On citizen’s proposal, Ministries post work timings on websites

Working hours, holiday list, hours of public interaction posted

Taking note of a retired Commodore’s suggestion for posting details relating to working hours on government websites, the Department of Personnel and Training has issued an order advising all the Ministries and departments to upload the information.

The decision came within four months of the proposal made by Commodore (retired) Lokesh K. Batra, a resident of Noida Sector 25.

The DoPT order dated November 5, 2014 states: “To make the general public and concerned stakeholders aware of the office timings in government offices, DoPT has posted this information on the homepage of its website www.versmin.nic.in.”

“The matter regarding posting/uploading of ‘Working hours’ etc. on the websites of Indian Government has been considered in this Department in order to provide information to the citizens staying/residing abroad who seek Indian Government websites,” said the order, advising all Ministries/departments to upload details pertaining to working hours, holidays list and public dealing hours.

“Democracy at its best, the government implemented by proposal,” said Commodore Batra.

His other pending proposals are regarding dedicated email IDs for RTI applications and RTI appeals by all the Central Public Authorities (presently the PMO and few other public authorities have done so); and extending e-IPO facilities beyond Centre to States for payment of RTI fee.

The Commodore had on July 4 written to Cabinet Secretariat Joint Secretary proposing that “the Cabinet Secretariat may please issue directions to all Ministries, departments and other public authorities of the Government of India to upload on the home page of their websites information regarding Working Hours, Holidays List and Public dealing hours”.

The proposal was forwarded to Secretary (Administrative Reforms &Public Grievances). Within four days, Commodore Batra received acknowledgment through SMS. Following a reminder on September 25, he also met the Secretary to explain that the information was essential for those living in different time zones for any communication they need to make.

Within days, the DoPT posted working hours on its website. “Earlier only Indian Missions/posts abroad were uploading working hours...,” he said, adding that the final order came on Wednesday.

Government servants reluctant to declare assets, DoPT backs them -

The NDA government’s move to amend the Lokpal and Lokayuktas Act, 2013 in the coming winter session of Parliament has run into rough weather following differences between various government departments over whether government servants and their family members should declare their assets, and whether such information should be made public or not. The Department of Personnel and Training (DoPT) is learnt to have sided with the bureaucracy in challenging the contentious provision.

Under the law, public servants are required to declare their immovable property as well as movable assets like vehicles, cash in hand/bank, gold and other jewellery, investments in shares, bonds and mutual funds etc. They must also submit this information about their family members to the government.

Sources told The Sunday Express that differences on the issue came to the fore during a recent meeting held to finalise the proposed amendments to the Act. Since the differences remain unresolved, the matter is being referred to Prime Minister Narendra Modi for a final decision. The Prime Minister is also in charge of the Ministry of Personnel, which is the administrative ministry for all affairs concerning the proposed anti-corruption ombudsman.

After various associations of civil servants, including the IAS and IPS, sent representations seeking amendment to the provision relating to declaration of assets, arguing that the security of their family members could be compromised if such details are made public, the government had earlier extended the deadline for filing the declarations till December 31.

While sources privy to the discussions said the DoPT is supporting the bureaucracy, some other departments are of the view that if the demand of the civil servants is accepted, elected political representatives could also raise similar demands.

During discussions within the government, three options were laid out but no final decision was taken. The options are:

* Details of only immovable assets of public servants should be made public. Details of the officer’s movable assets as well as the assets of his/ her spouse and children should be kept in a sealed cover, to be opened only during investigations/ official proceedings against the officer.

* All details of assets — movable and immovable — should be kept in a sealed cover.

* It should be mandatory for government officials to declare their assets, but not that of their family members.

The Law Ministry, it is learnt, has suggested that rather than amending the relevant provision of the Act to deal with the issue, suitable changes should be incorporated in the relevant rules to achieve the purpose.

However, a strong section within the government feels that any move to water down the provision could send a “wrong” signal about the intentions of the government, especially since it rode to power on a strong anti-corruption plank.

A petition filed by the wife of a government officer is also pending in the Delhi High Court. The petitioner, who is employed in an IT company, has challenged the constitutionality of the provision, contending it is continued…

- 

Wife of Government Employee has the right to know the salary of Husband under RTI – Applicable to Husband of Government Employee also – Central Information Commission (CIC)

Wives of government servants have a “right” to know salary particulars of their husbands and these details should also be made public by their offices as mandated under suo-moto disclosure clause of the RTI Act, the Central information Commission has held.

Information Commissioner M Sridhar Acharyulu said every spouse has a right to information about the salary particulars of the other especially for the purpose of maintenance.

“More so, wife has a right to know the salary particulars of the husband, who is an employee of the public authority,” he said.

The commissioner further said that the details about a government employee’s salary is nothird party information and these have to be voluntarily disclosed under Section 4(1)(b)(x) of the RTI Act.

He said the salary paid to the public authority is sourced from the tax paid by the people in general and it has to be disclosed mandatorily under the RTI section.

“The information about the salary of employee or an officer of the same public authoritycannot be considered as a third party information… Public authorities cannot reject such RTIapplications about salary under the pretext of the third party information,” he held.

Acharyulu warned the Home Department of Delhi government that such denial of information will be wrongful and could incur penalty. The warning was in context of an application filed by Jyoti Seherawat seeking salary slip of her husband who is employed at the Home (General) department.

The information was denied as her husband gave in written to the department that such an information should not be provided to anyone.

Source : PTI

SETC Timings at Kumbakonam

Aadhaar Number to be included in the Service Book of the Central Government Employees – DOPT Order

SETC bus timings at CMBT (Chennai Moffusil Bus Terminus)

The Tamil Hindu.....நீங்க பண்றது ரொமான்ஸா, ப்ரொமான்ஸா?

“எனக்கு உள்ள கடமைகளை எல்லாம் என் காதலியிடம் இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பு பட்டியலிட்டேன். “Don’t make an ass of yourself’’ என்று கூறினாள். நான் மிகவும் பாரம் சுமப்பதால் அப்படிச் சொன்னாளா?’’ என்று ஒரு வாசகர் கேட்டிருக்கிறார்.

மன்னிக்கவும் வாசகரே. “Don’t make an ass of yourself’’ என்றால் “பிறர் சிரிக்கும்படி முட்டாள்தனமாக நடந்து கொள்ளாதே’’ என்றுதான் அர்த்தம்.

மிரளாதீர்கள்

விலங்குகளுக்கு நம் பேச்சு மொழியில் தனி இடம் உண்டு. சிவ பூஜையில் கரடி, பசுத்தோல் போர்த்திய புலி, தரையில் விழுந்த மீன் இப்படிப் பல உதாரணங்கள்.

ஆங்கிலத்திலும் அப்படித்தான்.

கழுதைதான் என்றில்லை வேறு பல விலங்கினங்களும் சில சமயம் நேரடி அர்த்தத்திலும் சில சமயம் வித்தியாசமான அர்த்தத்திலும் ஆங்கில மொழியில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

சிலவற்றைப் படித்தவுடனேயே அவற்றின் பொருளை நம்மால் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

Kill two birds with one stone என்றால் ஒரே கல்லில் இரண்டு மாங்காய்.

Birds of a feather flock together என்றால்? ‘Birds of a feather’ என்றால் ஒரே தன்மை கொண்டவர்கள் என்று அர்த்தம். அப்படிப்பட்டவர்கள் ஒரே மாதிரிதான் நடந்து கொள்வார்கள் என்பதுதான் அந்த வாக்கியத்தின் பொருள். “Like a red flag to a bull’’ என்றால் மிரள வைப்பது என்று அர்த்தம். “Social butterfly’’ என்றால் நிறைய நண்பர்கள் கொண்ட ஒருவரைக் குறிக்கும்.

ஆனால் வேறு சிலவற்றுக்கு அர்த்தம் கொஞ்சம் வித்தியாசமானவை.

உள்ளுணர்வு - எலி

“Chicken feed’’ என்றால் மிகக் குறைவான அல்லது மிக அற்பமான என்று பொருள். This amount is chicken feed for me.

“Dog in the manger’’ (மேனேஜர் என்று படித்து விடாதீர்கள்) நம் ஊரில் ‘வைக்கோல்போர் நாய்’ என்பார்களே அதேதான். நாய் தானும் வைக்கோலைத் தின்னாது. வைக்கோலைத் தின்ன வரும் பசுவையும் தின்னவிடாமல் குரைக்கும். இதுபோன்ற குணம் உள்ளவர்களை மேலே குறிப்பிட்டதுபோல அழைப்பார்கள்.

“I smell a rat’’ என்றால் “something fishy’’ என்று அர்த்தம். அதாவது எல்லாமே நன்றாக நடப்பதுபோலத் தோன்றினாலும், தவறான ஏதோ ஒரு விஷயம் நடப்பதாக நீங்கள் யூகித்தாலோ அல்லது உங்கள் உள்ளுணர்வு அப்படிக் குரல் கொடுத்தாலோ you smell a rat.

‘Going to the dogs’ என்று ஒரு நிறுவனத்தைக் குறித்தால், அது நாய் உணவு தயாரிக்கும் நிறுவனம் என்று அர்த்தமில்லை. அதன் பொருளாதாரம் சரிந்து கொண்டே வருகிறது என்றுதான் அர்த்தம்.

She turned out to be a snake in the grass என்றால் அது துரோகத்தைக் குறிக்கிறது. அதாவது புல்வெளியில் உள்ள பாம்பு சட்டென்று புலப்படாது. அதுபோல நட்பாகப் பழகிய ஒருத்தி சட்டெனத் துரோகம் செய்தால் அவளை இப்படிக் குறிப்பிடலாம். (‘அவனுக்கும்’ இது பொருந்தும்).

தண்டல்காரன்

ஆனால் வேறு சிலவற்றுக்கு இப்படியெல்லாம் தர்க்கரீதியாக வியாக்கியானம் கொடுக்க முடியாது.

எடுத்துக்காட்டு: “It is raining cats and dogs’’. என்றால் மழை கடுமையாகப் பெய்து கொண்டிருக்கிறது என்று அர்த்தம்.

“Keeping the wolf from the door’’ என்றால் போதிய பணம் (மட்டுமே) இருக்கிறது என்று பொருள்.

Kangaroo court என்றால் ‘தடியெடுத்தவன் தண்டல்காரன்’ என்பதுபோல் ஆளாளுக்குச் சட்டத்தை எடுத்துக் கொண்டு ‘நீதி’ வழங்குவது.

“I got it straight from the horse’s mouth’’ என்றால், நேரடியாகச் சம்பந்தப்பட்டவரிடமிருந்தே இதை நான் கேள்விப்பட்டேன் என்று பொருள்.

BROMANCE

“Bromance என்று ஒரு வார்த்தை கேள்விப்பட்டேன். அதற்கு என்ன அர்த்தம்?’’ என்று கேட்டிருக்கிறார் ஒரு வாசகர்.

Brother, Romance ஆகிய இரு வார்த்தைகளின் சேர்க்கைதான் Bromance.

அதாவது இரு ஆண்கள் ஒருவரோடொருவர் அதிக நேரம் செலவழிக்க விருப்பப்பட்டால் அதை bromance எனலாம். மனம் விட்டுப் பேச முடிகிறது, இன்னொருவரைப் புரிந்து கொண்டு ஆதரவாக இருப்பது என்பது இதில் அடக்கம். மற்றபடி இதில் செக்ஸ் கோணம் எதுவும் கிடையாது.

TORTUROUS - TORTUOUS

இரண்டுமே ‘Torquere’ என்ற லத்தீன் வார்த்தையிலிருந்து உருவானவை. இந்த வார்த்தைக்கு ‘வளைத்தல்’ என்று பொருள்.

Tortuous என்ற வார்த்தை இந்த நேரடி அர்த்தத்தைத் தருகிறது. அதாவது பேச்சில் நேரடியாக இல்லாமல் வளைத்து வளைத்துப் பேசும்போதோ, மறைமுகமாகக் குத்திக் காட்டும்போதோ அதை Tortuous speech என்று சொல்வார்கள். மிக நீளமான ஒரு சாலை. எக்கச்சக்கமான சிறுசிறு வளைவுகளையும் கொண்டிருந்தால், அதை Tortuous road என்று கூறுவதுண்டு.

Torturous எனும்போது அது பாதிப்பை உண்டாக்குதல், கொடுமைக்கு உள்ளாக்குதல் என்ற அர்த்தத்தில் பயன்படுத்தப்படுகிறது. அதாவது torture.

போதாக்குறைக்கு Tortious என்றும் ஒரு வார்த்தை உண்டு. இது சட்டம் தொடர்பானது. அதாவது Tort எனப்படும் குற்றம் தொடர்பானது (Tort என்பதற்கும் Crime என்பதற்கும் உள்ள அடிப்படை வித்தியாசம் இதுதான். Crime என்பது தண்டனையை அளிக்கக்கூடிய ஒரு செயல். நிஜமாகவே வேறு ஒருவருக்குப் பாதிப்பை உண்டாக்கி இருக்கக் கூடியது. ஆனால் tort என்ற அத்துமீறலைப் புரிந்தால், அபராதம் செலுத்தினால் போதுமானது. இன்னொருவரின் நிலத்தில் நீங்கள் நுழைவதும், நடப்பதும் tort. சம்பந்தப்பட்டவருக்கு இதில் ஒரு பாதிப்பும் இல்லையே என்று நீங்கள் கூறித் தப்பித்துவிட முடியாது).

தொடர்புக்கு: aruncharanya@gmail.com

என்னை யாரென்று எண்ணி எண்ணி – பாலும் பழமும்

காதலித்து மணந்த முதல் மனைவியைப் விபத்தில் பறிகொடுத்து விட்டு (சந்தர்ப்ப சூழ்நிலையால் அவள் இறந்துவிட்டதாக நினைத்து) பற்றற்ற வாழ்க்கை வாழும் ஒரு புற்று நோய் டாக்டர். தன்னை வளர்த்து ஆளாக்கியவர்களுக்கு செலுத்தும் நன்றிக்கடனாக (விருப்பமில்லாமல்) செய்து கொண்ட இரண்டாவது திருமணத்தில் மனம் ஈடுபடாத வாழ்க்கை. அவளோடு ஏற்ப்பட்ட வாக்குவாதத்தால் விபத்து நேர்ந்து கண்களையும் இழந்து தவிக்க, அசந்தர்ப்பமாக முதல் மனைவியே அவருக்கு நர்ஸாக வர, இரண்டாவது மனைவியோடு தன் கணவர் விரும்பாத வாழ்க்கை வாழ்வது அறிந்து அவரை அவள் பால் திருப்ப எடுக்கும் முயற்சியின் ஒரு கட்டமாக, உடல் நலமில்லாத அவரை வாக்கிங் அழைத்துப்போகும்போது அவர் மனம் மாற்றம் ஏற்பட பாட, அதற்கு மறுப்பு தெரிவித்து கணவர் பாடும் பாடல்… இதுதான் சிச்சுவேஷன் இதற்கு பாடல் எழுதுங்கள்’ – இயக்குநர் பீம்சிங்ஒரே மூச்சில் சொல்லி முடித்தார். பல்லவிக்காக மெல்லிசை மன்னரும் மூன்று ட்யூன்கள் போட்டு காண்பித்தார். அதில் ஒன்று பிடித்துப் போக, பல்லவிக்காக வரிகளை யோசித்துக்கொண்டிருந்த கண்ணதாசன், தன் உதவியாளர் பஞ்சு அருணாசலத்திடம் “டேய் பஞ்சு, காரில் என் ஃபைல் இருக்குல்ல? அதை எடுத்துகிட்டு வா” என்றார்.

பஞ்சுவும் ஃபைலுடன் வந்தார். அதைப் புரட்டி, ஒரு தாளை எடுத்த கவிஞர் “இந்த வரிகளைப் பாருங்கள், கண்ணனைப் பற்றி நான் எழுதிய பாடல். இதில் ‘அவன்’ என்பதை அவள் என்று மாற்றிப் பாருங்கள். விசு போட்ட சந்தத்துக்கும் நீங்க சொன்ன சிச்சுவேஷனுக்கும் பொருந்தும் என நினைக்கிறேன்” என்றார். பீம்சிங் பாடலை வாங்கிப் பார்த்தார். பாடல் இப்படி இருந்தது.


என்னை யாரென்று எண்ணி எண்ணி நீ பார்க்கிறாய்
இது யார் பாடும் பாடல் என்று நீ கேட்கிறாய்
நான் ‘அவன்’ பேரை தினம் பாடும் குயிலல்லவா
என் பாடல் ‘அவன்’ தந்த மொழியல்லவா

இதில் அவன் என்று வந்த இடங்களை அவள் என்று மாற்றி விஸ்வநாதன், தன் மெட்டோடு பாட, வாவ்! கனகச்சிதமாக பொருந்தியது. எல்லோரும் ஆச்சரியத்தில் உறைந்து போனார்கள். மெல்லிசை மன்னர் துள்ளி குதித்தார் “எப்படி கவிஞரய்யா இது…?” என்று.

சொற்களை மாற்றிய பின் பாடலின் தன்மை அப்படியே மாறிப் போனது. கடவுளைப் பற்றி கவிஞர் எழுதிய பாடல், இரண்டாவது மனைவியோடு சேர்ந்து வாழும்படி நர்சாக வந்த முதல் மனைவி அட்வைஸ் செய்ய, அவர் அதை மறுப்பதாக அமைந்தது.


என்னை யாரென்று எண்ணி எண்ணி நீ பார்க்கிறாய்
இது யார் பாடும் பாடல் என்று நீ கேட்கிறாய்
நான் ‘அவள்’ பேரை தினம் பாடும் குயிலல்லவா
என்பாடல் ‘அவள்’ தந்த மொழியல்லவா

தொடர்ந்து கவிஞர்


என்றும் சிலையான உன் தெய்வம் பேசாதய்யா
சருகான மலர் மீண்டும் மலராதய்யா

என்று வரிகளை அடுக்கினார்.

பாடல் தயார். மறூநாள் ரிக்கார்டிங். விஸ்வநாதன்-ராமமூர்த்தி குழுவினர் தயார் நிலையில் இருந்தார்கள், சுசீலாவும் வந்து தன் போர்ஷன்களை பாடிப் பார்க்க துவங்கிவிட்டார். ஆனால்டிஎம்எஸ் வரவில்லை. சிறிது நேரம் கழித்து அவரிடமிருந்து ஃபோன் வர, பீம்சிங் தான் பேசினார்.

“என்ன் சௌந்தர்ராஜன்… குரல் ஒரு மாதிரியாக இருக்கு?”

“அதைச் சொல்லத்தான் ஃபோன் செய்தேன். நேற்று இரவு முதல் ஜலதோஷம். அதனால் இன்னைக்கு ரிக்கார்டிங்கை கேன்ஸல் செஞ்சுடுங்க. இரண்டு நாள் கழித்து வச்சுக்கலாம்”.

(இப்போ மாதிரி ட்ராக் சிஸ்டம் எல்லாம் அப்போது கிடையாது. பாடகர்கள், இசைக் குழுவினர் எல்லோரும் ஒரே நேரத்தில் அமர்ந்து பாடலை ரிக்கார்டிங் செய்து முடிக்க வேண்டும். ஒருவர் தவறு செய்தாலும் அத்தனை பேரும் மீண்டும் வாசிக்க பீம்சிங் கேட்டார்…. “உங்களுக்கு ஜலதோஷம் மட்டும் தானா? அல்லது ஜுரம் ஏதாவது அடிக்கிறதா?”

“இல்லீங்க வெறும் ஜலதோஷம் மட்டும்தான்”

“அப்படீன்னா உடனே புறப்பட்டு ரிக்கார்டிங் தியேட்டருக்கு வாங்க. நீங்க இப்போ பேசுகிற குரல்தான் இந்தப் பாடலுக்கு வேண்டும்” என்றார் பீம்சிங்.

டிஎம்எஸ்ஸும் வந்து விட்டார். “அப்படி என்னென்னே இன்று என்னுடைய குரலில் விசேஷம்?” என்று கேட்க, இயக்குநர் சொன்னார் “இந்தக் காட்சியில் சிவாஜி உடல்நிலை சரியில்லாதவராக இருக்கிறார். அதோடு வாக்கிங் போகும்போது மழையிலும் நனைந்து விடுகிறார். அதனால் இந்தக் காட்சிக்கு இப்போதுள்ள் உங்கள் ஜலதோஷக்குரல் கச்சிதமாக பொருந்தும்” என்றார்.

டிஎம்எஸ் ஒத்திகை பார்த்து விட்டு ரிக்கார்டிங்குக்கு தயாரானார். அப்போது விஸ்வநாதன் அவர்கள் ” அண்ணே…, மூக்கை உறிஞ்சுவது, தும்மல் போடுவது எல்லாத்தையும் ரிக்கார்டிங் துவங்கும் முன்னர் பண்ணிக்குங்க. இடையில் பண்ணிடாதீங்க.” என்றார்.

அதற்கு பீம்சிங் “பரவாயில்லை, அப்படியே தும்மல் வந்தாலும் போடுங்க. படத்தில் சிவாஜி சாரையும் தும்ம வைத்து எடுக்கிறேன்” என்று சொல்ல அனைவரும் சிரித்தனர்.

நல்லவேளையாக பாடல் முடியும் வரை டிஎம்எஸ் அவர்கள் தும்மல் எதுவும் போடவில்லை. இப்போதும் கூட அப்பாடலைக் கேட்கும்போது, டி.எம்.எஸ்ஸின் ஜலதோஷக்குரல் நமக்கு நன்றாக தெரியும்.

AWARDING OF SPECIFIED DEGREES...UGC

UGC LATEST CIRCULAR ON SELF ATTESTATION

BJP may have Delhi plan in shifting Harsh Vardhan

When Dr Harsh Vardhan shared the stage with PM Narendra Modi at the valedictory session of the 6th World Ayurveda Congress at Pragati Maidan, he outlined his grand plans for an Ayurveda Mission. Seven hours later, he was stripped of the Health Ministry — that he is passionate about — and shunted to the low key Ministry of Science and Technology and Earth Sciences. H e was replaced by J P Nadda

.

Nadda’s name, incidentally, is inextricably linked to Harsh Vardhan’s first controversy in the Health Ministry — removing AIIMS CVO Sanjeev Chaturvedi. Nadda had written a letter, seeking Chaturvedi’s removal though Harsh Vardhan had downplayed it

.

The unexpected removal of one of the most visible ministers had the rumours mills working overtime, more so because the corridors of the Health Ministry had for a brief while been agog with speculation about how Harsh Vardhan’s almost activist-like zeal against tobacco was not going down well with the upper echelons of the government.

It was always a tough task to survive in the ministry by taking on the tobacco lobby. Similar rumours had surfaced when health secretary Keshav Desiraju was removed by the then UPA government in February this year.

In Harsh Vardhan’s case, the matter is complicated by the fact that vast swathes of land in Gujarat districts of Anand and Kheda are under tobacco cultivation. Although his quote-a-week crusade against tobacco had ebbed a bit over the past few weeks, it may not be sufficient to kill the speculation about tobacco link to his removal.

The other possibility is the Delhi polls. Last time, the BJP banked on Harsh Vardhan’s clean image and emerged as the single largest party. There is possibility of a repeat, with BJP eyeing majority. The switch to a low-profile ministry may give Harsh Vardhan more time to spare for the state and keep him ready for bigger responsibilities — if they come.

- See more at: http://indianexpress.com/article/india/politics/bjp-may-have-delhi-plan-in-shifting-harsh-vardhan/#sthash.qPkerILK.dpuf

PARKING AREA

கிராமங்களில், ஆடு சுவரில் முட்டிக்கொண்டு ஒரு மார்க்கமாக நின்றுகொண்டிருக்கும். அதேபோல், 'வேலி முட்டி’ என்ற டானிக்கைக் குடித்துவிட்டு வேலியையோ, சுவரையோ முட்டிக் கொண்டு விசித்திரமான போஸில் குடிமகன்கள் நிற்பார்கள். இவற்றையெல்லாம் காணக் கொடுத்து வைக்காத நகரத்து மக்கள், எகனைமொகனையாக பார்க் செய்யப்பட்டு இருக்கும் கார்களைப் பார்த்து, மனதைத் தேற்றிக்கொள்ளலாம்.

தற்போது, பலருக்கு ஒரு குன்ஸாக கார் ஓட்டத் தெரிந்துவிடுகிறது. ஆனால், பார்க்கிங் செய்ய சுத்தமாகத் தெரியாது. பார்க்கிங் செய்ய டிரைவிங் நேர்த்தி வேண்டும். பார்க்கிங் செய்யத் தெரியாமல் பலர் ஏன் சொதப்புகிறார்கள் என்றால், பெரும்பாலும் இவர்களுக்கு பார்க்கிங் செய்தே பழக்கம் இல்லை. பல இடங்களில் வேலட் பார்க்கிங்; பல இடங்களில் பார்க்கிங் இல்லை. எப்படி பார்க்கிங் செய்து பழகுவது? கிடைத்த இடத்தில் முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டு காரை நிறுத்துவதற்குப் பெயர், பார்க்கிங் அல்ல.

முதன்முதலில் கார் ஓட்டக் கற்றுக் கொண்டு, ஓட்ட ஆரம்பிப்பவர்கள் மற்ற கார்களையோ, சுவரையோ இடித்து டொக்கு வாங்குவதைவிட, பார்க்கிங் செய்யும்போது காரின் முகறையைப் பெயர்ப்பதுதான் வழக்கம். சிலருக்கு பார்க்கிங் என்றாலே டென்ஷன், அலர்ஜி, நடுக்கம் எல்லாம் ஒன்றாகச் சேர்ந்து. மூளையைச் சொறிந்துவிட்டு குத்து டான்ஸ் போடும். அப்படிப்பட்டவர்களை மால் பார்க்கிங்கில், சினிமா தியேட்டர் பார்க்கிங்கில் பார்த்திருக்கலாம். ரிவர்ஸ் கியரைப் போட்டுவிட்டு, அது பாட்டுக்கு 'நக்ச்ஷிக்கோ நக்ச்ஷிக்கோ நக்ச்ஷிக்கோ’ என கத்திக்கொண்டு இருக்க... சம்பந்தப்பட்ட நபர், டிரைவர் சீட்டில் கால்கள் நடுங்க அமர்ந்துகொண்டு ஒன்றுமே செய்யாமல், ஸ்டீயரிங்கைப் பற்றியபடி தேவாங்குபோல அமர்ந்திருப்பதைக் காணலாம்.

பார்க்கிங்கை வைத்து பல காமெடி கூத்துக்கள் நம் ஊரில்தான் நடக்கும். பைக்கூட நுழைய முடியாத தெருவாக இருக்கும்; அந்தத் தெருவில் இருக்கும் அனைத்து வீடுகளின் முன்பும் 'டு நாட் பார்க் இன் ஃப்ரன்ட் ஆஃப் தி கேட்’ என போர்டு மாட்டியிருக்கும்.

தொழிலதிபர்கள் முதல் தமிழக முதலமைச்சர் வரை வைத்தியம் பார்த்துக்கொள்ளும் சென்னையின் மிகப் பிரசித்தமான அந்த மருத்துவமனைக்கு என, பிரத்யேக பார்க்கிங் கிடையாது. மருத்துவமனைக்கு வெளியே ரோட்டின் ஓரம் இருக்கும் கார்ப்பரேஷன் பார்க்கிங்தான். அதிலும் பாதி பார்க்கிங்கை அந்த நிறுவனத்தின் நர்ஸிங் கல்லூரிப் பேருந்துகளும் ஆம்புலன்ஸுகளுமே ஆக்கிரமித்துக்கொள்ளும். வேலட் பார்க்கிங் என போர்டு வைத்து இருப்பார்கள். ஆளே இருக்க மாட்டார்கள். அப்படியே அங்கே ஆள் இருந்தாலும் அவருக்கும் நிறுத்த இடம் வேண்டும் அல்லவா? அவரால் மெரீனா பீச்சில்தான் கொண்டுபோய் நிறுத்த முடியும்.

பார்க்கிங்குக்கு 50 ரூபாய் முதல் 100 ரூபாய் வரை பணத்தை வாங்கிக் கொண்டு, 'பார்க்கிங் அட் ஓனர்ஸ் ரிஸ்க்’ என கொட்டை எழுத்தில் எழுதி நக்கலடிப்பார்கள். ஓர் அலுவலகத்துக்கு காரில் செல்கையில், கேட்டினுள் காரின் பாதி நுழைந்ததுமே பேன்ட் அவிழ்ந்து விழுவதுகூடக் கவனிக்காமல், பார்டர் செக்யூரிட்டி ஃபோர்ஸ் போல புயலெனப் பறந்துவருவார் செக்யூரிட்டி. நாம் ஏதோ படு கேவலமான காரியம் செய்து விட்டதைப்போல, காறி உமிழ்ந்துவிட்டு படு அலட்சியமாகத் திட்டுவார். 'வெளிய போங்க’ என அதட்டலாகச் சொல்வார். எப்படி வந்தது இவருக்கு இவ்வளவு அதிகாரம் என வியப்பாக இருக்கும். பார்க்கிங் இடத்தைப் பாதுகாக்கிறார் அல்லவா? அதனால் கிடைத்த அதிகாரம்.

அபார்ட்மென்டில் சிலர் எதை வேண்டுமானாலும் தாரை வார்த்துக் கொடுத்துவிடுவார்கள். ஆனால், காரே இல்லை என்றாலும் அவர்களுடைய  பார்க்கிங் ஸ்பேஸை மட்டும் விட்டுத் தரமாட்டார்கள். ஒரு நிமிடம்கூட அடுத்தவர் கார் நிற்க அங்கே அனுமதிக்க மறுப்பார்கள்.

மல்டிப்ளெக்ஸ் மாலுக்கு சினிமா பார்க்கச் சென்றால், உங்களின் டிக்கட் ரேட்டைவிட பார்க்கிங் ரேட் அதிகமாக இருக்கும். ஒரு புது மாலுக்குச் சென்றிருந்தேன். தரைத்தளம் மட்டுமின்றி, எட்டு மாடி பார்க்கிங் வசதி உள்ள மால். எல்லாம் நல்லாத்தான் போயிட்டு இருந்தது. ஷாப்பிங்கை முடித்துக்கொண்டு வெளியேறலாம் என காரை எடுத்தால்... நம்புங்கள், மெயின் ரோட்டை அடைய ஒன்றரை மணி நேரம் ஆனது. ஒன்றரை மணி நேரமும் மாலுக்குள்ளேயே ஆமை போல நகர்ந்து கொண்டேயிருந்தன கார்கள்.

என்னதான் உயிர் போகும் அவசரம் என்றாலும் வெளியேற முடியாத வண்ணம் ஜாங்கிரி போல பலரும் சிக்கிக்கொண்டனர். ஏன் இப்படி ஆனது? எப்போது இது சரியாகும் என்று விளக்கிச் சொல்லக்கூட ஆள் இல்லை. என்ன எழவு எனத் தெரியாமலேயே அனைவரும் எரிச்சலோடு அமர்ந்திருந்தனர். காருக்குள் அசதியில், பசி மயக்கத்தில் குழந்தைகள் தூங்கிவிட்டனர். வளைந்து நெளிந்து குகைக்குள் இருந்து வெளிவருவது போல, ஒருவழியாக வெளியேவந்து பார்த்தால், மாலில் இருந்து வெளியேறும் வாகனங்களை, மெயின் ரோட்டில் சடாரென குறுகலான ரோட்டின் மூலம் இணைத்திருந்ததால் டிராஃபிக் ஜாம் ஆகி இருந்தது. அந்த மெயின் ரோடே சின்ன ரோடுதான். திடீரென அங்கே ஒரு மால் முளைத்து, இவ்வளவு கார்கள் படையெடுக்கும் என அந்த மெயின் ரோடு கனவில்கூட நினைத்துப் பார்த்திருக்காது. ஆனால், இந்த மாலுக்கு பெர்மிஷன் கொடுத்தவர்களுக்கு மிக நன்றாகத் தெரிந்திருக்கும்.

இவ்வளவு களேபரத்துக்கு இடையிலும் செக்போஸ்ட் வைத்து, மால் ஆட்கள் பார்க்கிங் கட்டணம் வசூலித்துக்கொண்டு இருந்தனர். காரை நிறுத்திவிட்டுக் கீழே இறங்கிக் கத்தினேன். 'ரெண்டு மணி நேரம் என்னை மாலுக்குள் சிறை வைத்துவிட்டீர்கள். நீங்கள்தான் நஷ்ட ஈடு தர வேண்டும். அதை விட்டுவிட்டு பார்க்கிங் சார்ஜ் வாங்கி இன்னும் தாமதப்படுத்துகிறீர்கள்’ என்று சண்டை போட்டதும் செக்போஸ்ட் ஓப்பன் ஆனது.

தமிழில் பூங்கா, ஆங்கிலத்தில் பார்க். நம் ஆட்கள் பார்க் என்று இருப்பதால், அதை பார்க்கிங் செய்யும் இடம் என நினைத்துக்கொண்டு, அதைச் சுற்றிலும் பார்க்கிங் செய்து விடுவார்கள். அரசாங்கமும் அவ்வாறே கருதிக்கொண்டு, பார்க்கைச் சுற்றிலும் பார்க்கிங் டோக்கனுடன் ஆட்களை நிப்பாட்டிவிடும்.

ஏதேனும் எக்ஸிபிஷன், கிரிக்கெட் என நடந்தால், பார்க்கிங் மேனேஜ்மென்டைப் பார்த்து விழுந்து விழுந்து சிரிக்க வேண்டியதுதான். ஒரு சைன் போர்டும் இருக்காது. கும்மிருட்டில் தடவிக்கொண்டு போவதுபோல, மனம் போன போக்கில் போய்க்கொண்டே இருக்க வேண்டியதுதான். ஒரு உதவியும் ஏற்பாடு செய்திருக்க மாட்டார்கள். எங்கேனும் தெய்வாதீனமாக இடம் கிடைத்து பார்க்கிங் செய்த அடுத்த கணமே, டோக்கனுடன் அங்கே ஒருவர் பிரசன்னமாவது மட்டுமே இந்தியனின் பார்க்கிங் மேனேஜ்மென்ட் கான்செப்ட்.

தன் பங்குக்கு தானும் கொஞ்சம் காமெடி செய்யலாம் என முடிவெடுத்தது, ஏர்போர்ட் அத்தாரிட்டி ஆஃப் இந்தியா. ஊரெல்லாம் பார்க்கிங்குத்தானே கட்டணம் வசூலிக்கிறார்கள்? 'இங்கே மட்டும் பார்க் பண்ணு, பண்ணாமப் போ. உள்ளே வந்து அஞ்சு நிமிஷத்துக்குள்ள வெளியே போகலைன்னா, 67 ரூபா சார்ஜ். அதுவும் 10 நிமிடங்களுக்குள் வெளியேறினால்தான். இல்லைன்னா இன்னும் அதிகம். அவ்வளோ பெரிய ஏர்போர்ட்டில் நுழைந்து இறக்கிவிட்டோ, ஏற்றிக்கொண்டோ வெளியேற ஐந்து நிமிடங்கள் போதுமா? இதில் உச்சபட்ச காமெடி என்னவென்றால், உள்ளே கார்களுக்கான ஸ்பீடு லிமிட் மணிக்கு வெறும் 10 கிமீ வேகம்தான். இதனால், ஏர்போர்ட்டுக்கு வெளியே நூற்றுக்கணக்கில் கார்கள் வரிசை கட்டி நிற்கின்றன. சென்னையில் இருந்து வெளியூர் செல்லும் சாலை, தேவையில்லாமல் ஜாம் ஆகிறது. ஏர்போர்ட்டுக்கு உள்ளேயும் கால் டாக்ஸி டிரைவர்கள் ஐந்து நிமிடங்களுக்குள் வெளியேற வேண்டும் என்று பதட்டத்துடன் நடுநடுங்கியபடி ஓட்டுகின்றனர்.

ரயில் நிலையங்களை எடுத்துக்கொண்டால் பெங்களூர், ஹைதராபாத் எல்லாம் நல்ல பார்க்கிங் வசதிகளோடும், கார்கள் வந்துசெல்ல ஏதுவாகவும் இருக்கும். நம் ஊர் சென்ட்ரல் ரயில் நிலையத்தில், காரை உள்ளே நுழைப்பதே பெரும்பாடு. யாரையேனும் பிக்-அப் செய்ய வந்திருந்தால், அவரை பிக்-அப் செய்து காருக்குள் அடைத்து வெளியேறுவதற்குள், மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்கி உங்களுடைய நுரையீரல் வாய் வழியே வெளியே வந்துவிடும்.

தமிழ்நாட்டில், மக்களும் அரசாங்கத்துக்கும் நிறுவனங்களுக்கும் போட்டியாக பார்க்கிங் விஷயத்தில் எகிறி அடிக்கிறார்கள். கார் வைத்திருக்கும் 60 சதவிகிதம் ஆட்களுக்கு, வீட்டில் பார்க்கிங் இடம் இருக்காது. தங்கள் தெருவில் இருமருங்கிலும் கார்களை வரிசையாக பார்க்கிங் செய்துவைத்திருப்பார்கள். சிலருக்கு வீட்டினுள் பார்க்கிங் இடம் இருந்தாலும், வெளியேதான் விடுவார்கள். இல்லை என்றால், வேறு யாரேனும் அந்த இடத்தில் அவர்கள் காரை பார்க் செய்துவிடுவார்கள் என்ற தமிழருக்கே உரித்தான 'லேட்ரல் திங்கிங்’ காரணம்.

கோடிகள் சர்வசாதாரணமாகப் புழங்கும் புகழ் பெற்ற திநகர் போன்ற இடத்திலேயே, அரசாங்கத்தால் இன்னும் ஒரு பார்க்கிங் ஏரியாவை உருவாக்க முடியவில்லை. மொத்தத் தமிழகத்துக்கும் பார்க்கிங் வசதியை தமிழக அரசு எப்போது நிர்மாணித்துத் தரும் என்று யோசித்தால், மூளை - ஆயில் தீர்ந்த இன்ஜின்போல சூடாகிறது. கொள்கை அளவில், தியரட்டிக்கலாகக்கூட அரசிடம் இதற்கென ஒரு ஐடியா இருப்பதுபோலத் தெரியவில்லை. இப்படியே போனால், டாஸ்மாக்கைவிட அதிக வருமானம் ஈட்டித் தரும் தொழிலாகிவிடும், டிராஃபிக் போலீஸ் தொழில்.

ஆம், நோ பார்க்கிங்கில் ஃபைன் போடுவது மூலம் கோடிக்கணக்கில் பணத்தை அள்ள முடியும். கார்கள் தினமும் பெருகிக்கொண்டே உள்ளன. கடமைக்கு ஆங்காங்கே ரோட்டின் ஓரம் சில இடங்களில் மட்டும் பார்க்கிங் போர்டு வைப்பதன் மூலம் தன் கடமை முடிந்துவிட்டதாக அரசு நினைக்கிறது. 'நோ பார்க்கிங்’ போர்டுகள்தான் எங்கு நோக்கினும் தெரிகிறது.

தி.நகரில் ஒரு டயக்னாஸ்டிக் சென்டர் உள்ளது. என் அம்மாவுக்கு ரத்தப் பரிசோதனைக்காக அந்த டயக்னாஸ்டிக் சென்டரின் எதிரில் ரோட்டின் ஓரமாக காரை பார்க் செய்தேன். அது 'நோ பார்க்கிங்’ என்பது எனக்குத் தெரியும். அந்த சென்டரில் கார் பார்க்கிங் வசதி இல்லை. அரசும் அந்த இடத்தைச் சுற்றி எங்கும் பார்க்கிங் வசதி செய்து கொடுத்திருக்கவில்லை. வேலை முடிந்து திரும்ப வந்து பார்த்தால், வீலில் லாக் போட்டிருந்தார்கள். அரை மணி நேரக் காத்திருத்தலுக்குப் பின்பு வந்து, லாக்கை அவிழ்த்து 100 ரூபாய் ஃபைன் போட்டனர். கட்டிவிட்டுக் கிளம்பினேன். அந்த மாதத்திலேயே அடுத்தடுத்து அதே இடத்துக்குச் செல்ல வேண்டி வந்தது. அதேபோல காரை அங்கேயே பார்க்கிங் செய்து, அவர்களும் லாக் போட்டு, ஃபைன் கட்டி, அதே கதையே தொடர்ந்தது. மூன்றாவது முறை சார்ஜன்ட் என்னை அடையாளம் கண்டுகொண்டார்.

''ஏன் சார்? அதான் லாக் போடறோமே, திரும்பத் திரும்ப இங்கயே ஏன் நிறுத்தறீங்க?''

''பக்கத்துல ரெண்டு கிலோ மீட்டர் வரைக்கும் பார்க்கிங் செய்ய இடம் இல்லை. அதுவும் இல்லாம இப்ப எல்லாம் மல்ட்டி ப்ளக்ஸ்ல நிறுத்தினாலும் 100 ரூபாய் ஆயிடுது. இங்க லாக் வேற போட்டு ரொம்ப பாதுகாப்பா காரைப் பார்த்துக்கறீங்க. அதான் சந்தோஷமா 100 ரூபாய் பார்க்கிங் சார்ஜ் கொடுத்துடலாம்னு.... வேற வழியும் இல்லை சார்...'' என்றேன்.

தொப்பியைக் கழற்றி தலைக்குக் காற்று வருவதுபோல விசிறிக்கொள்ள ஆரம்பித்தார்.

(பார்க் பண்ணியாச்சு)

An RTI applicant stated that ‘Filing RTI is my hobby, and there is no public interest in those RTI”.

Can one make RTI as a hobby? Especially when there is no public interest? In the hearing at Central Information Commission, an RTI applicant stated that ‘Filing RTI is my hobby, and there is no public interest in those RTI”.

CIC came heavily on to the applicant and stated that such hobby of filing RTI without any public interest causes loss of both time and energy of the Government and it causes disproportionate diversion of the resources of the public authority. (Clause 7 (9) of the RTI Act 2005)

CIC warned the applicant not to waste time and resources of the public authority, or else Central Information Commission shall not take cognisance of such appeal or complaint.
Earlier, the RTI applicant has filed 11 applications with 15 to 23 points each related to log books of the Government and Private vehicles of Prasar Bharti, Hissar. When CIC asked why this information is required and what is the public interest involved in such RTI, the applicant stated that he is posted in Agriculture university Haryana and asking such information from All India Radio is his hobby and there is no public interest but only his personal interest.

The decision is available in Hindi at the CIC website here: Sh. Chandrabhan Didhoria Vs Prasar Bharti, Hissar

Information cannot be denied on mere pendency of investigation

Mere pendency of investigation / enquiry is not sufficient justification by itself for withholding the information. It must be shown by the Central Public Information Officer (CPIO) that the disclosure of the information would ‘impede’ or even on a lesser threshold ‘hamper’ or ‘interfere’ with the enquiry.


The Hon’ble Delhi High Court in its decision dated 03/12/2007 [WP(C) 3114/2007, Bhagat Singh Vs. CIC & Anrs] has held as under:-

“13. Access to information, under Section 3 of the Act, is the rule and exemptions under Section 8, the exception. Section 8 being a restriction on this fundamental right, must therefore is to be strictly construed. It should not be interpreted in manner as to shadow the very right itself. Under Section 8, exemption from releasing information is granted if it would impede the process of investigation or the prosecution of the offenders.

It is apparent that the mere existence of an investigation process cannot be a ground for refusal of the information; the authority withholding information must show satisfactory reasons as to why the release of such information would hamper the investigation process. Such reasons should be germane, and the opinion of the process being hampered should be reasonable and based on some material. Sans this consideration, Section 8(1)(h) and other such provisions would become a haven for dodging demands for information.”


The case citation can be read here: Mr. Y. N. Chaubey Vs M/o Labour & Employment

Vexatious and frivolous RTI are ground of denial

After filing 30 applications on the same subject with different names but with the same handwriting, Central Information Commission came heavily by warning to desist from misusing the provisions of the RTI Act for settling his personal scores with the respondent. CIC further stated that “In case the appellant continues to prefer RTI applications which are vexatious and frivolous in nature with a view to disproportionately divert the resources of the public authority, then the PIO will be free to deny information under the provisions of section 7 (9) of the Act.”

It is certain that this variety of the vexatious and frivolous petitions is not going to serve the interest of the Right to Information ⎯ the self-serving, pious protestations of serial petitioners such as this one notwithstanding.

NDMC, the Respondent informed that appellant who has filed at least 30 RTI applications in different names with similar queries, having the same handwriting regarding pending payment of M/s Gyan Const Co. against work done by the agency.

The Commission emphasised that though the Respondents are duty-bound to supply information asked for by the Appellants, the Appellants are also required to keep in mind the objectives of the RTI Act as outlined in the Preamble to the Act: and that is, to introduce the elements of transparency and accountability in the functioning of the public authorities and to contain corruption.

The citation is available here: Sh. R.K. Chauhan & Sh. N. Singh Vs NDMC

Some of the similar decisions posted at our Case segments are as below:

1. Probe into the motive behind repeated RTI
2. No Right to Repeat: Citizen has right to information only once- Rules CIC

In 8 Years, He Has Not Taken a Single Day Off

INDORE:  In the last eight years, this government employee from Madhya Pradesh has not taken a single day off. Dr Bharat Bajpai, the head of the Mortuary in a government hospital in Indore, and two of his team members earned a special mention in the Limca Book of Records in 2011 for not taking a single day off for 1,200 days. 

Three years later, Dr Bajpai continues to work without taking a single day off. He is the head of the Mortuary in the city's Gobind Ballabh Pant Government Hospital. In a career spanning two decades, he has conducted over 10,000 postmortems.

"We should be as useful as possible I believe, we should help people as much as we can. I have never worked with the expectation of any post, reward or honour. I do not even have a name plate at my home. I never seek any publicity for what I do; it is all God's will," he said.

But the infrastructure of the mortuary at this hospital is not quite as high as the commitment level of the team running it. The post-mortems are conducted in a room which used to be a public toilet. Another room, in which post-mortems are supposed to be conducted, has not been constructed completely. 

The contractor building the room reportedly received only the first installment of his due payment for the work from the state health department. Funds to get a body freezer and better equipment have been held up for over a year, in spite of being approved by the authorities.

Santosh, an office assistant with the post-mortem unit, was also part of the team felicitated by the Limca Book of Records. "The working condition here is not that good. We manage to do our work but yes, there are problems. The post-mortem room is very small. If there are too many dead bodies, we face problems," he said.

எம்.ஜி.ஆர், சிவாஜியுடன் நடித்த அனுபவங்கள்: குட்டி பத்மினி வெளியிடும் தகவல்கள்

குழந்தை நட்சத்திரமாக புகழ் பெற்று விளங்கிய குட்டி பத்மினி, எம்.ஜி.ஆருடனும், சிவாஜிகணேசனுடனும் பல படங்களில் நடித்தார்.

சிவாஜியுடன் நடித்த அனுபவங்கள் குறித்து குட்டி பத்மினி கூறியதாவது:-

"நடிப்பில் சிவாஜி சார் இமயம் என்று தெரியும். ஆனால், அப்போது பேபி நட்சத்திரமாக இருந்த எனக்கு, இது தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லையே.

ஏ.பி.நாகராஜன் அங்கிள் அப்போது எடுத்த "திருவருட்செல்வர்" படத்தில் சிவாஜி சார் நடித்தார். இந்தப் படத்தில் சிவாஜி சாருடன் விவாதம் செய்யும் ஒரு காட்சியில் நடிக்க என்னை 'புக்' செய்தார்கள். புராணப்படம் என்பதால் தூய தமிழில் பேச ஏ.பி.நாகராஜன் அங்கிள் வீட்டில் ஒரு வாரம் எனக்கு 'சுத்தத் தமிழ்' கற்றுத் தந்தார்கள். இந்த ஒரு வாரத்தில் ஏ.பி.என். அங்கிளின் பிள்ளைகளும் எனக்கு 'பிரண்ட்ஸ்' ஆகிவிட்டார்கள்.

சிவாஜி சாருடன் நான் நடிக்க வேண்டிய காட்சி படமாகும் நாளும் வந்தது. அப்போதெல்லாம் எனக்கு 'நடிப்பு' பற்றி பயமே இருந்ததில்லை. படத்தில் திருமலை மன்னராக வரும் சிவாஜி சாருக்கு கடவுள் நம்பிக்கை கிடையாது. அவருக்கு கடவுள் நம்பிக்கை ஏற்படுத்தும் சிறுமியாக நான் வந்தேன். கடவுள் நம்பிக்கை பற்றி நான் அவரிடம் பேசப்போக, அவரோ "கடவுள் இருக்கிறார் என்றால், அவர் இப்போது என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறார்?" என்று கேட்பார்.

"இந்தக் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல வேண்டுமானால் என்னை திருமலை மன்னராக்கி அரியணையில் அமர வைக்கவேண்டும்" என்பேன்.

உடனே திருமலை மன்னர் என்னை அரியணையில் அமர்த்தி மன்னராக மகுடம் சூட்டுவார். அடுத்த கணம் நான், "யாரங்கே! இதுவரை திருமலை மன்னராக இருந்த இவரை பிடித்து சிறையில் அடையுங்கள்" என்பேன். அப்படி உத்தரவிட்டு விட்டு, "கடவுள் இப்போது இதைத்தான் செய்து கொண்டிருக்கிறார்" என்பேன்.

இதன் பிறகு திருமலை மன்னர் கடவுள் நம்பிக்கை உடையவராக திருந்துவதுடன் அந்தக் காட்சி முடியும். இந்தக் காட்சியில் திருமலை மன்னராக நடிக்கும் சிவாஜி சார் உணர்ச்சி வேகத்தில் பேசிவிட்டு, என் காலில் விழுவதாக அந்தக் காட்சி முடியும்.

இந்தக்காட்சி பற்றி சிவாஜி சாரிடம் விளக்கிய உதவி இயக்குனர்கள், கடைசியில் 'கடவுள் ஞானம்' கொடுத்த சிறுமியின் காலில் விழுவதுடன் காட்சி முடியும் என்பதை தயங்கித் தயங்கி சொன்னார்கள். ஆனால் சிவாஜி சார் அதற்கு பதில் எதுவும் சொல்லவில்லை. காட்சியில் உணர்ச்சிகரமாக பேசிக் கொண்டு வந்தவர், "அம்மா நீ சிறு பெண்ணல்ல; என் அறிவுக்கண் திறக்க வந்த தெய்வம்" என்று சொல்லி என் கால் பக்கமாக விழுந்து விட்டார்.

டைரக்டர் ஏ.பி.நாகராஜன் அங்கிள் 'கட்' செய்யவும் மறந்து ஒரு கணம் பிரமித்து நின்று விட்டார். காட்சியின் கனம் கருதி எந்த நடிப்புக்கும் தயாராக இருந்த சிவாஜி சாரை நினைத்தால் இப்போதும் அவர் மீது ஒரு மரியாதை ஏற்படுகிறது. இந்தப்படம் பற்றி அப்போது விமர்சனம் எழுதிய ஒரு பத்திரிகை, இந்தக் காட்சி பற்றி குறிப்பிடும்போது "திமிங்கலத்தை சின்ன மீன் விழுங்கிவிட்டது" என்று வர்ணித்திருந்தது.

அதுமாதிரி, "திருமால் பெருமை" படத்திலும் ஒரு உணர்ச்சிமயமான காட்சி சிவாஜி சாருக்கும் எனக்கும் இருந்தது. படத்தில் குட்டி ஆண்டாளாக வரும் நான் திருமாலுக்கு என் தந்தை (சிவாஜி) சூடிய மாலையை என் கழுத்தில் எடுத்து போட்டுக்கொள்வேன். ஆத்திரமாகும் அப்பா என் மீது கோபப்படுவதாக காட்சி. இந்தக் காட்சியின்போது நான் கொஞ்சமும் எதிர்பாராமல் சிவாஜி சார் என் கன்னத்தில் ஓங்கி விட்டார் ஒரு அறை. அந்த அறையின் வேகத்தில் என் காதில் இருந்த கம்மல் தெறித்து விழுந்தது. பொறி கலங்கிப்போனேன். என்றாலும் நான் தொடர்ந்து பேசவேண்டிய வசனத்தை பேசி முடித்தேன்.

காட்சி முடிந்ததும் சிவாஜி சார் ஓடிவந்து என் கன்னத்தை தடவி விட்டார். பிறகு அம்மாவிடம் அந்தக் காட்சிக்கான விளக்கம் சொன்னார். "இந்தக் காட்சியில் நான் கன்னத்தில் அறைவதை முதலிலேயே சொல்லியிருந்தால் உங்கள் பெண், நான் அடிக்கும்போது கன்னத்தை திருப்பியிருப்பாள். அப்படிச் செய்திருந்தால் அந்தக்காட்சி இயல்பாக அமையாது. அதனால்தான் அடிப்பதை முன்கூட்டியே சொல்லவில்லை. ஆனால் இப்படி சொல்லாமல் கன்னத்தில் அடித்தும், நடிப்பதை நிறுத்தாமல் தொடர்ந்து அழுதுகொண்டே வசனம் பேசி நடித்த உங்கள் பெண் என்னை ரொம்பவே கவர்ந்து விட்டாள்" என்று சொன்னவர், "உங்க கையை நீட்டுங்க" என்றார், அம்மாவிடம்.

அம்மா 'எதற்கு' என்று புரியாமல் பார்த்த நேரத்தில், "எனக்கு சத்தியம் பண்ணிக் கொடுங்க. உங்க பொண்ணு ஹீரோயினா நடிக்கிற கால கட்டத்துல என்கூட தான் முதல்ல நடிக்கணும்" என்றார்.

அம்மா அப்படியே நெகிழ்ந்து போய்விட்டார். பெண்ணின் நடிப்பு மீது அந்த மகா கலைஞர் வைத்த நம்பிக்கையும், சிறு குழந்தை மாதிரி அவர் கேட்ட சத்தியமும் அம்மாவை ஆனந்த அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கிவிட்டது."

இவ்வாறு குட்டி பத்மினி கூறினார்.

குட்டி பத்மினி 'பேபி'யாக நடித்த காலகட்டத்தில் எம்.ஜி.ஆருடன் நடித்த 'நம் நாடு' படம் முக்கியமானது. இந்தப் படத்தில் குட்டி பத்மினியும், பேபி ஸ்ரீதேவியும் நடித்திருந்தனர். படத்தில் இருவரும் எம்.ஜி.ஆரின் அண்ணன் டி.கே.பகவதியின் மகள் - மகனாக (ஸ்ரீதேவிக்கு பையன் வேடம்) நடித்தனர்.

எம்.ஜி.ஆருடன் நடித்தபோது ஏற்பட்ட அனுபவம் பற்றி குட்டி பத்மினி கூறியதாவது:-

"அப்போது நான் தொடர்ந்து பல படங்களில் மற்ற மொழிப் படங்களில் பிசியாக இருந்ததால் எம்.ஜி.ஆர். சாரின் படங்களில் நடிக்கும் வாய்ப்பு பெரும்பாலும் வந்து வந்து கைநழுவிப் போகும். காரணம் அவர் படம் என்றால் நிறைய நாட்களை மொத்தமாக கேட்பார்கள். ஆனால் படத்தை தயாரித்த நாகிரெட்டி அங்கிள் "இந்தப் படத்தில் குட்டி பத்மினி இருந்தேயாக வேண்டும்" என்று சொல்லி விட்டதால், என் வாய்ப்பு உறுதியானது.

எம்.ஜி.ஆர். சார் எனக்கு உடற்பயிற்சி செய்வதன் முக்கியத்துவம் பற்றி வகுப்பே எடுப்பார். தினமும் காலையில் என்னைப் பார்த்ததும், "ஸ்கிப்பிங் பண்ணினாயா?" என்று கேட்பார். "இல்லை" என்று சொன்னால் தன் காரில் இருக்கும் ஸ்கிப்பிங் கயிறை எடுத்து வரச்செய்து, 'ஷாட்' இல்லாத நேரத்தில் பயிற்சி எடுக்கச் செய்வார்.

மதியம் சாப்பாட்டு நேரத்தில் அவருடனே சாப்பிடச் செய்வார். சாப்பிட்டு முடிந்ததும் ஒரு மணி நேரம் ஆகும் வரை தண்ணீர் சாப்பிடக்கூடாது என்பார். சாப்பிடுவதற்கு முன் தண்ணீர் குடிப்பது தவறில்லை என்பார்.

ஒருமுறை செட்டில் அம்மாவிடம் கோபமாக பேசிவிட்டேன். இதை கவனித்த எம்.ஜி.ஆர். என்னை அழைத்தார். "அம்மாவை மட்டும் எப்போதும் மரியாதையாய் பேசணும். "தாயிற் சிறந்ததோர் கோவிலும் இல்லை"ன்னு பெரியவங்க எதுக்காக சொல்லி இருக்காங்க? அந்த அளவுக்கு அம்மாங்கறவங்க தெய்வத்துக்கு சமமானவங்க. எனக்கு எங்கம்மா இருந்தப்ப அவங்களோட அருமை தெரியலை. அவங்க இல்லாதப்பதான் 'தெய்வத்தை அல்லவா இழந்திருக்கிறோம்'னு புரிஞ்சுது. அம்மா என்கூட இல்லைங்கறது இப்ப வரைக்கும் எனக்கு இழப்புதான். அதனால் ஒருநாளும் அம்மா கிட்ட முகம் சுளிக்கிற மாதிரி கூட பேசக்கூடாது" என்றார்.

இதை அவருக்கே உரிய பாசக்குரலில் அவர் சொன்னபோது, 'அம்மா'வின் அன்பு எனக்கும் புரிந்தது. அதன் பிறகு அம்மாவிடம் கொஞ்சம் குரல் உயர்த்தி பேசுவதைக்கூட விட்டுவிட்டேன்.

நான் பார்த்தவரை அவரைப் பார்த்து உதவி கேட்க, எப்போதும் யாராவது வந்து கொண்டே இருப்பார்கள். இதற்கென்றே அவரது மானேஜராக இருந்த பத்மனாபன் பணத்துடன் தயாராக இருப்பார். அத்தியாவசிய உதவி என்றால் குறைந்தது ஆயிரம் ரூபாயாவது கொடுப்பார். ஆயிரம் ரூபாய் என்பது அப்போது மிகப்பெரிய தொகை. யாராவது 'ஸ்கூல் பீஸ்' கேட்டு வந்தால், "முகவரி கொடுத்திட்டுப் போங்க. பணம் அனுப்புகிறேன்" என்பார். அது மாதிரி உதவி பெற்ற பலர் அவரை சந்தித்து கண் கலங்க நன்றி சொல்வதையும் பார்த்திருக்கிறேன்.

இப்படி ஒரு தர்மத்தலைவரை என் சிறு வயதில் பார்த்ததால்தான் நானும் வளர்ந்த நேரத்தில் "மித்ராலயா" டிரஸ்ட் என்ற பெயரில் ஒரு அமைப்பை தொடங்கி என்னாலான உதவிகளை ஓசைப்படாமல் செய்து வருகிறேன்."

இவ்வாறு குட்டி பத்மினி கூறினார்.

சென்னை: மெட்ரோ ரயில் செல்வதற்காக சுரங்க பாதை அமைக்கும் பணி இதுவரை 65 சதவீதம் முடிந்துள்ளது.

சென்னை: மெட்ரோ ரயில் செல்வதற்காக சுரங்க பாதை அமைக்கும் பணி இதுவரை 65 சதவீதம் முடிந்துள்ளது. 2015ம் ஆண்டு இறுதிக்குள் சுரங்கப்பாதை அமைக்கும் பணிகள் அனைத்தும் நிறைவடையும் என்று மெட்ரோ ரயில் நிறுவன அதிகாரி கூறினார். மெட்ரோ ரயிலுக்காக வண்ணாரப்பேட்டையில் இருந்து விமான நிலையம் வரை, சென்ட்ரலில் இருந்து பரங்கிமலை வரை என 45 கிமீ தூரம் ரயில் பாதை அமைக்கப்படுகிறது. இதில், 24 கி.மீ தூரம் சுரங்கப்பாதையாகும். இதற்காக சுரங்கம் தோண்டும் பணி 2012 ஜூலை 28ம் தேதி நேரு பூங்காவில் தொடங்கியது. சுரங்கப்பாதையில் 2 வழித்தடங்களிலும் மொத்தம் 36,308 மீட்டர் தூரத்துக்கு (சுமார் 36 கிலோ மீட்டர் தூரம்) 6 மீட்டர் விட்டத்தில் சுரங்கம் தோண்டும் பணி நடந்து வருகிறது. இதுவரை 24 கி.மீ. தூரம் (65 சதவீதம்) சுரங்கம் தோண்டும் பணிகள் முடிந்துள்ளன. சென்னையின் முக்கிய பகுதியாக திகழும் அண்ணா சாலைக்கு அடியில் இரண்டு வழித்தடத்தில் எல்ஐசி வரை சுரங்கம் தோண்டும் பணி முடிந்துள்ளது.

அதேபோன்று ஷெனாய் நகரில் இருந்து திருமங்கலம் வரையும், மே தின பூங்காவில் இருந்து சென்ட்ரல் ரயில் நிலையம், வண்ணாரப்பேட்டையில் இருந்து உயர் நீதிமன்றம் வரை, எழும்பூரில் இருந்து கீழ்பாக்கம் ஆகிய பகுதிகளில் சுரங்கம் தோண்டும் பணிகள் முடிந்துள்ளன. மீதமுள்ள இடங்களிலும் சுரங்கம் தோண்டும் பணி தீவிரப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இந்நிலையில், கோயம்பேடு , ஆலந்தூர் இடையே உயர்த்தப்பட்ட (மேம்பாலம்) பாதையில் 10 கி.மீ. தூரம் பயணிகள் மெட்ரோ ரயில் சேவையை 2015ம் ஆண்டு மார்ச் மாதம் முதல் இயக்க திட்டமிட்டு பணிகள் நடந்து வருகிறது. இதற்காக 4 பெட்டிகளை கொண்ட 15 ரயில்கள் தயார் நிலையில் கோயம்பேடு பணிமனையில் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டுள்ளன. இதுகுறித்து மெட்ரோ ரயில் நிறுவன அதிகாரி கூறும்போது, சென்னையில், சுரங்கப்பாதையில் இதுவரை 65 சதவீதம் பணிகள் முடிவடைந்துள்ளது. ஒரு மாதத்திற்கு 4 முதல் 5 சதவீதம் பணிகள் நடைபெறுகிறது. 2015ம் ஆண்டு இறுதிக்குள் அனைத்து இடங்களிலும் சுரங்கம் அமைக்கும் பணிகள் நிறைவடையும் என்றார்.

'ஸ்நாப் டீல்' மூலம் பணம், செல்போன்: வாடிக்கையாளருக்கு அடித்தது தீபாவளி 'லக்'

‘ஸ்நாப் டீல்' வலைத்தளம் மூலம் செல்போன் ஆர்டர் செய்தவருக்குக் கிடைத்ததோ செங்கல். ஆனால் அதற்குப் பிறகு பணமும் திரும்பக் கிடைத்ததோடு, எதிர்பாராத விதத்தில் செல்போன் ஒன்றும் பரிசாகக் கிடைத்துள்ளது.கிருஷ்ணமூர்த்தி என்பவர்தான் அந்த அதிர்ஷ்டக்கார வாடிக்கையாளர்!

தீபாவளி தினத்தன்று தன் மனைவிக்குப் பரிசளிப்பதற்காக ‘ஸ்நாப் டீல்' வலைத்தளம் மூலம் செல்போன் ஒன்றை ஆர்டர் செய்தார் கிருஷ்ணமூர்த்தி. ஆவலோடு பரிசை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்த அவருக்கு பார்சல் வந்தவுடன் அதிர்ச்சி. காரணம், அதற்குள் அவர் ஆர்டர் செய்திருந்த செல்போன் இல்லை. மாறாக, ஒரு செங்கல்லும், ஒரு விம்பார் சோப்பும் தான் இருந்தன.

இதனால் ஆத்திரமடைந்த கிருஷ்ணமூர்த்தி இதைப் பற்றி பேஸ்புக்கில் பதிவு செய்தார். அந்தப் பதிவை 19,000 பேர் தங்கள் பக்கங்களில் பகிர்ந்திருந்தனர். இதைத் தொடர்ந்து 'ஸ்நாப் டீல்' வலைத்தளம் அவரிடம் மன்னிப்புக் கேட்டது. மேலும், பணத்தையும் திருப்பிக் கொடுத்தது. இதற்குக் காரணம் கூரியர் நிறுவனம்தான் என்றும் கூறியது. இதற்கிடையே, அவருக்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்ட விம் பார் சோப் ஹிந்துஸ்தான் யுனிலீவர் நிறுவனத்தின் தயாரிப்பு என்பது தெரியவந்தது.

கிருஷ்ணமூர்த்திக்கு நேர்ந்த அனுபவத்தை அறிந்து, தன்னுடைய சொந்த செலவில் அவருக்கு அவர் ஆர்டர் செய்த செல்போனை அனுப்பி வைத்துள்ளது ஹிந்துஸ்தான் யுனிலீவர் நிறுவனம். அதோடு தனது தயாரிப்பான விம் லிக்விட் சோப் இரண்டு பாட்டில்களையும் பரிசாக அனுப்பி வைத்துள்ளது.

இதுகுறித்து அந்நிறுவனத்தின் செய்தித்தொடர்பாளர் கூறு கையில், "துரதிர்ஷ்டவசமாக விம் பார் சோப் வாடிக்கையாளர் ஒருவருக்கு எதிர்மறையான அனுபவத்தைக் கொடுத்துள்ளது. எனினும், இதை ஒரு விளம்பரமாக நாங்கள் எடுத்துக் கொள்கிறோம். எங்களின் பரிசை அந்த வாடிக்கையாளர் ஏற்றுக்கொண்டது மனநிறைவை உண்டாக்குகிறது" என்றார்.

தனக்கு அடித்த ‘ஜாக்பாட்' குறித்து மீண்டும் தனது பேஸ்புக் பக்கத்தில் எழுதி அந்நிறுவனத்துக்கு நன்றி தெரிவித்துள்ளார்.

டூ வீலர் டாக்ஸி 10 ரூபாய்!

நகரத்தில், ரெண்டு கிலோ மீட்டர் தூரம் அவசரமா போகணும்னா, பஸ்ஸுக்கு காத்திருக்க பொறுமை வேணும். ஒரு ஆட்டோவைப் பிடிச்சுப் போகலாம்னா, '50 கொடு 60 கொடுங்கிறாங்க. மனசு வராது. அந்த நேரத்துல, மோட்டார் சைக்கிளில் ஒருவர் வந்து,10 ரூபாய் கொடுங்க, நான் டிராப் பண்றேன்' என்றால் எப்படி இருக்கும்? இதுதாங்க, 'டூ வீலர் டாக்ஸி' கான்செப்ட்.

சீனாவின், முக்கியமான நகரங்களில் இந்த டூ வீலர் டாக்ஸி மிகவும் பிரபலம். அங்கு, 5 கிலோ மீட்டர் தூரம் வரை 50 ரூபாய். டாக்ஸி, ஆட்டோவைவிட ரொம்பக் குறைவு என்பதால், சீனாவில் ஹிட் ஆனதும் பிரேசில், அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து, கம்போடியா, கேமரூன், இந்தோனேஷியா, நைஜீரியா, தாய்லாந்து, வியட்நாம் போன்ற நாடுகளிலும் டூ வீலர் டாக்ஸி ஜோரா செயல்படுது. அங்கே, ஆட்டோவுக்கு ஸ்டாண்டுகள் இருப்பது போல பைக் டாக்ஸிக்கும் ஸ்டாண்டுகள் உண்டு.

இந்தியாவில்...

நம் நாட்டில், முதலில் ஆரம்பமானது கோவாவில். இங்கு, பல வருடங்களாக டூ வீலர்கள் வாடகைக்குக் கிடைக்கின்றன. டூ வீலர் டாக்ஸி டிரைவர்களை 'பைலட்' என்கிறார்கள். மஞ்சள் கலரில் இருக்கும் இந்த மோட்டார் சைக்கிள் டாக்ஸியில் பயணிக்க, மினிமம் 10 ரூபாய் செலுத்த வேண்டும். 2 கிலோ மீட்டருக்கு மேல், 1 கிலோ மீட்டருக்கு 4 ரூபாய். இதில், டூரிஸம் பேகேஜும் இருக்கு. அதிலேயே கோவா நகரத்தைச் சுற்றிவிடலாம்.

அடுத்து, டூ வீலர் டாக்ஸி கேரளாவில் அறிமுகமானது. 'டாப் கியர் ரெண்ட்-ஏ-பைக்' (Top Gear Rent-A-Bike) என்ற பெயரில், ஒரு நிறுவனம் அறிமுகப்படுத்தியது. இங்கு, கிலோ மீட்டருக்கு 4 ரூபாய். டிரைவரோடு சேர்ந்து, இந்த டூ வீலர் டாக்ஸியில் பயணம் செய்பவருக்கு, 1 லட்சம் ரூபாய் இன்சூரன்ஸ் வசதியும் உண்டு. டூ வீலர் டாக்ஸி டிரைவர்களுக்கு என்று தனி யூனிஃபார்ம்.

'போக்குவரத்து நெரிசலால் டாக்ஸி, ஆட்டோவில் சென்றாலும் நேரம் வீணாகும். டிராஃபிக்கில் சிக்கினாலும் இந்த டூ வீலர் டாக்ஸியில், குறுகிய 'கேப்'பில் புகுந்து புகுந்து சென்று, சீக்கிரமாகவே இடத்தை அடையமுடிகிறது. அதோடு, பணமும் மிச்சம்' என்கிறார்கள், இதில் பயணம்செய்த வாடிக்கையாளர்கள்.

என்.மல்லிகார்ஜுனா

தாமதங்களுக்கு இடம் தராமல் இருப்பதே அரசுக்கு தரும் பலம்.

அரசின் நடவடிக்கைகள் வெளிப்படையானதாக இருப்பதை உறுதி செய்ய பல்வேறு நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டு வருகிறது. அதில் ஒன்றுதான், தகவல் பெறும் உரிமைச் சட்டம். வெளிநாடுகளில் தகவல் கேட்டு விண்ணப்பித்த ஒரு வாரத்தில், அதற்கான உரிய பதில்கள் பொதுமக்களுக்கு அளிக்கப்படுகிறது. அதேபோன்று இந்தியாவிலும் அரசு நடவடிக்கைகள் அனைத்தையும் வெளிப்படையாக்குவதற்காக தகவல் பெறும் உரிமைச் சட்டம் கொண்டு வரப்பட்டது. ஆரம்பத்தில் இதன் வேகம் புல்லட் ரயில் அளவில் இருந்தது. அதன் பின்னர் எக்ஸ்பிரஸ் அளவிலும், இப்போது போனால் போகிறது என்று பாசஞ்சர் அளவிலும் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது. அதாவது, தகவல் கேட்டு விண்ணப்பித்தால் அதற்கு உரிய பதில், உடனடியாக கிடைப்பதில் தாமதம் ஏற்படுகிறது. இதற்கு காரணமாக, சம்பந்தப்பட்ட துறைகளிடம் விளக்கம் கோரப்பட்டுள்ளதாகவும், அதற்கான பதில் கிடைக்காததால் தாமதம் ஏற்படுவதாகவும் கூறப்படுகிறது.

இப்படி சிறிது, சிறிதாக ஆரம்பித்த சிக்கல் இப்போது, மத்திய தகவல் ஆணையத்தில் வந்து நிற்கிறது. மத்தியில் காங்கிரஸ் தலைமையிலான ஐ.மு. கூட்டணி ஆட்சி மாற்றத்துக்கு பின்னர், மத்திய தகவல் ஆணையத்தின் தலைமை ஆணையர் ராஜிவ் மாதூர் கடந்த ஆகஸ்ட் 22ம் தேதி ஓய்வு பெற்றார். தலைமை ஆணையரை நியமிக்கும் குழுவில், எதிர்க்கட்சி தலைவர் இல்லாததால் புதிய தலைவர் கடந்த 2 மாதங்களாக நியமிக்கப்படவில்லை. மேலும் 10 தகவல் ஆணையர் பணியிடங்களில் 3 காலியாக உள்ளது. இதனால், தகவல் அறியும் உரிமை சட்டம் மூலம் தகவல் கிடைக்காத ஏராளமானவர்கள், மத்திய தகவல் ஆணையத்துக்கு புகார்களை அனுப்பிவிட்டு மோட்டுவளையத்தை பார்த்து கொண்டிருக்கின்றனர்.

கடந்த 31ம் தேதி வரை இதுபோன்று 24,150 புகார் மனுக்கள் நிலுவையில் உள்ளது தெரியவந்துள்ளது. பல்வேறு தரப்பில் இருந்தும் இது குறித்து கோரிக்கைகள் விடுக்கப்பட்ட நிலையில், இப்போதுதான் மத்திய தகவல் ஆணையரை தேர்ந்தெடுக்கும் குழுவில் மக்களவை காங்கிரஸ் தலைவர் மல்லிகார்ஜூன கார்கேவை நியமிக்க பிரதமர் மோடி உத்தரவிட்டுள்ளார். இதனால் விரைவில் ஆணையம் நியமனம் செய்யப்படலாம். இந்த நடவடிக்கையை முன்னரே செய்திருந்தால், புதிய ஆணையரின் வேலைப்பளு குறைந்திருக்கும்; தகவல் கேட்டு விண்ணப்பித்த ஏராளமானவர்களுக்கும் உடனடியாக பதில் கிடைத்திருக்கும். தாமதங்களுக்கு இடம் தராமல் இருப்பதே அரசுக்கு தரும் பலம்.

UGC warns colleges against awarding fancy degrees

The University Grants Commission on Friday issued circulars to universities urging them to abide by its norms for awarding degrees. It pointed out that universities advertised in national dailies about degrees with nomenclature that the commission had not notified in the gazette.

The circular pointed out that candidates with such degrees faced litigation at a later stage and were denied certificates even after they cleared the National Eligibility Test. In July, the UGC issued a notification with details of the nomenclature of degrees that could be awarded.

In Tamil Nadu too, there are State-run universities awarding fancy degrees. For instance, a premier college in Coimbatore, affiliated to Bharathiar University, offers a three-year B. Com programme under the following nomenclatures: e-commerce; computer application; professional accounting; accounting and finance; retail marketing; business process and services; financial system; and foreign trade. Over 2,000 students pursue these programmes in the college.

The university withdrew its four-year B. Com degree after the UGC disbanded the programme following a protest by Delhi University students some months ago. “The State and deemed universities should not violate the UGC rules. Students faced problems when BA English Literature was offered as BA Language and Literature. This is a subversion of the UGC rules, and we have alerted the university [to this] time and again,” said C. Pichaandy, vice-president of the Association of University Teachers.

“Colleges say such degrees are saleable but this is a way of deceiving parents. Since there is a demand for B. Com, the government could well start separate colleges for commerce and regulate the degrees as it has been done in Delhi,” he said.

இப்படியுமா ஏ.டி.எம்மில் திருடுவார்கள்?

தானியங்கி பணம் எடுக்கும் எந்திரமான ஏ.டி.எம்.மில் திருட்டு என்பது அந்த எந்திரம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டதிலிருந்தே நடந்துதான் வருகிறது. ஆனால் பெங்களூருவில் நடந்த ஒரு வங்கியின் ஏ.டி.எம்.மில் இருந்து, தொடர்ந்து பணம் லட்சக் கணக்கில் திருடப்பட்ட தகவல் பெரும் அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தி உள்ளது.

இப்படிக் கூட நூதன முறையில் கொள்ளை அடிக்க முடியுமா? என்று திருட்டையே தொழிலாக வைத்துள்ளவர்களையே திரும்பிப் பார்க்க வைத்துள்ளது இந்த பெங்களூரூ கொள்ளை.

பெங்களூருவில் உள்ள கார்ப்பரேசன் வங்கி ஏ.டி.எம். ஒன்றில்தான் இந்த கைதேர்ந்த கொள்ளை நடந்துள்ளது.வழக்கமாக ஏ.டி.எம். கார்டை திருடி, பின் நம்பர் கண்டுபிடித்து மொத்தப் பணத்தையும் திருடுவார்கள். அல்லது போலி ஏ.டி.எம். கார்டை வைத்தும் திருடுவார்கள்.

மேலும்,ஏ.டி.எம். எந்திரத்தில் பசை தடவிய மெல்லிய குச்சியை விட்டுத் திருடினார்கள். இன்னும் சிலர் மெசினில் பணம் வைக்க வரும் ஊழியர்களை மிரட்டி, அவர்களிடமிருந்து பணப் பெட்டிகளை திருடியும் சென்றார்கள். அதன் உச்சக் கட்டமாக சில கொள்ளையர்கள் எந்திரத்தை உடைத்தும், அதை அப்படியே 'அலேக்கா' தூக்கிச் சென்றும் பணத்தை லபக்கியுள்ளனர். தடுத்த காவலர்களைக் கொல்லவும் கொள்ளையர்கள் தயங்கியதில்லை.

ஆனால் இதில் எதிலுமே அடங்காத கொள்ளைதான் இது. திருட்டில் ஈடுபட்ட அந்த நபர், ஏ.டி.எம். கார்டை செருகி, சரியான பின் நம்பரை டைப் செய்து, தேவையான ரூபாயின் மதிப்பையும் டைப் செய்துவிட்டு சில நொடிகளில் தனது கையை, பணம் வெளிவரும் ஷட்டரில் வைத்து விடுவார். உடனே பணம் வெளிவருவதில் ஏதோ சிக்கல் என்று ஏ.டி.எம். எந்திரம் அதில் உள்ள புரோகிராமுக்கு தகவல் அனுப்பிவிடும். அப்படியே அந்த நபர் சில நொடிகள் கழித்து கையை ஷட்டரிலிருந்து எடுத்ததும், ஷட்டரை விட்டு பணம் வெளியே வரும்.

இதனால் எந்த நபரின் அக்கவுண்டிலிருந்து பணம் 'டெபிட்' ஆனாதோ, அந்த நபரின் கணக்கில் அதே தொகை மீண்டும் கிரெடிட் ஆகிவிடும். இதனால் பணம் எடுத்த நபரின் அக்கவுண்டில் பண இருப்பு குறையாமல் அப்படியே இருக்கும்.

இந்த முறையிலேயே 66.58 லட்ச ரூபாய் பணம் கொள்ளையடிக்கப் பட்டுள்ளது.

இது தொடர்பாக பெங்களூரு கார்ப்பரேசன் வங்கியின் அதிகாரி ஒருவர் கூறுகையில், இந்த நூதனக் கொள்ளையில் ஒன்றுக்கும் மேற்பட்டவர்கள் சம்பந்தப்பட்டுள்ளது தெரியவந்துள்ளது. இதற்காக 15 ஏ.டி.எம். கார்டுகள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

திருட்டில் ஈடுபட்டவர்களின் சி.சி.டி.வி. பதிவுகள், கைரேகைகள், ஸ்லிப்புகள், ஏ.டி.எம். கார்டுகள் ஆகியவற்றை வைத்து தீவிரமாக விசாரிக்கப்பட்டு வருகிறது.மேலும் வழக்குப் பதிவு செய்யப்பட்டு கொள்ளையர்களைப் பிடிக்க காவல்துறையினர் விரைந்து நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டுள்ளனர்" என்று தெரிவித்தார்.

எப்படியெல்லாம் திருடுறாங்க...ரூம் போட்டு யோசிப்பாய்ங்களோ..?

இடைவேளை தாகம்

அண்மையில் ‘கத்தி’ திரைப்படம் பார்க்கச் சென்றிருந்தேன். நிலத்தடி நீரை உறிஞ்சி விவசாய நிலங்களை மலடாக்கும் சமகாலப் பிரச்சினையைக் கவனப்படுத்தும் கதை. குக்கிராமங்கள் வரை வேர் பிடித்து, பெட்டிக் கடைகளிலும், கலர்ஃபுல்லாகத் தொங்கும் பன்னாட்டுக் குளிர்பான கம்பெனிகளின் கொள்ளை முயற்சியில் காணாமல் போய்க் கொண்டிருக்கும் நிலத்தடி நீர் வளத்தைக் காக்கும் போராட்டங்களின் தேவையை முன்வைப்பது பாராட்டிற்குரியது.

உழைக்கும் வர்க்கத்தினரின் உரிமைகளுக்காகவும், அடித்தட்டு மக்களின் வாழ்வுரிமைகளுக்காகவும் வாழும் காலம் எல்லாம் போராட்டக் களங்களில் நின்று சத்தமாகப் பேசிப் பேசி, கத்திக் கத்தி காதுகள் செவிடாகிப் போன பொதுவுடைமைத் தோழர் ஜீவானந்தத்தின் பெயரைக் ‘கத்தி’ படத்தின் போராட்ட நாயகனுக்குச் சூட்டி இருந்தது மகிழ்ச்சியைத் தந்தது.

எல்லாம் சரி கோக், பெப்சிக்களின் நுரை பொங்கலில், குமுறும் விவசாயிகளின் கவலையைப் படம் பார்ப்போர் உள்வாங்கிக் கொண்டனரா?

படத்தின் இடைவேளையில் கோக், பெப்சி வகையறாக்களின் வியாபாரம் அதிகமாகவே நடந்தது. கோக், பெப்சியில் தாகம் தணிந்து, புத்துணர்ச்சியுடன் படத்தின் பிற்பகுதியை ரசிக்கத் தயாரானது கூட்டம்.

திரைப்படங்கள் பிரச்சினையை முன் வைப்பது ரசிப்பதற்கு மட்டுமா? அல்லது உணர்வுபூர்வமாக உள்வாங்கி, பிரச்சினைக்கு எதிரான மனநிலையை வளர்த்துக் கொள்வதற்கா?

‘லாரன்ஸ் ஆஃப் அரேபியா’ என்றொரு ஆங்கிலப் படம். சூரியனையே திருப்பிச் சுடும் அரேபியா பாலைவனத்தையும், சிக்கிக்கொள்பவர்களுக்கு மரண பயத்தை ஏற்படுத்தும் மணற்புயலையும், அதன் வெப்பத் தகிப்பையும் யதார்த்தமாகச் சித்திரித்த படம். மேலை நாடுகளில் இத்திரைப்படம் திரையிட்ட அரங்குகளில் எல்லாம் இடைவேளை நேரத்தில் குளிர்பானங்களை வாங்கி அருந்துவோர் எண்ணிக்கை வழக்கத்தைவிட அதிகமாக இருந்ததாம். ஏசி தியேட்டரில், அதுவும் ஒரு கும்பலுக்கே தாகம் எடுக்க வாய்ப்பில்லை. ஆனாலும் தாகம் குடித்துத் தீர்த்த குளிர்பான பாட்டில்கள் அதிகம் என்பது உண்மை.

‘படம் பார்த்துக் கொண்டிருந்த அனைவருக்கும் தாகம் எடுக்க வேண்டும் என்ற அவசியமில்லை. திரைப்படத்தில் ஒருவருக்குப் பாம்பு கடித்து விட்டால், அதை லயித்துப் பார்ப்பவர்களுக்கும் விஷம் ஏறுமா என்ன? ஆனாலும் அங்கே தாகம் எடுத்தது உண்மை. காரணம், படம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தவர்கள் தங்கள் மனதளவில் அரேபியப் பாலைவனத்துக்கே சென்றுவிட்டனர். அதன் தகிப்பையும், வறட்சியையும் அனுபவித்து விட்டனர். அவர்களின் உடல்கள் தியேட்டரில் அமர்ந்திருந்தன. மனத்தின் நாக்குகளோ பாலைவன தாகத்தால் வறண்டன. அதுதான் உண்மை. இத்தகவலை ‘அடுத்த விநாடி’ என்ற நூலில் நாகூர் ரூமி சுட்டிக் காட்டுகிறார்.

ஆனால், ‘கத்தி’ படம் பார்த்த பெரும்பான்மையான பார்வையாளர்களுக்கு மேற்கண்ட நிகழ்வுக்கு எதிர்நிலையில் மனம் இயங்கி இருக்க வேண்டாமா? நம் மனதிற்கு ஏன் வறண்ட விவசாய மண்ணின் தாகம் உணரப்படவில்லை? விவசாயி களின் பரிதாப நிலைகண்டு கசிவு ஏற்படவில்லை? பன்னாட்டு கம்பெனிகளின் சுரண்டல் கண்டு ஏன் கோபம் வரவில்லை?

கோமல் சுவாமிநாதனின் ‘தண்ணீர் தண்ணீர்’ நாடகம், கே.பாலசந்தரால் கால் நூற்றாண்டுக்கு முன் திரைப்பட மாக வந்தபோது, “ஆத்தா அழுத கண்ணீர் ஆறாகப் பெருகி வந்து, தொட்டில் நனைக்கும்வரை உன் தூக்கம் கலையும் வரை, கண்ணான கண்மணியே கண்ணுறங்கு சூரியனே” என்று படத்தில் வரும் தாலாட்டுப் பாடல், படம் பார்த்த என்னை அன்றிரவு முழுக்கத் தூங்க விடாமல் செய்தது.

குடிதண்ணீருக்காக அப்படம் எழுப்பிய உணர்வுகளும், உறுத்தல்களும் படம் பார்த்தோர் மனங்களில் மட்டுமல்ல, அரசு இயந்திரத்தின் மனசாட்சி யையும் உலுக்கியது. மாவட்ட நிர்வாகத்தைக் கரிசல்பட்டி வட்டாரத்தை நோக்கிப் படையெடுக்க வைத்ததும், குடிதண்ணீர் பிரச்சினையைத் தீர்ப்பதற்கான நடவடிக்கைகளை எடுக்க வைத்ததும் தமிழகத்தில் நிகழ்ந்தது நிதர்சனம்.

இன்றோ, ‘கத்தி’ திரைப்படம் இடைவேளையில் கோக், பெப்சி அருந்திவிட்டு, மீண்டும் பிரச்சினையை ரசிக்கும் மேம்போக்கு மனநிலை கொண்ட பார்வையாளர்களுக்கான பொழுதுபோக்குத்தன்மை கூடிய கூர்மை குறைந்த படமாக இருக்கிறது. என்றாலும் ‘கத்தி’யின் முனைப்பைத் தங்கள் புத்தியில் ஏற்றிக்கொள்ளப் பார்வையாளர்கள் தவறியதற்கு யாரைக் குற்றம் சொல்வது? முக்கியப் பிரச்சினையைப் பேசும் படத்தைப் பொழுதுபோக்கு படமாகத்தான் எடுப்பேன் என்று அடம்பிடிக்கும் இயக்குநரையா? அல்லது தணிக்கைச் சான்றிதழ் வழங்கியதோடு தன் கடமை முடிந்துவிட்டது எனக் கருதும் அரசாங்கத்தையா? அல்லது எதையுமே மழையில் நனைவதுபோல் இலகுவாக எடுத்துக்கொள்ளும் பார்வையாளர்களையா? வெற்றிப்பட வரிசையில் வந்துவிட்டது ‘கத்தி’! அடுத்த படத்தில் இன்னும் அதிக கோடிகளுக்கான வாய்ப்பில் நடிகரும், இயக்குநரும். வழக்கம் போல் தாகம் தணிக்க கோக், பெப்சி! எப்போதும் போல் தாகத்துடன் தமிழர்கள்!

கட்டுரையாளர் உத்தமபாளையம், ஹாஜி கருத்த ராவுத்தர் கல்லூரியின் தமிழ்ப் பேராசிரியர்

ஐடியா பிடிப்பது எப்படி?

சிம்பிளாக ஆரம்பிப்போம்... 'ஐடியா' என்றால் என்ன?

'ஐடியான்னா ஐடியாதான்! அதை எதுக்கு விளக்கணும்?' என்கிறீர்களா? சூப்பர்!

அந்த அளவுக்கு யோசிக்கத்தான் நமது மூளை பழக்கப்படுத்தப்பட்டு இருக்கிறது. ஒரு ஐடியா இல்லை என்றால், சிக்கிமுக்கிக் கல்லில் இருந்து நெருப்பு தோன்றி இருக் காது; கோணல்மாணலான பாறை சக்கர வடிவம் எடுத்திருக்காது; இட்லி ஆவியில் வெந்திருக்காது; வழுவழு தாளில் அச்சிடப் பட்டு இந்தப் புத்தகம் உங்கள் கைகளில் தவழ்ந்துகொண்டு இருக்காது. ஐடியாக்கள் தான் இந்த உலகை இயக்குகின்றன!

நீங்கள் பள்ளி-கல்லூரி மாணவர், ஊழியர், வணிகர், இல்லத் தலைவி,அரசியல் வாதி, வெட்டி ஆபீஸர் என வாழ்வின் எந்தப் படிமத்தில் இருந்தாலும், உங்க ளுக்குள் உதிக்கும் 'ஐடியா'தான் உங்களை அடுத்த கட்டத்துக்கு நகர்த்தும். ஜாக் ஃபாஸ்டரின் 'HOW TO GET IDEAS' என்கிற புத்தகத்தைப் படிக்கப் படிக்க மூளைக்குள் பளிச் பளிச் பல்ப்.

அமெரிக்காவில் விளம்பர நிறுவனங்களில் பணிபுரிய விரும்பும் மாணவர் களுக்குப் பல்லாண்டுகள் பயிற்சி அளித்த ஜாக், 'மாத்தி யோசி' டிராக்கில் பயணிக்கவைக்கிறார். இனி, புத்தகத்தில் இருந்து...

சிந்திக்க வேண்டாம், சங்கடம்!

நம்மவர்களிடம் உள்ள பெரிய சிக்கலேநம் மனத் தடைதான். ஒரு காரியம் பிராக்டிகலாகச் சாத்தியமா என்று சிந்திப்பதிலேயே நமது சக்தியைச் செலவிட்டுச் சோர்ந்துவிடுகிறோம். அட்லீஸ்ட், சிந்தனை அல்லது கற்பனைகளையாவது குறுக்கிக்கொள்ளாமல் பிரமாண் டப் பந்தல் விரிப்போமே!

இந்தச் சூழ்நிலையைக் கற்பனை செய்யுங்கள். உயரமான இரண்டு கட்டடங்கள் எதிரெதிரே அமைந்து இருக்கின்றன. இரண்டுக்கும் நடுவே நீளமான பலகை ஒன்று கிடத்தப்பட்டு இருக்கிறது.

நீங்கள் ஒரு கட்டடத்தில் இருந்து இன்னொரு கட்ட டத்துக்கு அந்தப் பலகை மீது நடந்து செல்ல வேண் டும். கீழே விழாமல் சென்றால், உங்களுக்கு ஊக்கத் தொகை 1,000 ரூபாய். கீழே விழுந்தால், உங்கள் சிதறல்களை ஒரு கோணிக்குள் அடக்கிவிடலாம்.

'அடப் போங்கப்பா! 1,000 ரூபாய்க்காக எந்த மடையனாவது ஆயுளையே அடகுவைப்பானா?' என்று நினைத்து, நீங்கள் அடுத்த சிப் சிந்தனைக்குக்கூட உங்கள் கற்பனையை நகர்த்த மறுத்துவிடுவீர்கள். ஆனால், மறு முனையில் உங்கள் காதலியை வில்லன் கடத்திவைத்திருக்கிறான்; நீங்கள் பலகையில் நடந்து மறுபுறம் வரவில்லை என்றால், அவளை அவன் அந்த அபார உயரத்தில் இருந்து 'தொப்'பெனக் கீழே போட்டு விடுவான். இப்போது நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்? ('போட்டா போட்டுக்கட்டும்... வேற பார்ட்னர் தேடிக்குவேன்' என்பது 'ஐயகோ ஐடியா!' அது வேண்டாம்!)

துணையைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்று உங்கள் சிந்தனை பரபரவென்று அந்தப் பலகையில் நடந்து கடக்கும் சாத்தியங்களை அலசி ஆராய்வதில் பயணிக் கத் தொடங்கும். பேலன்ஸுக்குக் கையில் ஒரு கம்பு எடுத்துக்கொள்ளலாமா, கீழே குனிந்து பார்க்காமல் நடந்தால் தலை சுற்றாது, செருப்பைக் கழற்றிவிட்டு நடப்போம் என்றெல்லாம் சிந்திக்கத் தொடங்குவீர்கள். இப்போது உங்கள் கவனம் எல்லாம் உங்கள் துணை யைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்பது மட்டுமே.

ஆக, இப்போது உங்கள் லட்சியத்தை அடைவதற்கான வழிகளைச் சிந்திக்கும் வேளையில், உங்களுக்குள் புதுப்புது ஐடியாக்கள் முளைத்துக் கிளம்பும். எந்தப்பிரச் னையை எதிர்கொள்ளும்போதும் இந்த மனநிலையைத் தக்கவைத்துக்கொள்ளுங்கள். இறுதி இலக்கை நோக்கித் தான் நீங்கள் சிந்திக்க வேண்டும்!

ஒரு சின்ன டெஸ்ட்!

கிட்டத்தட்ட கோவா போல, அமெரிக்காவின் பிரபல கடற்கரை சுற்றுலாத் தலம் அது. சுற்றுலா மட்டுமே அங்கு ஒரே பிரதான வருமானம். வார இறுதி நாட்களில் அங்கு குவியும் கல்லூரி இளைஞர்களின் அட்டகாசம் ஒரு கட்டத்தில் எல்லை மீறிப்போனது. அவர்களை அடக்க வேறு வழி தெரியாமல், துடுக்குத்தனம் செய்யும் இளைஞர்களைக் கைது செய்து ஓர் இரவு மட்டும் சிறையில் அடைத்துவைக்க முடிவு செய்தார் காவல் துறை உயர் அதிகாரி.

புரொஃபஷனல் குற்றவாளிகள் இல்லை என்பதால், கைது செய்யப்படும் இளைஞர்களுக்கு ஜெயிலில் சிக்கன் உணவு வழங்கப்பட்டது. நாளடைவில் ஜெயிலுக்குச் செல்வது அவமானம் என்ற நிலை மாறி, ஜெயில் சிக்கன் உணவு சாப்பிடுவது இளமையின் அடையாளம் என்பதாக மாறியது. அதுவரை தப்புத்தண்டா செய்ய வேண்டுமென்ற எண்ணம் இல்லாதவர்கள்கூட 'ஜெயில் சிக்கன் கௌரவம்' தேடி 'நானும் ரௌடிதான்' என போலீஸோடு மோதி விளையாட ஆரம்பித்தார்கள். சிறைக்கு வெளியே 'ஜெயில்ஃபுல்' போர்டு மாட்டும் அளவுக்கு நெரிசல்.

'இளைஞர்களை அடக்கி ஒடுக்க, இருக்கும் போலீஸ் ஃபோர்ஸ் போதாது!' என்று புலம்பி, டிரான்ஸ்ஃபர் வாங்கிக்கொண்டு இடத்தைக் காலி செய்தார் உயர் அதிகாரி.

புதிதாக வந்த உயர் அதிகாரி நிலைமையை ஆராய்ந் தார். ஒரே ஒரு மாற்றம்தான் செய்தார். அதன் பின் இளைஞர்கள் அடங்கி ஒடுங்கி, போலீஸைப் பார்த்த துமே வாலைச் சுருட்டிக்கொண்டு பதுங்கினர்.

மாற்றம்?

ஜெயிலில் இளைஞர்களுக்கு வழங்கப்பட்டு வந்த சிக்கன் சாப்பாட்டை நிறுத்திவிட்டு, பிறந்த குழந்தை களுக்கு வழங்கப்படும் செரிலாக், பவுடர் பால் போன்ற பச்சப் புள்ள உணவுகளை வழங்கச் சொன்னார்.

இந்த 'கைப்புள்ள ட்ரீட்மென்ட்'டில் வெட்கம் பிடுங்கித் தள்ள, இளைஞர்கள் தாங்களாக மனம்திருந்தி னார்கள்.

அந்த மகா மாற்றத்துக்குக் காரணம் ஒரு சின்ன 'ஐடியா'.

உங்களுக்குள் எப்போது நிகழும் அந்த மகா மாற்றம்?! 

- கி.கார்த்திகேயன்