு வந்தால், கிராம்பு இல்லையா உங்கள் பற்பசையில் என்று கேட்கிறது மற்றொரு விளம்பரம். நமக்குத்தான் கிறுகிறுத்துப்போய்விடுகிறது!
நாம் பயன்படுத்தும் பற்பசை எத்தகைய பொருள்களால் தயாரிக்கப்பட்டது என்பதை பற்பசை டியூபின் அடிப்புறத்திலிருக்கும் சிறிய கோடுகள் மூலம் அறியலாம்.
நீல வண்ணக் கோடு இருந்தால் இயற்கைப் பொருள்கள் மற்றும் மருத்துவப் பொருள்களாலும், சிவப்பு வண்ணக் கோடு இருந்தால் இயற்கை மற்றும் வேதிப்பொருள்களாலும், கருப்பு வண்ணக் கோடு இருந்தால் முழுவதும் வேதிப்பொருளாலும் தயாரிக்கப்பட்டது எனத் தெரிந்துகொள்ளலாம்.
பல்லில் சொத்தை, பற்சிதைவு, காரை படிதல் போன்ற பிரச்னைகளால் சிறுவர்களே அதிகம் பாதிக்கப்படுகின்றனர் என்கிறது மருத்துவ ஆய்வறிக்கை ஒன்று.
சிறுவர்களுக்கு ஏற்படும் பல்நோய்க்கு காரணங்களாக பிள்ளைகளுக்கு முறையாக பல் துலக்கக் கற்றுக்கொடுக்காதது, காலையிலேயே பள்ளிக்குப் புறப்பட வேண்டியிருப்பதால் அவசர அவசரமாக பல் துலக்குதல், இரவில் உறங்கச் செல்லும் முன் பல் துலக்காதது போன்ற காரணங்களைக் கூறுகிறது அந்த அறிக்கை.
பல்வேறு வேதிப்பொருள்கள் சேர்க்கப்பட்ட துரித உணவுகளை அடிக்கடியும் அதிகமாகவும் உள்கொள்வதும் இப்பிரச்னைக்குக் காரணமாம்.
பற்களில் சின்னதாய் கருப்புப் புள்ளிகள் தென்பட்டாலும் உடனே மருத்துவரை அணுகுவதே நல்லது. பணத்தில் மட்டுமல்ல, பல்லிலும் கருப்பு ஆகாது.
பல் சொத்தையால் வலி ஏற்படும்போது சிலர் பொடி, புகையிலை என கைக்குக் கிடைத்தவற்றை வைக்கும் பழக்கத்தைக் கடைப்பிடிப்பார்கள். இது நாளடைவில் புற்றுநோய் அபாயத்தை உண்டாக்கிவிடும்.
இதேபோல, பற்களில் நீண்டகாலமாக இருக்கும் பல்சொத்தையால் நெஞ்சுவலி வரும் அபாயம் இருப்பதாக மருத்துவ உலகம் எச்சரிக்கிறது.
கண், காது, இதயம் என மனித உடலின் அனைத்து உறுப்புகளையும் ஒன்று அல்லது இரண்டு என்ற எண்ணிக்கையில் படைத்த இயற்கை, பற்களை மட்டும் முப்பத்திரண்டு என படைத்ததால்தானோ என்னவோ அதைப் பேணிக் காக்க பொதுவாக யாரும் அதிக அக்கறை செலுத்துவதில்லை.
ஒன்றிரண்டு போனாலும் இருப்பதை வைத்து சரிக்கட்டிக் கொள்ளலாம் அல்லது மொத்தமாகவே போனாலும் கட்டிக் கொள்ளலாம் என நினைக்கிறார்கள்.
என்னதான் செயற்கை என்றாலும் அது இயற்கையைப்போல வராது. இருக்கின்ற ஒவ்வொரு பல்லையும் முறையாகப் பராமரித்து, வசீகரப் புன்னகையுடன் வாழ்வோம்.