Good Morning: August 2025

Sunday, August 31, 2025

NEWS TODAY 31.08.2025

Photocopying docs in this MP village? Pay ₹2,000 per page

TIMES NEWS NETWORK 31.08.2025

Bhopal : What could be the cost of photocopying one page -Rs 5 ? And, cost of a single brick – Rs 5 ? If you were in Shahdol, a backward tribal district in MP, you might have to shell out Rs 2,000 for every page to get photocopied and pay Rs 50 for every brick you buy.

While a village panchayat in Shahdol district has claimed to be have paid Rs 4,000 as photocopy charges for two pages, another panchayat paid Rs 1,25,000 for just 2,500 bricks. In Madhya Pradesh, funds for village panchayats come from both the Centre and state govt. These allocations move from the state treasury to district panchayats, then to “janpad panchayats” (headquarter of a clutch of villages), and finally reach gram panchayats.

Apart from this, gram panchayats receive money under the Centre-sponsored schemes like MGNREGA and PMAY, along with small revenues from local taxes and fees, said sources, adding that after all, it is all taxpayers’ money. When photocopy bills, incurred by the Kudri gram panchayat in Shahdol district – copies of which are with TOI – surfaced on social media, the amount spent sparked an outrage.

The bills were signed by the sarpanch and panchayat secretary.A probe by Shivani Jain, CEO of Jaisinghnagar janpad panchayat – under which Kudri gram panchayat falls, however, concluded that the bills look “inflated” as a result of negligence in filling up the amount and number of pages photocopied. “While the actual number of pages photocopied was 2,000 – at the rate of Rs 2 per page – the person filling the form wrote two pages at the rate of Rs 2,000 per page,” the report said.

“It is a case of negligence on the secretary’s part — he should have checked the bills before uploading. I will be recommending action against him in my report,” Jain told TOI. Similarly, in Bhatia village panchayat under Budhar janpad panchayat, a bill went viral showing Rs 1.25 lakh approved for procuring 2,500 bricks, a rate 10 times higher than the market price. The cost of each brick varies from Rs 5 to Rs 15 depending on the quality. The controversy deepened as images of the documents circulated online. But the probe ordered by the district collector and conducted by SDM Amrita Garg pointed to an error in documentation. “It is a case of clerical error. If the bill is studied carefullt, the rate is mentioned as Rs 5 per piece and quantity as 2,500, whereas the total is shown as Rs 1.25 lakh.

Actually, instead of 25,000 bricks, 2,500 got written. The bricks were purchased for construction of an anganwadi, and physical verification with engineers confirmed 25,000 bricks at Rs 5 each. “Cash book entries also reflect the same. Thus, it was a clerical error that went viral,” Garg told TOI . These cases follow a series of irregularities that repeatedly put Shahdol in the limelight. In May, bills worth nearly Rs 85,000 for dry fruits, milk and snacks were passed for a choupal under the Jal Ganga Samvardhan Mission in Bhadwahi village. The event, attended by about two dozen people including senior officials, showed purchases of six kg cashew, three kg each of raisins and almonds, nine kg of fruit and 30 kg of snacks for a meeting that lasted barely an hour.

Earlier, a school whitewashing exercise was billed as employing 168 labourers and 68 masons despite using only four litres of paint. In another case, 20 litres of paint was shown to require 275 workers and 150 masons.

Wednesday, August 27, 2025

NEWS TODAY 27.08.2025

Get your Singara Chennai card on bus

Conductors Of MTC To Sell 20K Cards

Ramyasre.N@timesofindia.com 27.08.2025

Chennai : Chennai’s bus conductors will soon double up as digital wallet agents, with MTC set to distribute 20,000 Singara Chennai mobility cards from mid-Sept.

The cards, part of the National Common Mobility Card (NCMC) platform, will allow seamless travel across MTC buses and Chennai Metro with a single tap. About 1,600 conductors will sell and assist passengers with the new cards, which will be available on routes linked to key metro stations such as Saidapet, Alandur, K K Nagar, Ambattur, and Chennai Central.

Until now, the cards were sold only at major termini such as Poonamallee, Ambattur, Broadway, T Nagar, and Koyambedu. “This is part of our larger digital push to make travel seamless.

UPI takes around 20 seconds, and people may not always want to enter their PIN in public. The card works with just a tap, saving both time and ensuring security,” said MTC assistant manager (projects II) Saravana Raja.

The new version, priced at ₹50, can be self-activated via WhatsApp, unlike earlier cards that required activation through MTC staff. Since Jan, State Bank of India has issued about 35,000 cards, while Airtel, which joined in March, distributed around 12,000 with QR-based recharge options.

In the latest tie-up, Orbit Wallet will enable conductors to sell the cards directly to commuters. “SBI’s cards were faster than UPI, Airtel’s allowed recharges through apps, but both lacked self-activation. With Orbit Wallet, we are bringing the card to bus commuters directly,” said MTC managing director T PrabhuShankar.

MTC currently records about 85,000 digital transactions a day, nearly a quarter of them card-based. A pilot run was conducted earlier this year on routes such as 17D and 15, and citywide rollout will follow training sessions for conductors next month. But, not all staff are convinced. “Many commuters forget to recharge. Even if they top up on the spot, it takes time for the balance to reflect, so UPI often feels quicker,” said a conductor on route 72, M Sudhakar. Commuters, however, have largely welcomed the move. “I top up ₹200 often and use the metro a lot. The card usually works fine and makes travel easier,” said a college student, S Malavika. MTC officials said a statewide rollout was in the works, with plans to extend the card to TNSTC and SETC services as well.

Can SC/ST Community Status Of Govt Employee Be Verified After Retirement? Madras High Court Delivers Split Verdict

Can SC/ST Community Status Of Govt Employee Be Verified After Retirement?

Madras High Court Delivers Split Verdict

Upasana Sajeev 13 Aug 2025 5:00 PM

The Madras High Court has delivered a split verdict on whether the community status of a government employee can be verified/scrutinised after their retirement.

While Justice Nisha Banu opined that reopening the verification of a community certificate would amount to re-litigation, Justice M Jothiraman opined that once a verification starts, it should continue till its conclusion.

Since contradictory views have been taken by the judges, the Registry has been directed to place the matter before the Chief Justice for further action.

Also Read - Recreational Clubs Selling Liquor Becoming 'Nuisance', Govt Allowing It Because Owners Are Influential/ Politicians: Madras High Court The court was hearing two writ petitions filed by M Gunasekaran and G Thangavel seeking to restrain the SC/ST Vigilance Cell from conducting verification of their respective caste status. In both cases, the persons were issued notices calling upon them to appear for an enquiry in connection with the verification of their community certificate, years after their retirement.

The petitioners submitted that the High Court had consistently taken a view that after the retirement of an employee, the process of verification would be academic and had restrained the committee/verifying authority from proceeding further.

Also Read - Wife Holding Immovable Properties & Substantial Income Does Not Need Interim Maintenance To Live Comfortably: Madras High Court The petitioners submitted that they had not been summoned for more than 40 years for verification and had even attained superannuation. It was thus submitted that the authorities should be refrained from conducting verification. The petitioners also filed an affidavit undertaking that they would not make any claim or concession based on their community certificate.

On the other hand, the Additional Government Pleader submitted that the summons and show cause notice have been issued to the petitioners for only appearing before the authority to submit an explanation along with proof of documents, and no adverse orders had been made. The court was also informed that the authorities were taking steps to verify the genuineness of the community certificate following an order of the Supreme Court.

Justice Nisha Banu noted that in a previous order, the court had held that the action of the authorities in initiating vigilance enquiry after superannuation was not sustainable.

In the present cases, the court noted that the authorities had taken up the verification 4 years and 7 years respectively after the retirement, which was uncalled for. The judge observed that the inordinate delay on the part of the authorities in initiating the enquiry was highly unreasonable and could not be justified under any acceptable standard of prompt administrative action.

The judge also took into account an Office Memorandum placed before the Supreme Court by the Joint Secretary, Lok Sabha Secretariat, which specified that only community certificates of employees inducted into Government Service after 1995 could be subjected to scrutiny/verification. The judge also noted that as per the Government Order issued by the Government of Tamil Nadu which specified the functions of a Vigilance Cell, the inquiry should be completed within a period not exceeding two months.

“Once a government servant has retired and completed all service verifications during his tenure, reopening of the community certificate issue amounts to re-litigation. It is pertinent to note that the employer accepted the community certificates at the time of appointment of the petitioners and did not raise any issue during the long years of service of the petitioners. A retired employee has a legitimate expectation that benefits earned during service will not be taken away arbitrarily after retirement. When a community certificate is issued and accepted for decades, and no concerns are raised, then there is a presumption that such certificates are valid and the information contained within it are accurate,” the judge observed. Thus, considering all the factors, Justice Nisha Banu opined that the authorities could not keep the matter pending for months/years together in the garb of verification of community certificates, especially when a time limit had been fixed for completing the verification. She was thus inclined to set aside the impugned proceedings initiated by the authorities.

Justice Jothiraman's observation

Justice Jothiraman took a different view and noted that once a verification is started, it shall continue till its conclusion. He added that mere undertaking affidavits filed by the petitioners were not sustainable under law, and could not be accepted to close the verification process.

“I am of the view that verification once started shall continue till its conclusion and mere acceptance of undertaking affidavits filed by the petitioners for restraining the authorities is not sustainable under law when the authorities are empowered to issue the impugned notices calling upon the petitioners for enquiry to verify the genuineness of their community certificates in order to ensure implementation of constitutional reservation benefits to the Scheduled Castes and Scheduled Tribes and therefore, the same cannot be quashed at this stage. There is no merits in these petitions and the same is liable to be dismissed,” the judge said. The judge also highlighted the order of the Supreme Court in which the court had opined that there was a huge racket in Tamil Nadu for issuing community certificate and had directed the State Level Scrutiny Committee to conduct an extensive enquiry into the same and file a report.

Considering the observations made by the Supreme Court, the judge opined that the verification of the community certificate could not be quashed at this stage. Thus, the judge found no merits in the plea and was inclined to dismiss the same.

Counsel for Petitioner: Mr. V. Vijay Shankar

Counsel for Respondents: Mr. Vadivel Deenadayalan Addl. Govt. Pleader, Mr. Babu Muthu Meeran Addl. Public Prosecutor

Case Title: M Gunasekaran v. The State Level Scrutiny Committee – II and Another

Citation: 2025 LiveLaw (Mad) 275

Case No: W.P.No.24381 of 2025

வாழ்க்கைத் துணையாகும் வாசிப்பு

ஊர்கள்தோறும் புத்தகத் திருவிழாக்கள் நடைபெறுகின்றன. எதைப் பார்ப்பது, எதை வாங்குவது? என்று சலிப்பான தொனியில் புலம்புவதுபோல் சொன்னார் ஒரு நண்பர்.

கிருங்கை சேதுபதி Published on: 27 ஆகஸ்ட் 2025, 3:11 am

உண்மைதான். எல்லா ஊர்களிலும் சிற்றுண்டிச்சாலைகளும் உணவு விடுதிகளும் இருக்கத்தானே செய்கின்றன. அதுமாதிரி... சொல்லி முடிக்கவிடவில்லை. அதெப்படி? உணவுவிடுதியும் புத்தகக் கடையும் ஒன்றாக முடியுமா?

ஏன் முடியாது? இரண்டும் பசியாற்றுகிற இடம்தானே? முன்னது வயிற்றுப் பசிபோக்குவது. பின்னது அறிவுப்பசி ஆற்றுவது. இப்போதெல்லாம் உட்கார்ந்து சாப்பிடுகிற உணவு விடுதிகளைவிட, "பார்சல்' கொடுக்கிற விடுதிகளுக்குத்தானே மவுசு. பார்த்த புத்தகங்களையே பார்ப்பதும், படித்த புத்தகங்களைத் திரும்பப் பார்ப்பதும் ஆயாசமாயிருக்கிறது. ஏற்கெனவே வாங்கிய புத்தகங்களைப் படித்து முடிப்பதற்குள் புதிய புத்தகம் வாங்க வேண்டுமா? என்று தோன்றுகிறது.

உண்பதும் வாசிப்பதும் ஒன்றாகிவிடுமா? ஆக வேண்டும். பிறந்தது முதற்கொண்டு வாழ்நாள் முழுவதும் எப்படி உணவு தவிர்க்க முடியாதோ, அப்படித்தான் கல்வியும்.

அன்றாட இயக்கத்துக்கு உணவு எவ்வளவு இன்றியமையாததோ, அவ்வளவு இன்றியமையாதது அன்றாட வாசிப்புக்குப் புத்தகமும்; வாழ்க்கையின் இயக்கத்தை இலகுவாக்குவதற்கு எத்தனை வசதியான பொருள்கள் பயன்படுகின்றனவோ, அதுபோல், மனத்தை இலகுவாக்குவதற்கு எத்தனையோ புத்தகங்கள் பயன்படுகின்றன. வாசிப்பு, படிப்பாகி, படிப்பு, கற்றலாக வளர்ச்சி அடைய வேண்டும்.

கொஞ்சம் அழுத்தமாகவே சொல்லியதும் அமைதியானார் நண்பர்." யார் ஒருவராலும் தனக்காகவே வாழ முடியாது. அதுபோல், யாராலும் தனக்குத்தானே பேசிக்கொள்ள முடியாது; எழுதிக் கொள்ள முடியாது; பேச முடியாத நாள்களில் பேச நபர்கள் கிடைக்காத நேரங்களில் பேச்சுத் துணைக்குப் புத்தகங்கள் கூடவரும்; பேசும்; பேச வைக்கும்; பேசாமல் யோசிக்கவும் வைக்கும். போக முடியாத இடங்களுக்கு மனதளவில் பயணிக்கவும், நேருற அனுபவிக்க முடியாத பல உணர்வுகளைத் துய்த்துப் பெற்றுக்கொள்ளவும் புத்தகங்கள் துணை செய்யும்; நாம் வெளியுலகில் நடந்தும், வாகனங்களில் பயணித்தும் கடக்கிற தொலைவுகளுக்கு இணையாக மனதளவில் பயணிக்க உதவும் வாகனங்கள் புத்தகங்கள். அதில் ஊன்றுகோலாகும் புத்தகங்களும் உண்டு; விமானங்களாகும் புத்தகங்களும் உண்டு. மறதி நோய்க்கு மகத்தான மருந்து புத்தகம்தான்.

மறதியைப்போல் கொடிய நோய் பிறிது இல்லை. மறக்கக்கூடாததை மறந்துவிடுவதும், மறக்க வேண்டியதை மறக்காமல் வைத்திருப்பதும் மனத்தின் கெட்ட பழக்கம். அவற்றை ஆரம்பத்திலேயே அடையாளம் கண்டு அகற்றிவிடக்கூடியது புத்தக வாசிப்பு என்று சொன்னால் புரியாது; பழகினால்தான் தெரியவரும்.

உணவு விடுதியின் மேஜையில் வைக்கப்படும் மெனுகார்டு போல, கடைவிரிக்கப்பெற்ற புத்தக நிலையங்களின் பட்டியல்கள். அழகாய் அடுக்கப்பெற்ற உணவுப் பண்டங்களின் காட்சிக்கு இணையாக புத்தங்கள்.

விரும்பிய உணவை ஆர்டர் செய்து வாங்கிக் கொள்வதுபோல், வேண்டிய புத்தகங்களைத் தெரிவுசெய்து கொள்ளலாம்; விரும்பினால் வாங்கவும் செய்யலாம். எத்தனை வகையான உடைகள் வீட்டில் இருந்தாலும், பண்டிகைக் காலங்களில், விசேஷ நாள்களில் புத்தாடைகள் வாங்குவதில்லையா? அதுமாதிரி புத்தகம் வாங்குவதையும் ஒரு பழக்கமாக்கிக் கொள்ளலாம். வீட்டிற்கு வருகிற சுமங்கலிகளுக்கு ரவிக்கைத் துணி வைத்துக் கொடுப்பதுபோல், விருந்தினர்களுக்குத் திருக்குறளை, மகாகவி பாரதியார் கவிதைகளை வைத்துக்கொடுக்கிற நண்பர்களும் இருக்கிறார்கள்.

நமது ஊருக்கு வரும் வெளிநாட்டுப் பயணிகளின் கூடவே புத்தகங்களும் பயணிக்கப் பார்த்திருக்கிறேன். தங்கும் விடுதிகளில் அவர்கள் உண்ணும் உறங்கும் நேரம் தவிர்த்துப் படிப்பதை இன்றியமையாப் பணியாக அவர்கள் கொண்டிருப்பார்கள். தேவை நேரம் போக, அவர்கள் மீதி நேரங்களில் கைப்பேசிகளைப் பயன்படுத்துவதில்லை; தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகள் பார்ப்பதில்லை.

நமக்கு அருகில் இருக்கும் வரலாற்றுத் தலங்களைப் பற்றி நாம் அறிந்திருப்பதைவிட, அவர்கள் அறிந்திருப்பவை அதிகம் என்பதை அவர்களுடனான உரையாடல்கள்வழி தெரிந்துகொண்டபோது வியப்பாக இருந்தது. குறிப்பாக மதுரை, சிதம்பரம், மாமல்லபுரம் பற்றியெல்லாம் நாம் அறிந்திராத பல தகவல்களை அவர்களுக்கு அறிவிக்கும் இடத்தில் புத்தகங்கள் இருக்கின்றன.

வாங்கிய புத்தகங்களையே படிக்க முடியவில்லை. மேலும் வாங்க வேண்டுமா?

- இந்தக் கேள்வி இப்போது அடிக்கடி எழுகிறது. தூங்கிய நேரங்களை நினைவுபடுத்தித் தூங்கச் செய்கிறது உடல்; பசி நேரம் சொல்லி உணவிடச் சொல்கிறது வயிறு; பொருட்படுத்தாதவர்களை மருத்துவர்களின் முன் கொண்டுபோய் நிறுத்திவிடுகிறது வாழ்க்கை. உடற்பயிற்சிக்குக் கொடுக்கத் தவறிய முக்கியத்துவத்தின் குறைபாட்டை நோய்கள் நினைவுபடுத்துவதுபோல், மனப்பயிற்சிக்குக் கொடுக்கத் தவறிய முக்கியத்துவத்தைச் சலிப்பும் களைப்பும் நினைவுபடுத்துகின்றன. உடல் எரிச்சல்போல் அல்லல்படுத்தக்கூடியது மன எரிச்சல்; நமைச்சலோ வேறு மாதிரியானது.

உடலைப் பராமரிக்கத் தெரிந்த நம்மில் பலருக்கு மனத்தைப் பராமரிக்கத் தெரியவில்லை. உடல் சோர்வுக்குப் பெரிதும் தூண்டுதலாய் இருப்பது மனச்சோர்வு என்பது உடன் புரிபடுவதில்லை.

நெடுநீர் மறவி மடிதுயில் நான்கும்

கெடுநீரார் காமக் கலன்

என்கிறார் திருவள்ளுவர். நெடுநீர்- தாமதம். மறவி- மறதி. மடி- சோம்பல். துயில்- தூக்கம். தனித்தனியே இருந்தாலும் இவை அடுத்தடுத்து வந்து அடுத்துக் கெடுப்பவை. இவை நான்கும் உழைப்பாளர்களுக்குக் களைப்பால் வரலாம். களைப்பினைப் போக்குவது களிப்பு. கள்ளும் காமமும் களிப்பினை நல்கும். ஆனால், பின்விளைவுகள் மோசமானவை. இவைகடந்த நிலைகளில் ஒருமுகப்படுத்தவும், உற்சாகம் கொள்ளவும் ஆயிரமாயிரம் வழிகள் இருக்கின்றன; அவற்றின் வாசல்களாகப் புத்தகங்கள் இருக்கின்றன.

அரிதாய்க்கிட்டியது மனிதப் பிறவி. அதன் பயன் துய்க்கக் கிடைத்தவை அற்புதப் பொழுதுகள். அவற்றை, அற்பமாய்க் கருதிப் போக்கி, வறிதே இழக்கிற அவலத்தை நினைவுபடுத்துகின்றன அறிஞர்தம் அனுபவங்கள்.

வாய்த்தது நந்தமக்கு ஈதோர் பிறவி

மதித்திடுமின் என்று பாடுகிறார் அப்பரடிகள்.

அவர் 81 ஆண்டுகள் வாழ்ந்தவர்; ஓய்வில்லாமல் தலங்களுக்கு யாத்திரை போனவர்; சோர்வில்லாமல் பலர் துயரங்களைப் போக்கியவர்; எண்ணிலாத் துன்பங்களையும் துயரங்களையும் சந்தித்தவர். ஆனாலும், "இன்பமே எந்நாளும் துன்பமில்லை' என்று பாடுகிறார்.

அவர் பாடிய தேவாரப் பதிகங்கள், வெற்றுச்சொற்களின் தொகுப்பு அல்ல. அவருக்கு முன் எழுந்த இலக்கியங்களைக் கற்றுத் தெளிந்த அனுபவத்தின் திரட்டு. அவர் புத்தகங்களுக்கு இணையாகத் தன் காலத்து மக்களைப் படித்த அனுபவத்தையும், இறையருளைத் துய்த்ததன் புலப்பாட்டையும் அவற்றில் இருந்து பெறமுடியும்.

இப்படி ஒüவையாரைச் சொல்லலாம்; வள்ளலாரைக் கொள்ளலாம். ஆன்மிகவாதிகளைப் போன்றே அறிவியலாளர்களும், அரசியல் தலைவர்களும், இலக்கியவாதிகளும், தொழிலதிபர்களும் இருக்கிறார்கள். அவர்களின் வாழ்வியல் நிகழ்வுகளைச் சொல்லும் புத்தகங்களுக்கு இடையே ஏனைய உயிர்களின் இயக்கங்களை, அவற்றின் வெளிப்படும் அதிசய வாழ்வின் அனுபவங்களை, பிரபஞ்சத்தின் பேரியக்கத்தை, பரந்த நிலையில் திறந்துவைத்துக் கொடுக்கக் காத்திருக்கின்றன புத்தகங்கள்.

மூடிக்கிடக்கும் புத்தகங்களில் வாழ்ந்து மறைந்த, என்றும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிற மனிதர்களின் மூச்சுக்காற்று நிறைந்திருக்கிறது. தேடிக்கொள்பவர்களின் சுவாசங்களுக்கு அது சுகம் தரக்கூடியது.

தேடி அலைந்தும் கிடைக்காத பல முத்துக்களையும் இரத்தினங்களையும், கோடிக்கணக்கில் தனக்குள் புதைத்து வைத்துக் காத்திருக்கும் பூதங்கள் புத்தகங்கள்.

தானிய விதைகளைப் போல் பேணிய சிந்தனைகளைத் திரட்டிக் கெடாமல் பாதுகாத்து வைத்திருக்கும் குதிர்களை ஒத்த நூல்களும் உண்டு; தாவி விரையும் மனக்குதிரைக்கு முந்திப் பறக்கும் மந்திரக் கம்பள நூல்களும் உண்டு. குப்பைகள் என்று ஒதுக்கிவிடக்கூடிய புத்தகக் குவியல்களுக்கு மத்தியில், பல அற்புதக்களஞ்சியங்களும் இருக்கின்றன என்பதை அறிய அறியத்தான் தெரியவரும்.

வாசிக்க முடியாவிட்டாலும் வாங்கி வைத்திருப்பதும், வருகை தரும் விருந்தினர்களுக்குப் பரிசளிப்பதும் நாம் செய்யக்கூடியவை. அன்னதானம் நிகர்த்த அறிவுதானம் செய்வதற்குப் புத்தகங்கள் உரிய பாத்திரங்கள்.

அடிக்கடி சொல்வதை மறுபடியும் நினைவூட்ட வேண்டிய அவசியம் இருக்கிறது. இருக்கும் வீட்டில் பூஜையறை இருக்கிறதோ, இல்லையோ, வாசிப்பறை இருப்பது நல்லது. ஒற்றை அறையே வீடானபோதிலும், உணவு சமைக்கும் அடுக்களையில் அஞ்சறைப் பெட்டி இருக்கும் அல்லவா, அதுபோல், தவறாது இருக்க வேண்டியது சிறிய புத்தக அலமாரி.

படிக்க முடியாதபோதும் பார்வைக்குப்படும் இடத்தில், புத்தகம் இருந்தால், அது உங்களை அறிவாளி என்று வருவோர்க்குச் சொல்லும்.

படிக்க முடியாவிட்டாலும், படிப்பது போல் நடிக்கவாவது செய்யலாம் அல்லவா? என்று சொல்லி, என்னிடம் இருந்த புத்தகம் ஒன்றை அந்த நண்பருக்குக் கொடுத்து அனுப்பியபோது, அஞ்சலில் வந்து சேர்கிறது புதிய புத்தகம். அலையில்லாது கடல் இல்லை; நூல் இல்லாது வாழ்வில்லை.

பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்தத் துணைசெய்யும் புத்தகங்கள் அறிவுக் கலங்கள்.

கட்டுரையாளர்:

எழுத்தாளர்.

Karnataka's RGUHS asks colleges to play Naada Geethe, National Anthem at all events

DHNS Last Updated : 26 August 2025, 03:30 IST Follow Us :

RGUHS has issued a circular mandating that each event commence with the playing of the Naada Geethe and conclude with the rendition of the National Anthem. Bengaluru: In a circular issued each of its affiliate colleges, the Rajiv Gandhi University of Health Sciences (RGUHS) has directed the institutions to compulsorily sing or play the ‘Naada Geethe’ at the commencement of any event, and ensure it concludes with the rendition or playing of the National Anthem.

Playing of the Naada Geethe and National Anthem during public events is part of the protocol prescribed by the state government. RGUHS officials admitted that some of the colleges had not been following the protocol, prompting them to issue the circular. The varsity also aims to instil values of patriotism among both students and staff by having the songs played at public events.

RGUHS Vice-Chancellor Dr B C Bhagawan, while conceding that the varsity boasted a diverse student body representing various states across the country, said that it was important for them to become acquainted with the culture of Karnataka. Furthermore, the VC has instructed affiliate colleges to put a stop to the tradition of honouring either him or other varsity officials with bouquets, shawls, garlands and other paraphernalia, and instead present them with medical books. “We need to have medical books in the libraries of several medical colleges. Books gifted to officials can, in turn, be donated to the government medical colleges. My advise to other guests would be to donate books received as gifts to medical college libraries,” Dr Bhagawan said.

“The Vice-Chancellor will not accept traditional gifts, instead he may be presented with a set of textbooks. These books will be gifted to deserving students from economically weaker sections studying in government colleges,” read the circular.

Fake NRI admissions racket in medical education: The new red lines on who is and who isn’t a guardian

A massive fake NRI-quota admissions scam exposed by the Enforcement Directorate has revealed how fabricated guardians, forged certificates, and counterfeit notary stamps were used to secure nearly 18,000 medical seats in West Bengal and Odisha. In response, authorities have enforced stricter rules—tightening guardianship definitions, disallowing extended family sponsorship, mandating embassy-issued certificates, and limiting validity to one year to prevent misuse.

TOI Education

Aug 26, 2025, 15:41 IST

Medical education

The fake NRI-quota admissions racket laid bare by enforcement agencies recently has revealed how “sponsors” and “guardians” were manufactured to buy medical seats, turning loopholes into a thriving shadow market. According to a TNN report, the Enforcement Directorate (ED), aided by the Ministry of External Affairs (MEA) and Indian missions abroad, has uncovered that nearly 18,000 MBBS and PG seats in private medical colleges across West Bengal and Odisha were secured through forged NRI certificates, counterfeit US notary stamps, and fabricated family trees—with agents and college promoters colluding to generate huge illicit proceeds.

Here is a look at the tightened NRI admissions guidelines—who qualifies as a bona fide sponsor or guardian, who doesn’t, and why these distinctions now matter more than ever. Who can sponsor under the NRI quota To begin with, an applicant must be an Indian national holding a valid Indian passport and must have completed more than 182 days of stay in their country of residence to obtain an NRI certificate. Only then do the following categories qualify for NRI-quota educational benefits: NRIs themselves. Children of NRIs. Wards of NRIs—but only if the ward is a minor under the NRI’s bona fide guardianship. Evidence of guardianship must be produced before the Indian Mission/Post; merely “looking after” a student does not make someone a guardian. An affidavit to this effect must be filed with the Mission/Post.

This is the fulcrum of the system: The only third-party sponsor allowed is an NRI who is the legal, bona fide guardian of a minor. Anything looser will fail scrutiny.

Who is not a guardian (no matter how close the family)

The guidelines shut the door on precisely those family relationships that agents had exploited to secure MBBS and PG admissions for aspirants. The following are explicitly excluded as “bona fide guardians” for NRI-quota admissions—even if they are NRIs and reside abroad: Real brother or sister of the student (first-degree relatives other than parents). Uncle and aunt on the father’s side. Maternal uncle and maternal aunt on the mother’s side. Grandparents on either side. First-degree maternal or paternal cousins. Translation: Extended family sponsorship is out. If an agent is pitching “your Dubai-based uncle can sponsor,” that is non-compliant by definition. The one-year clock on certificates

Another guardrail that kills document recycling: Every NRI Certificate issued by an Indian Mission/Post is valid for one year only, and renewal needs proof of continued stay abroad, subject to other conditions being met. This applies to the parent/candidate whose NRI status is being used. For Overseas Citizen of India (OCI)/Person of Indian Origin (PIO) cases, Missions may issue similar certificates for educational benefits, explicitly noting OCI status; passport number and “period of stay” may be omitted because they are irrelevant to OCIs/PIOs. Paperwork that will be checked—physically The Medical Counselling Committee (MCC) has spelled out what must be on the table for NRI-seat choice and what happens next: NEET scorecard. Self-attested declaration that the candidate is NRI/OCI/PIO or a child of NRI parents (format provided). OCI/PIO card, if applicable. Embassy-issued NRI Certificate of the parent or candidate. Crucially, original documents of all candidates will be checked at the allotted college at the time of reporting.

The declaration warns that if any information is false or frivolous, the seat will be cancelled and the candidate will face punitive/legal action. Why these red lines matter The ED’s casework shows the exact weak points exploited by the agent–college nexus: Rented sponsors, photocopied family trees, affidavits notarized without the supposed NRI even being in India, and the same sponsor pack recycled across candidates. The new rules answer each tactic: Tight definition of guardianship, family-relationship exclusions, embassy-fronted certification, and one-year validity to stop document laundering.