Residents want CBI to probe ‘honest’ engineer’s death

TIRUNELVELI: It is like any small town colony in Tamil Nadu. But, Thirumal Nagar, on the outskirts of Palayamkottai in Tirunelveli district, is now shrouded in gloom. What catch the eyes are the posters that have appeared on whitewashed concrete houses and street walls. Put up by residents, the posters demand a CBI probe into the suicide of 58-year-old S Muthukumarasamy. The executive engineer of the state agriculture department had jumped in front of a train near Thatchanallur, 5km from Palayamkottai, on February 20.

The suicide kicked up a furore as news spread that he had been driven to take the extreme step due to political pressure. Muthukumarasamy, who was to retire at the end of the year, had headed a committee constituted to make some appointments. On February 20, he had left home as usual at 10.30am, telling his wife Saraswathy he would be back for lunch. But, at 2.30pm she received news that her husband's body had been retrieved from the railway tracks. "He was a straightforward person and we never thought he would take such a step," said Samy, a cousin, going on to add that the family wanted to be left alone as uttering anything could lead to unwanted political attention.

Muthukumarasamy's younger son M Sethuraman, 24, denied his father had committed suicide due to family problems. "We come from a good family and there was no problem at all," he said. Shocked residents came to the family's support. Members of the Thirumal Nagar Residents Welfare Association and Alagar Nagar Residents Welfare Association put up posters on the walls of the houses demanding a CBI enquiry into the Muthukumarasamy's death. "This is the first time residents are demanding a CBI probe into the death of a fellow resident. That's because we know he was an honest officer,'' said P Varagunan, secretary of the Thirumal Nagar Residents Welfare Association.

Muthukumarasamy had moved into the area about two-and-a-half years ago. "We used to meet during morning walks. About two weeks before his death, he looked very depressed and when I asked him about it, he said it was nothing," said Varagunan. "He then told me he was under some political pressure regarding appointments, but did not elaborate," he added. Varugunan later learnt that Muthukumarasamy had appointed seven temporary drivers in the agricultural department without giving into pressure from a 'minster' and his associates. "He was being continuously harassed by them and this drove him to suicide,'' said Varugunan.

The Tirunelveli railway police registered a case under Section 174 of the CrPC for unnatural death and are investigating. Police sources said the driver of the Dadar Express (Train No 11021) had said he saw a man walking near the western end and suddenly get on to the tracks after throwing away a mobile phone.

Class 8 dropout becomes engg college professor, lands in jail

CHENNAI: If you can aspire it, you can achieve it with dedication—that's something R Ashok Kumar Choudhary, 35, from Guntur proved to himself. But when he blended dedication with fraud, his medallions were snatched away, he was dumped behind the bars.

The Class 8 dropout's journey from the subalterns of Andhra Pradesh to a professor's seat in an engineering college in Kancheepuram could be a tale of a genius gone the wrong way. He forged three degrees - a PhD, an MBA and an MSc - to get a teaching job, but also made sure that he taught—at least for three years before he was caught on Friday after some colleagues stumbled upon the real profile of the PhD holder on the internet.

Police said Ashok Kumar Choudhary, who officially changed his name to Ravi Kumar Reddy, had been working as a professor at Saveetha Engineering College in Thandalam near Kancheepuram since May 2012. His forged PhD said he was an expert in power systems. He taught the subject to students of electrical and electronics engineering (EEE).

"Not once did anyone doubt his knowledge of the subject," said a faculty member. "Students felt he was a good teacher. How did he manage it?" Police asked Reddy the same question, and he told them how.

Reddy, then called Choudary, worked in a photocopier shop in Guntur after he failed in his Class 8. "He said the failure didn't stop him from educating himself," said an investigating officer. "He wanted to be respected as an educated person. A lot of students would leave their textbooks to be photocopied. Chouhary would make an extra copy of the book and read it at leisure time."

He realized he could amass knowledge, but not an academic qualification. "That's when he decided to forge a certificate," said the police officer. First it was an Industrial Training Institute diploma, with which he got a job in a private company. Then he forged an MSc certificate and moved on to a better job. With his stature, his ambition grew.

He moved to Delhi and joined a preparation class for CAT. His learning skills were such that the institute absorbed him as a part-time teacher soon after he completed the one-year course. Meanwhile, he had forged another PhD certificate claiming to be a scholar in power systems, from the Indian Institute of Sciences Bangalore. With enough 'credentials' in his armour, he changed his name to Ravi Kumar Reddy - the name of a PhD holder from IISc - and got the job at Saveetha Engineering College in 2012. He drew a monthly salary of Rs1.12 lakh.

Choudhary, now Reddy, told his interrogators that he would read up and download content to prepare for the lectures that he delivered. The first trace of suspicion surfaced among his colleagues when Reddy refused to meet a team of academics who wanted to discuss some topics of his interest. Later it turned out that he was evasive because some of the team members were from IISc, from where he claimed he had taken his PhD.

Suspicious colleagues did some research on the internet and came across the profile of an IISc alumnus called B Ravi Kumar. All the 'credentials' Reddy claimed to have matched with this man's but the photograph was different. They called police.

தினங்களை கொண்டாடினால் போதுமா?

நள்ளிரவு பன்னிரண்டு மணிக்கு ஒரு பெண் சுதந்திரமாக நடமாட முடியும் என்றால் அன்றுதான் இந்தியாவிற்கு உண்மையான சுதந்திரம்’ என்று அறுபது வருடங்களுக்கு முன்னால் சொல்லிவிட்டுச் சென்றார் தேசத்தந்தை மகாத்மா காந்தி. இன்று வரை அவரின் கனவு நிறைவேறிய பாடில்லை. நிறைவேறாத தந்தையின் கனவை நிறைவேற்ற வந்ததாலோ என்னவோ அவரின் மகளாக அதாவது ‘இந்தியாவின் மகள்’ ஆகிப்போனாள் நிர்பயா. 'நிர்பயா ' என்றால் தைரியமானவள் என்று பொருள்.

சமீபத்தில் பிபிசி-யின் ‘இந்தியாவின் மகள்’ ஆவணப்படம் வெளியானது. அது ஆவணப்படம் என்பதையும் தாண்டி குற்றவாளிகளின் ‘ஆணவப்’ படமோ என்ற அச்சத்தை ஏற்படுத்துகிறது. காரணம் ஒரு பெண்ணை ஆறு பேர் சேர்ந்து வன்புணர்வு செய்து கொலை செய்துவிட்ட குற்ற உணர்ச்சி அவர்களிடத்தில் துளியும் இல்லை. மாறாக குற்றவாளிகளில் ஒருவன் கலாச்சாரம் பற்றி பாடம் எடுக்கிறான்..பெண்களின் நடத்தை, ஒழுக்கம் எனப் பேசி தன் தவறை நியாயப்படுத்துகிறான். அந்த பெண்ணுக்கு அந்த வேளையில் ஆண் நண்பருடன் என்ன வேலை? எனக் கேட்கின்றான். உண்மையில் இந்தக் காட்டுமிராண்டியின் பேச்சு, நம் நாட்டின் பெண்கள் குறித்த நம் மதிப்பீடு என்ன? என்பதை உலகிற்கு உணர்த்தி இருக்கும்.

உலகிலேயே இங்கு மட்டும்தான் பெண்ணானவள் திருமணம் முடித்து புகுந்த வீட்டிற்குள் குடி ஏற அட்வான்ஸ் (வரதட்சணை) கொடுக்க வேண்டும். கணவனின் தேவை, குடும்பத்தின் தேவை, பிள்ளைகளின் தேவை என எல்லாவற்றிற்கும் தன்னையே அர்ப்பணிக்க வேண்டும். அதுபோக சில சமயங்களில் வேலைக்குச் சென்று குடும்பத்தையும் காக்க வேண்டும். பெண் சிசுக் கொலை, ஆசிட் வீச்சு முதல் கௌரவக் கொலைகள் வரை அவள் உடலில் இருக்கும் ஆன்மாவை புரிந்து கொள்ள நாதியில்லை இந்த நாட்டில். ஆனால் அவள் உடல் என்ன மாதிரியான உடை அணிந்து இருக்க வேண்டும் என்பதில் தொடங்கி எக்கச்சக்க காரணங்களை அடுக்க ஆட்கள் நிறையவே உண்டு.

20 நிடமிடங்களுக்கு ஒரு பெண் இந்தியாவில் வன்புணர்ச்சிக்கு உள்ளாக்கப்படுகிறாள் என்கிறது புள்ளி விபரம். இரவு 9 மணிக்கு ஆண் நண்பருடன் இந்தியாவின் தலைநகரில், நெரிசல் மிகுந்த டெல்லியில் செல்லும் ஒரு பெண்ணுக்கே இந்த நிலைமை என்றால், குக்கிராமங்களில் இருக்கும் பெண்களின் நிலைமை என்ன? இதற்கு காரணம் என்ன? உண்மையில் இங்கு நிலவும் பாலியல் வறட்சியும்,பாலியல் குறித்த விழிப்புணர்வின்மையும்தான் காரணமே தவிர, பெண்களின் உடையோ, கலாச்சாரமோ அல்ல.

பெண்கள் நலன் குறித்த அதீத விழிப்புணர்வு நிலை ஏற்படுத்தப்பட வேண்டும். பெண்களை போகப் பொருளாக நினைக்கும் நிலை மாறவேண்டும். அவர்கள் பாதுகாப்பிற்கென பிரத்யேக சட்டங்கள் இயற்றப்பட வேண்டும். அவை எந்தவித சமாதானத்திற்கும் இடமின்றி நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும். கற்பழிப்பு குற்றவாளிகளுக்கு மரண தண்டனைக்கு பதிலாக குற்றவாளியின் வாழ்நாளின் கடைசி புணர்ச்சியாக அது இருக்கும் வகையில் ‘என்ன?’ செய்ய வேண்டுமோ ‘அதை’ செய்து முடித்து ஆயுள் தண்டனையுடன் தனிமை சிறையில் அடைக்கப்பட வேண்டும்.

நிர்பயாவின் மீதான வன்புணர்ச்சிக்குப் பின் இரும்பிக் கம்பியால் தாக்கப்பட்டது அவள் உடலாக இருக்கலாம்...ஆனால் நிச்சயம் காந்தியின் கல்லறையில் விரிசல் ஏற்பட்டிருக்கும்.

மார்ச் 8 ம் நாள் உலகம் முழுவதும் மகளிர் தினமாக கொண்டாடப்படுகிறது..தினங்களை கொண்டாடுவதை விட மகளிரை கொண்டாடுவோம் என இந்த மகளிர் தினத்தில் சபதமேற்போம்.

-மஹபூப்ஜான் ஹுசைன் (காரிமங்கலம்)

.

நான் ஒரு பெண்! - சிந்திக்க சில நிமிடங்கள்...

நான்... நான் ஒரு பெண்; நான் ஒரு மகள்; நான் ஒரு தாய்; நான் ஒரு தங்கை; நான் ஒரு மனைவி; நண்பர்களுக்கு நான் ஒரு தோழி; வேலை செய்யும் இடத்தில் நான் மேலதிகாரி. 30 ஆண்டுகளுக்கு முன் இருந்ததுபோல் இன்று என் வாழ்க்கை இல்லை. பொருளாதாரத்தில் நான் தனித்து நிற்கிறேன். விரும்பிய உடைகளை அணிகிறேன். ஆனால், எங்கேனும் ஒப்பனைகள் இன்றி நான், நானாக இருக்க முடிகிறதா?

நண்பர்களே... சில நிமிடங்கள் நான் பேசுவதைக் கேட்கிறீர்களா? சில நிமிடங்கள் போதும்... கொஞ்ச நேரத்துக்கு உங்கள் காதுகளையும் மனதையும் திறந்து அமைதியாகக் கேளுங்கள் போதும்!

'என்னது பொம்பளைப் பிள்ளையா?’ என்ற அலறல்கள் வீடுகளில் இன்று கேட்பது இல்லை. 'ஒரே ஒரு குழந்தை, அதுவும் பெண் குழந்தைதான் வேணும்’ என்று ஆசைப்பட்டு பலர் பெற்றுக் கொள்கிறார்கள். எப்போதும் பெண்ணின் அன்பில் திளைத்துக்கொண்டே இருக்க விரும்பும் ஆண் மனதுக்கு... மகள் இன்னுமொரு தாய். ஒரு தந்தைக்கு ஒரு மகளிடம் ஆயிரம் எதிர்பார்ப்புகள் உண்டு. ஒரு மகளாக நாங்கள் என்ன எதிர்பார்ப்போம் என உங்களுக்குத் தெரியுமா?

எங்களுக்குத் தேவை உங்கள் அதிகாரம் அல்ல... அன்பு; அரவணைப்பு; தோழமை. தந்தையைத் தோழனாக அமையப் பெற்ற எந்தப் பெண்ணும் தன்னம்பிக்கையோடு முதல் அடியை இந்தச் சமூகத்துக்குள் எடுத்துவைக்க முடியும். அப்பாவின் அதிகாரத்துக்குள், அவர்களின் மிரட்டலில் வளர்க்கப்படும் பெண்கள்... பார்க்கும் ஆண்களிடம் தந்தைமையைத் தேடி ஏமாந்துபோகும் உளவியலை அறிவீர்களா? ஒரு தலைகோதலில், 'நான் இருக்கேன்’ என்று ஆண் சொல்லும் வார்த்தைகளில், எல்லாவற்றையும் விட்டுவிட்டு சரணாகதி அடையும் சில பெண்களைப் பார்த்து ஆச்சரியம் வரலாம். ஆனால், இதன் பின்னணியில் வீட்டில் அப்பாவிடம் எதிர்பார்த்து ஏமாந்துபோன ஒரு மகளின் மனது இருக்கிறது.

இன்றைக்குக் காதலைச் சொல்வதற்கு முன்புபோல் ஆண்டுக்கணக்கில் காத்திருக்க வேண்டியதே இல்லை. தகவல் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சிகள், எல்லாவற்றையும் சாத்தியம் ஆக்கியிருக்கிறது. ஆனாலும் இன்றும் பெண்கள் தங்கள் காதலை உணர்வதுபோல் சொல்லிவிட முடிவது இல்லை. பெண்கள் என்றால் மாநகர மால்களில் நவீன உடைகளில் நடமாடுகிற பெண்கள் மட்டும் அல்ல... கிராமங்களில் கல்யாணத்துக்கு முன்பு ஒரு டிகிரிக்காகக் கல்லூரி போகும் பெண்களையும் நினைவில் கொள்ளவும்.

காதலை மறுக்கவாவது பெண்களுக்கு உரிமை இருக்கிறதா? சமீபத்தில் மட்டும் எத்தனை ஆசிட் வீச்சுக்களைப் பார்த்தோம். தங்களை வேண்டாம் என்று நிராகரிக்க, தனக்குப் பிடித்த ஆண்களைக் காதலிக்கும் உரிமை பெண்களுக்கும் இருக்கிறது என்பதை ஏன் மறந்துபோனோம்? அலுவலகத்தில் உடன் வேலைசெய்யும் பெண் காதலை மறுத்தால், திரும்பத் திரும்ப வற்புறுத்துவதும், அந்தப் பெண்ணைப் பற்றிய வதந்திகளைப் பரப்புவதும் என்ன மாதிரியான மனநிலை நண்பர்களே?

ஆம்! காதலில்கூட இங்கு பாரபட்சம்தான். காதலனுக்குத் தன்னைப் பிடிக்கவைக்க என்ன செய்வது, காதலனின் வீட்டுக்குப் பிடிக்க எப்படி நடிப்பது என்ற பாசாங்குகளில்தான் ஓடிக்கொண்டு இருக்கிறது பெரும்பாலோரின் காதல்.

அவளது கனவுகளை, ஏமாற்றங்களை, பகிரப்படாத துயரங்களைப் பேச அவளை அனுமதித்தது உண்டா? கண்களில் சந்தோஷம் மினுங்க உங்கள் பால்யம் பற்றி நீங்கள் பகிரும்போது, அந்தக் கண்களில் முத்தமிட அவள் விரும்புவாள் என்பது தெரியுமா? அணைத்தலோ, முத்தமிடுதலோ ஆண் தரும்போது பெற்றுக்கொள்ள வேண்டியவளாகத்தானே பெண் இருக்கிறாள். ஒரு பெண் தானாக வந்து முத்தமிட்டால், உடனே அவளது இயல்பை, கேரக்டரை எல்லாம் சந்தேகப்படுவது ஏன்? உங்களுக்கு வந்தால் அன்பு, அதுவே எங்களுக்கு வந்தால் தீண்டத்தகாத பொருளா?

அதிகாலையில் நடக்கும்போது இருளடைந்த வீடுகளில் சமையல் அறையில் மட்டும் விளக்கு எரிவதைப் பார்க்கலாம். அந்த ஜன்னலை எட்டிப்பார்த்தால், அதற்குள் நிற்கிற பெண்ணுக்கு 20 முதல் 70 வயதுக்குள் இருக்கலாம். அவள் புதிதாக வேலைக்குச் சேர்ந்த பெண்ணாக இருக்கலாம்; புதிதாகத் திருமணம் ஆன பெண்ணாக இருக்கலாம்; இரண்டு குழந்தைகளின் தாயாக இருக்கலாம். மென்பொருள் நிறுவனத்தில் வேலை செய்பவளாக இருக்கலாம்; வங்கி ஒன்றின் உயர் அதிகாரியாக இருக்கலாம்; பணி ஓய்வுபெற்ற ஒரு டீச்சராக இருக்கக்கூடும்; துணிக்கடை ஒன்றில் 12 மணி நேரம் நின்று மரத்துப்போன கால்கள் அவளுக்கு இன்னமும் வலிக்கக்கூடும்; இங்கே வேலைகளை முடித்துவிட்டு வேறு வீடுகளுக்கு அவள் வேலைக்குச் செல்பவளாகவும் இருக்கலாம்; கொஞ்சம் உற்றுப் பார்த்தால் இரவுப் பணியில் களைப்படைந்து தூங்கச் சொல்லிக் கெஞ்சும் கண்களையும் அந்த முகத்தில் நீங்கள் பார்க்கக்கூடும்.

அப்படியே கொஞ்சம் அந்த வீட்டின் படுக்கை அறையில் எட்டிப் பாருங்கள். அங்கே ஒரு கணவன் உறங்கிக்கொண்டு இருக்கிறான். அந்தப் பெண்ணின் காதல் கணவனாகக்கூட அவன் இருக்கக்கூடும். திருமணத்துக்குப் பிறகு சொர்க்கத்தைக் காட்டுவேன் என்று வாக்குக் கொடுத்தவனாகக்கூட இருக்கலாம். வீட்டின் செலவுகளைப் பகிர்ந்துகொள்ள பெண்கள் வேலைக்குப் போக ஆரம்பித்த பிறகும், அவர்களது வேலைகளைப் பகிர்ந்துகொள்வதில் நாம் ஓர் அடியாவது முன்னே எடுத்துவைத்திருக்கிறோமா? காதல் என்பது எல்லாவற்றையும் பகிர்வதுதானே?

பெண்கள் திருமணமானால், குடும்பத்தைத் தவிர வேறு எதையுமே சிந்திக்க முடியாது. திருமணமான ஓர் ஆணின் வாழ்க்கையும், பெண்ணின் வாழ்க்கையும் இங்கு ஒரேமாதிரிதான் இருக்கிறதா என ஒப்பிட்டுப் பாருங்கள். அலுவலகம் முடிந்து வீட்டுக்கு வந்தால் லேப்டாப், மொபைல் போன் கதி என்று கிடக்கும் கணவர்கள்... அதே நேரத்தில் சமையல், வீடு, குழந்தைகள் எனப் போராடிக்கொண்டிருப்பதைக் கவனிக்க மறுக்கும்போது பெண்களுக்குக் கோபம் வருவது இயல்புதானே!

திருமணத்துக்குப் பிறகு எல்லா சுதந்திரங்களும் தொலைந்துபோனதாக ஆண்கள்தான் சதாசர்வகாலமும் புலம்புகிறார்கள். ஆனால், சமூக வலைதளங்களில் அவர்களால் தொடர்ந்து இயங்க முடிகிறது; கல்லூரி நண்பர்களோடு சுற்றுலா செல்ல முடிகிறது; வெளியாகிற எல்லாத் திரைப்படங்களையும் பார்க்க முடிகிறது... இப்படியான எல்லா ஆசைகளும் பெண்களுக்கும் இருக்கும் என யோசித்திருக்கிறீர்களா?

ஆறு நாட்கள் வேலைக்குப் பின் ஞாயிற்றுக்கிழமை ஒரு நாள் ஓய்வு எடுக்கிற பாக்கியம் எத்தனை பெண்களுக்கு இங்கே கிடைக்கிறது? ஞாயிற்றுக்கிழமை காலையில் ஆடோ, கோழியோ, கொக்கோ வாங்கிக் கொடுப்பதோடு கடமை முடிந்த பாவனையில் டி.வி-யில் மூழ்கியிருக்கும் கணவனுக்கு, தன் மனைவிக்கும் அப்படியானஇளைப்பாறுதல் தேவைப்படுகிறது என்று புரியாமல்போவது ஏன்? எங்கள் பாட்டிகளின் ஞாயிற்றுக்கிழமைகள் விறகு அடுப்பில் போனதென்றால், எங்களின் கிழமைகள் கேஸ் ஸ்டவ் முன் கழிகின்றன. அடுப்பின் வெக்கையில் மட்டும்தானே வித்தியாசம்? இப்படி அதிகப்படியான வேலைகளில்கூட நாங்கள் மனம் சோர்ந்துவிடுவது இல்லை. அந்த வேலையை நீங்கள் அங்கீகரிக்க மறுக்கும்போதுதான், மனம் கசந்துபோகிறது.

அது எப்படி கணவன்களே... டி.வி-யில் மொக்கைப் படங்களைக் கண் இமைக்காமல் பார்க்கும் உங்களால், மனைவி பேச ஆரம்பித்து மூன்றாவது நிமிடத்தில் தூங்கிவிட முடிகிறது? அது எவ்வளவு பெரிய புறக்கணிப்பும் அவமானப்படுத்துதலும் என்று ஏன் புரியவில்லை?

ஒரு குடும்பத்தில் தான் தூங்கும் நேரத்தையாவது பெண்ணால் தேர்வுசெய்ய முடிகிறதா? கணவன் தூங்கும் நேரத்தில் மனைவியும் தூங்கியாக வேண்டும். ஒருவேளை அவள் தூங்கத் தாமதமானால், பாத்திரம் கழுவுதல், மறுநாளைக்கு அயர்ன் செய்தல்... என ஏதேனும் காரணங்கள் இருக்கக்கூடும். மாறாகத் தனக்காக அவள் வாசிப்பதையோ, தனக்குப் பிடித்த ஒரு படத்தைப் பார்ப்பதையோ, தனக்காக அவள் நடனமாடுவதையோகூட நம் குடும்பங்கள் ஏற்றுக்கொள்ள மறுக்கின்றன.

படுக்கையறையில்கூட ஒரு பெண் தன் விருப்பங்களைச் சொல்லவோ, மறுக்கவோ அவளுக்கு வாய்ப்பு இருக்கிறதா? அவளுக்கு இதெல்லாம்தான் பிடிக்கும்... என நீங்களாக முடிவுசெய்து ஏதேதோ செய்கிறீர்கள். அவளுக்கு அது நிஜமாகவே பிடிக்கிறதா என்பதையேனும் ஒருநாள் கேட்டுப் பாருங்களேன்.

ஒரு பெண், வயதுக்கு வருவதில் இருந்து இறந்துபோவது வரை அவளது உடல் எத்தனையோ மாற்றங்களைச் சந்திக்கிறது. அவளுக்கு என்றே இயற்கை தந்த ஏராளமான வலிகளும் அவஸ்தைகளும் உண்டு. அவள் அருகே உட்கார்ந்து அவள் உடலில் நடக்கும் மாற்றங்கள் பற்றி, அப்போதைய அவள் வேதனை பற்றிப் பேச வேண்டும் என்று ஒவ்வொரு மனைவியும் எதிர்பார்க்கிறாள் தெரியுமா? ஆப்பிளின் புதிய போன் சந்தைக்கு வருவதற்கு முன்பே அதன் பயன்களை இணையத்தில் தேடி அப்டேட் செய்பவர்களால், மெனோபாஸ் நேரத்தில் பெண்கள் சந்திக்கும் மனக்குழப்பங்கள் பற்றிய கட்டுரையைப் படித்தால், மனைவியின் சிடுசிடுப்புக்குக் காரணம் அறிய முடியுமே. தேவை, நேரம் அல்ல... கொஞ்சம் அக்கறை!

நம் சமூகத்தில் ஒரு பெண் தனக்குப் பிடித்த வாழ்க்கையை வாழ வேண்டும் எனில், அவள் திருமணம் ஆகாதவளாக இருக்க வேண்டும். இல்லை எனில், திருமண உறவை முறித்துக்கொண்டு வந்தவளாக இருக்க வேண்டும். குடும்ப அமைப்பில் இருந்துகொண்டு தனக்குப் பிடித்த துறையிலும் முழுமையாக ஈடுபடுவது என்பது பெரும்பாலும் இங்கு பெண்களுக்குச் சாத்தியம் இல்லாத ஒன்றாகிப் போனது.

அலுவலகத்தில் தாமதமாக ஒரு பெண் வந்தால், ஒரு நாள் விடுமுறை எடுத்தால், ஒரு மாலையில் அவள் சீக்கிரம் வீடு திரும்ப வேண்டும் என்று கோரினால், 'இந்தப் பொம்பளைங்களை வேலைக்கு வெச்சாலே இப்படித்தான். எப்பப் பாரு வீடு, பிள்ளைங்கனு புலம்பிக்கிட்டு...’ என்று எவ்வளவு எளிதாகச் சொல்லிவிடுகிறோம். 'ஸ்கூல் மீட்டிங்குக்கு எனக்கு நேரம் இல்லை. நீயே போய்க்கோ’ என்று காலையில் மனைவியிடம் உத்தரவிடும் போது, இதேபோன்ற ஒரு சலிப்பான வசவை அவள் வேறு ஏதோ ஒரு மேலதிகாரியிடம் வாங்க வேண்டியிருக்கும் என்பது ஏன் நினைவுக்கு வருவது இல்லை?

ஒரு பெண் மேலதிகாரியாக இருந்துவிட்டால், தனித்த ஆளுமையோடு செயல்பட்டால், கார் வாங்கிவிட்டால், வேகமாக வண்டி ஓட்டிவிட்டால், பதவி உயர்வு கிடைத்தால்... என ஒரு பெண் தன் வாழ்க்கையில் ஒரு படி முன்னால்வைக்கும்போது அலுவலகங்களில் ஏன் அவளைப் பற்றி அத்தனை ஒப்பாரிகள்? ஆணுக்கு இங்கே சாதாரணமாகக் கிடைக்கும் ஒவ்வொரு விஷயத்துக்கும் பெண் எவ்வளவு போராட வேண்டியிருக்கிறது தெரியுமா?

சில நாட்களுக்கு முன்பு அலுவலக வளாகத்தில் இருந்து சற்று தூரத்தில் ஒரு பெண் கொலைசெய்யப்பட்டுக் கிடந்ததைப் பார்த்த பிறகும் அந்த அலுவலகத்தில் எந்தப் பெண்ணும் வேலையைவிட்டுச் சென்றுவிடவில்லை. இங்கே ஆணுக்குப் படிப்பு, வேலை எல்லாம் இயல்பாகக் கிடைக்கும் விஷயங்கள். ஆனால், ஒவ்வொரு பெண்ணும் அதற்காகக்கூட இன்னமும் இங்கே போராடியாக வேண்டியிருக்கிறது. ஓர் அடி பின்னால் எடுத்துவைத்தால்கூட மீண்டும் முன்னால் வருவதற்கு ஆண்டுகள் ஆகும் என்பதை அவள் அறிந்தே இருக்கிறாள்.

பெண்களுக்கு எதிரான பாலியல் கொடுமைகள் முன் எப்போதையும்விட உச்சத்தில் இருக்கும் நேரம் இது. வேறு எந்தக் குற்றத்திலும் பாதிக்கப்பட்டவர் மீதே பழி சுமத்துவது நடக்குமா எனத் தெரியவில்லை. பாலியல் குற்றத்துக்குத் தீர்வு சொல்லும் அனைவருமே பெண்கள் எப்படிப் பாதுகாப்பாக இருப்பது என்றே மீண்டும் மீண்டும் சொல்கிறார்கள்.

பன்னாட்டு நிறுவனங்களில் பணிபுரியும் பெண்களிடம் அலுவலகத்தில் வண்டி கேளுங்கள் என்று சொல்லிவிடலாம். வாணியம்பாடியில், நாகர்கோவிலில், விழுப்புரத்தில், தேனியில் ஒரு துணிக் கடையில் கால் கடுக்க வேலை செய்துவிட்டு வீட்டுக்குக் கிளம்பும் பெண்களுக்கு? தவிரவும்... வேலை செய்கிற இடங்கள் பெண்களுக்குப் பாதுகாப்பானது என்பது போலவும், ஆபத்துகள் வெளியே இருந்து வருவதுபோலவுமே பேசுவதே எவ்வளவு முரணாக இருக்கிறது?

நாங்கள் உங்களைப் போலவே இந்த உலகுக்கு வந்தோம் நண்பர்களே. உங்களைப் போலவே இந்த உலகம் எங்களுக்கானதும்கூட என நம்பினோம். கடலும்-காற்றும், வானும்-சூரியனும், இரவும்-பகலும் அனைவருக்கும் பொதுவானவை என்றே நினைத்தோம். ஆனால், அப்படி இல்லை என்று மறுக்கிறீர்கள். 'ராத்திரியில் உனக்கென்ன வேலை, தனியா நீ ஏன் அங்கே போகணும், உன்னை யாரு பஸ்ல போகச் சொன்னது, நீ எதுக்கு அந்த ஊருக்குப் போகணும்?’ என எல்லாக் கேள்விகளையும் எங்களிடமே கேட்கிறீர்கள்.

எங்கும் எப்போதும் ஓர் ஆணைச் சார்ந்திருக்கவே நிர்பந்திக்கிறீர்கள். கூடவே, 'எதையும் தனியாச் செய்யத் தெரியாது. எல்லாத்துக்கும் ஓர் ஆள் வேணும்’ என சலித்துக்கொள்கிறீர்கள். அப்பா, அண்ணன், கணவன் எல்லோரிடமும் அந்தச் சலிப்பு தெரிகிறது. முடியாத கட்டங்களில், 'எதுக்கு நீ வெளியே போகணும்?’ என மீண்டும் வீட்டுக்குள் உட்காரச் சொல்கிறீர்கள். வேலை நிமித்தமாகத் தனியாகப் பயணம் செய்யும் பெண்கள், தனியாக வாழும் பெண்கள் என்ன செய்வது நண்பர்களே?

நாங்கள் உங்களைச் சார்ந்திருக்கும் நிர்பந்தங்களை உருவாக்கிவிட்டு, நாங்கள் சுமை என்று சொல்வது நியாயமே இல்லைதானே?

சுமைகளைக் கொஞ்சம் இறக்கிவையுங்கள். முதுகில் ஏறி உட்கார்ந்து இருப்பது எங்களுக்கும் சிரமமாகத்தான் இருக்கிறது. நீங்களும் கொஞ்சம் ஓய்வு எடுங்கள். எங்களின் பிரச்னைகளை நாங்களே எதிர்கொள்கிறோம். அண்ணனாக, அப்பாவாக, காதலனாக, கணவனாக... உங்களின் பயம் எங்களுக்குப் புரிகிறது.

பெண்களை வன்புணர்வு செய்பவனும் ஏதோ ஒரு பெண்ணுக்கு மகன், கணவன், காதலன், அண்ணன்தான் இல்லையா? தன் வீட்டுப் பெண்களைப் பத்திரமாகப் பூட்டிவைத்துவிட்டு, பிற பெண்களை மோசமாகக் கிண்டல் செய்யும், அவமதிக்கும் எல்லோரும்தான் இதில் குற்றவாளிகள் இல்லையா? அதற்கு இன்னும் எங்களால் பழி ஏற்க முடியாது.

பொழுதுகள் எங்களுக்குச் சொந்தமும் இல்லை; நேரங்களை நாங்கள் ஆள்வதும் இல்லை. 'மாலைப் பொழுதில் காலாற நடக்க விரும்புகிறேன். அது எனக்குப் புத்துணர்ச்சியைத் தரும்’ என்பது எங்கள் தேவை. ஆனால், இப்படிக் கேட்டால் அது மறுக்கப்படும் என்று அறிந்தும் தயக்கத்துடன் கேட்பது பரிதவிப்பு. இந்த நூலிழை வித்தியாசம் எப்படிப்பட்ட இரும்புச் சங்கிலியாக பெண்களின் கால்களை நடக்க முடியாமல் சுற்றியிருக்கிறது என்பதை ஒரு விநாடி யோசித்துப் பாருங்கள்.

இருந்தும்கூட இன்றைக்கும் ஆயிரக்கணக்கான பெண்கள், கண்களில் நம்பிக்கை ஒளிர வீடுகளில் இருந்து தினம் தினம் கிளம்பிக்கொண்டுதான் இருக்கிறோம். நாங்கள் பேசுவதைக் காதுகொடுத்துக் கேளுங்கள். ஏனெனில், உங்களைப்போல் நாங்கள் மௌனமாகச் சிந்திப்பது இல்லை. பதிலாக, பேசும்போதுதான் சிந்திக்கிறோம். சிந்திப்பதற்காகத்தான் பேசுகிறோம். அதேபோல் ஒருபோதும் எங்கள் கண்ணீரைத் துடைக்க விதவிதமான விரல்களுடன் எங்கள் முன்னால் வராதீர்கள். எங்களிடமே விரல்கள் இருக்கின்றன. பேசவிடுங்கள் அது போதும்.

நம் சமூக அமைப்பில் பெண்கள் இரண்டாம் பட்சம்தான் என்ற தாழ்வுமனப்பான்மை பெண்களிடமும் இருப்பதுதான் வேதனை. இதை உணரும் சில பெண்கள், ஆண்களை ஆதிக்கம் செலுத்துவது என்ற பழிவாங்கும் ஆயுதத்தைக் கையில் எடுத்திருக்கிறார்கள். இதுவும் ஆபத்தானதே. அடங்குவது அல்லது மீறுவது என்ற இரண்டுக்கும் இடையில் இணைந்து வாழ்வது என்ற இடத்தில்தான் வாழ்க்கை இருக்கிறது என்பதைப் பெரும்பான்மை பெண்கள் உணர்ந்தே இருக்கிறோம்.

நாங்கள் எங்கள் மகள்களுக்கு இந்த உலகை எப்படி எதிர்கொள்வது என்று கற்றுத்தருவோம். கூடவே... எங்கள் மகன்களுக்கு பெண்களை எப்படி நடத்துவது என்பதையும் நாங்களே சொல்லித்தருவோம். இந்தச் சமூகம் மாறும் என்ற நம்பிக்கை எங்களுக்கு இருக்கிறது.

- பொக்கிஷ பகிர்வு...

காலத்தின் தேவை

அண்மையில், வட இந்தியாவில் நடைபெற்ற ஒரு நிகழ்வையும், தமிழகத்தில் ஓர் அரசியல் தலைவர் வெளிப்படுத்திய கருத்தையும் பலரும் கவனித்திருக்கலாம்.

சமாஜவாதி கட்சித் தலைவர் முலாயம் சிங்கின் பேரனுக்கும், ராஷ்ட்ரீய ஜனதா தளத் தலைவர் லாலு பிரசாத்தின் மகளுக்கும் நடைபெற்ற திருமண நிச்சயதார்த்த நிகழ்ச்சியில் பிரதமர் நரேந்திர மோடி கலந்து கொண்டார்.

வட இந்தியாவில் இதுபோன்ற அரசியல் பண்பாடு நிலவுவது வழக்கமான ஒன்றுதான். ஆனால், அரசியலில் தனக்கு எதிராக இருக்கும் முலாயம் - லாலு இல்ல விழாவில் பிரதமர் மோடி கலந்துகொண்டது பலரையும் ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது.

இதைத்தொடர்ந்து, சில நாள்களுக்குப் பிறகு நடைபெற்ற முலாயம்-லாலு இல்ல திருமண விழாவிலும் நரேந்திர மோடி கலந்து கொண்டார்.

அதே விழாவுக்கு வந்திருந்த தமது அரசியல் எதிரியான பிகார் முதல்வர் நிதீஷ் குமாரின் கைகளை வாஞ்சையோடு பற்றிக் கொண்டு மோடி நலம் விசாரித்தார். இதுதான் அரசியல் நாகரிகம்.

திராவிடர் கழகத்தின் தலைவர் கி.வீரமணி அண்மையில், "தமிழகத்தில் அரசியல் நாகரிகம் இல்லாமல் போனதற்கு திராவிட இயக்கங்கள்தான் காரணம் என்பது கசப்பான உண்மை' என்று வெளிப்படையாக பேசியுள்ளார்.

தமிழகத்தில் குறைந்தபட்ச அரசியல் நாகரிகத்தைக் காண்பதே மிக அரிதான ஒன்றுதான்.

சுக, துக்க நிகழ்ச்சிகளில் மட்டுமல்ல, அரசு விழாக்களில்கூட மாற்றுக் கொள்கையுடைய தலைவர்கள் ஒருசேர கலந்துகொள்வதே கிடையாது.

தெருமுனைக் கூட்டங்கள் தொடங்கி சட்டப்பேரவை வரையிலும், கொள்கை அரசியலைத் தாண்டிய தனிநபர் மீதான விமர்சனங்கள் இங்கு அதிகம்.

எந்தக் கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தாலும், சட்டப்பேரவையில் முக்கிய விவாதங்களின்போது, எதிர்க்கட்சித் தலைவர்களை தனிப்பட்ட முறையில் விமர்சிக்கத் தவறுவதில்லை.

இதனால், எதிர்க்கட்சி உறுப்பினர்கள் வெளிநடப்பு செய்கின்ற நிலையில், தமிழக மக்களின் வாழ்வாதாரப் பிரச்னைகளில் கூட ஒருமித்த கருத்தையோ, தீர்மானத்தையோ ஏற்படுத்த முடியவில்லை.

நமது அண்டை மாநிலங்களில், வாழ்வாதாரப் பிரச்னைகளுக்கு ஒருமித்த குரல் எழுப்பி போராடுவதை நாம் கவனிக்கத் தவறிவிட்டோம்.

அண்டை மாநிலத் தலைவர்களுடன் ராஜாங்க ரீதியிலான நட்புறவு இல்லாததால் கர்நாடக, கேரள மாநிலங்களுடனான நதிநீர்ப் பிரச்னை முடியாமல் நீடித்து வருகிறது.

ஆனால், நேற்று பிரிந்து சென்ற ஆந்திர மாநிலமும், தெலங்கானாவும், பிரச்னைகளை ஒரே நாளில் பேசித் தீர்த்து வருகின்றன.

ஆம், இருமாநிலங்களுக்கும் பொதுவான நாகார்ஜுனா அணை நீரைப் பங்கிட்டுக் கொள்வதில் அவர்களுக்குள் பிரச்னை ஏற்பட்டது. உச்சகட்டமாக, அணைப் பாதுகாப்பு பணியில் ஈடுபட்டிருந்த இருமாநில காவலர்களும் கைகலப்பில் ஈடுபட்டனர்.

உடனடியாக, கல்வீச்சு, வாகனங்கள் உடைப்பு என வன்முறை பரவியிருக்க வேண்டும். ஆனால் அப்படி எதுவும் நடக்கவில்லை.

ஏனென்றால், அணையில் மோதல் நடைபெற்ற மறுகணம், சமரச முயற்சியாக தெலங்கானா முதல்வர் சந்திரசேகர ராவை, ஆந்திர முதல்வர் சந்திரபாபு நாயுடு தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டார்.

அதற்கு அடுத்த நாளே, இருமாநில முதல்வர்கள் முன்னிலையில் அதிகாரிகள் பேச்சுவார்த்தை நடத்தினர்.

அணைப் பிரச்னையை சுமுகமாகத் தீர்ப்பதற்கும், தண்ணீரை பங்கிட்டுக் கொள்வதற்கும் அப்போதே கருத்தொற்றுமை ஏற்பட்டது.

இம்மாதிரியாக தமிழகப் பிரச்னைகளையும் தீர்க்க வேண்டுமென்றால், அண்டை மாநிலத் தலைவர்களுடனும், தேசியத் தலைவர்களுடனும், தமிழக அரசியல் தலைவர்கள் நட்புறவை வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.

அதற்கு முன்னதாக, இங்குள்ள தலைவர்களிடையே ஒற்றுமையும், நட்புறவும் இருப்பது அவசியம்.

தமிழகத்தில் அரசியல் நாகரிகம் இல்லை என்னும் அதேவேளையில், எப்போதாவது அரிதிலும், அரிதாக நல்ல நிகழ்வுகள் சில நடைபெறுகின்றன என்பதையும் குறிப்பிட்டாக வேண்டும்.

மதுஒழிப்பை வலியுறுத்தி மதிமுக பொதுச்செயலாளர் வைகோ கடந்த 2013-ஆம் ஆண்டு காஞ்சிபுரம் மாவட்டம், சிறுதாவூர் அருகே நடைபயணம் சென்று கொண்டிருந்தார்.

அப்போது, அவ்வழியாகச் சென்ற அப்போதைய முதல்வர் ஜெயலலிதா, மகிழுந்தை விட்டு கீழே இறங்கி வைகோவிடம் நலம் விசாரித்தார்.

இதைப்போலவே, அண்மையில் மாமல்லபுரத்தில் நடைபெற்ற பாமக நிறுவனர் மருத்துவர் ராமதாஸ் இல்ல திருமண விழாவில், திமுக தலைவர் கருணாநிதி, வைகோ உள்ளிட்ட தலைவர்கள் பங்கேற்றனர்.

கடந்த காலங்களில் அரிதாக நடைபெற்ற இதுபோன்ற நிகழ்வுகள் இனி எப்போதும் நிகழ வேண்டுமென்றால், அனைத்து அரசியல் தலைவர்களின் மனங்களிலும் மாற்றம் ஏற்பட வேண்டும்.

பொது மேடைகளில் மாற்றுக் கட்சித் தலைவர்களை அடைமொழி, புனைப்பெயரிட்டு ஒருமையில் பேசுவதை நமது தலைவர்கள் கைவிட்டாலே ஆரோக்கிய அரசியலுக்கான முதல் படியை எட்ட முடியும்.

அடுத்ததாக, சட்டப்பேரவையில் நடைபெறும் விவாதங்கள் மக்களுக்கு பயனுள்ளதாக அமைய வேண்டும்.

தனிப்பட்ட விமர்சனங்ளைக் கண்டித்து எதிர்க்கட்சிகள் வெளிநடப்பு என்ற சொல் மக்களுடைய காதுகளில் இனி விழவே கூடாது.

தமிழகத் தலைவர்கள் அரசியல் நாகரிகத்தை கடைப்பிடிக்க வேண்டியது காலத்தின் தேவை.

ஆதார் அட்டைக்கு புகைப்படம் எடுத்தவர்கள் மறுமுறை எடுக்க தேவையில்லை

ஆதார் அட்டை இதுவரை வரவில்லை என்பதற்காக ஏற்கனவே புகைப்படம் எடுத்தவர்கள் மறுமுறை எடுக்க தேவையில்லை என்று அதிகாரிகள் தெரிவித்தனர்.

நாமக்கல் மாவட்டத்தில் உள்ள அனைத்து வட்டாட்சியர் அலுவலகங்கள் மற்றும் நகராட்சி அலுவலகங்களில் காலை 10 மணி முதல் மாலை 6 மணிவரை ஆதார் அட்டைக்கு புகைப்படம் எடுக்கும் பணி நடைபெறுகிறது.

2010ஆம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு சீட்டு எண் உள்ள நபர்கள், அதனை பயன்படுத்தி புகைப்படம் எடுத்துக்கொள்ளலாம். மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு சீட்டு இல்லாதவர்கள் புதிதாக விண்ணப்ப படிவத்தை பூர்த்தி செய்துகொடுத்து புகைப்படம் எடுக்கலாம். ஏற்கனவே ஆதார் அட்டைக்கு புகைப்படம் எடுத்தவர்களுக்கு, விரைவில் அஞ்சல் மூலம் ஆதார் அட்டை வந்தடையும்.

மேலும், ஆதார் இணையதளத்தில் இருந்தும் பதிவிறக்கம் செய்யலாம். அதற்காக, மக்கள் கணினி மையங்களை பயன்படுத்திக்கொள்ளலாம். ஒருமுறைக்கு மேல் புகைப்படம் எடுத்துக்கொண்டால் அது செல்லாதவையாகிவிடும்.

ஆதார் அட்டைக்கு புகைப்படம் எடுக்க வருவோர், மக்கள் தொகை கணக்கு சீட்டு, குடும்ப அட்டை மற்றும் வாக்காளர் அட்டை ஆகியவற்றை கண்டிப்பாக கொண்டுவர வேண்டும்.

ஏற்கனவே டோக்கன் வழங்கப்பட்டவர்களுக்கு முன்னுரிமை அடிப்படையில் குறிப்பிட்ட தேதிகளில் புகைப்படம் எடுக்கப்படும். எனவே பொதுமக்கள் ஒத்துழைப்பு அளிக்க வேண்டும்.

சான்றிதழ்களை பாதுகாக்க 'டிஜிட்டல் லாக்கர்' அறிமுகம்

புதுடில்லி: பொதுமக்களின் முக்கிய சான்றிதழ்கள், 'டிஜிட்டல்' முறையில் இருந்தால், அதை பாதுகாப்பாக வைக்க, 'டிஜிலாக்கர்' என்ற இணைய வசதியை, மத்திய அரசு அறிமுகம் செய்துள்ளது.

கல்விச் சான்றிதழ்கள், வங்கி டிபாசிட் சான்றிதழ்கள் போன்ற சான்றிதழ்களை, வீடுகளில் பாதுகாப்பாக, தாள்களாக பத்திரமாக வைத்திருப்போம். அது போல, அந்த சான்றிதழ்களை, டிஜிட்டல் முறையில் பாதுகாப்பாக வைக்கும் புதிய முறை அறிமுகம் இப்போது செய்யப்பட்டுள்ளது. இதற்காக, ஒரு இணையதளத்தை மத்திய அரசு அறிமுகம் செய்துள்ளது. http:/digitallocker.gov.in/ என்ற இணையதளத்திற்கு சென்று, ஆதார் எண் மற்றும் பிற தகவல்களை பதிவு செய்து, 'பீட்டா வெர்சன்' எனப்படும், டிஜிட்டல் முறையில் வைத்திருக்கும் சான்றிதழ்களை, இந்த லாக்கரில் எத்தனை ஆண்டுகள் வேண்டுமானாலும் பத்திரமாக வைத்திருக்கலாம். தற்போது இந்த வசதி, ஒவ்வொரு தனிநபர்களுக்கும், 10 எம்.பி., அளவுக்குத் தான் அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது. யார் இந்த சான்றிதழ்களை, இந்த டிஜிட்டல் லாக்கரில் வைக்கிறாரோ, அவர் தான் அதை எடுக்க முடியும். அதற்காக ரகசிய பாஸ்வேர்டு, குறியீடு எண்கள் போன்ற பாதுகாப்பு அம்சங்கள் உள்ளன. மகாராஷ்டிரா போன்ற சில மாநிலங்கள், தங்களுக்கு என தனியாக, டிஜிட்டல் லாக்கர் வசதியை கொண்டுள்ளன. இதில், சாதாரண தாள் வடிவில் உள்ள சான்றிதழ்களை, பாதுகாக்க முடியாது. பீட்டா வெர்சன் என்ற, கம்ப்யூட்டர் நகல் வடிவில் உள்ள சான்றிதழ்களை மட்டுமே பாதுகாப்பாக வைக்க முடியும்.

ஒரு மூட்டை சிமென்ட் விலை ரூ.400 ஆனது!

சென்னை: தமிழகத்தில் 280 ரூபாய்க்கு விற்பனை செய்யப்பட்ட ஒரு மூட்டை சிமென்ட் தற்போது 400 ரூபாய்க்கு விற்கப்படுகிறது. இதனால், கட்டுமானப்பணிகள் கடுமையாக பாதிக்கப்படும் நிலை ஏற்பட்டுள்ளது.

கடந்த சில மாதங்களாகவே சிமென்ட் விலை அதிரடியாக உயர்ந்து வருகிறது. இதனால், கட்டுமானப்பணிகள் பாதிக்கப்பட்டிருந்தது. இந்நிலையில், சிமென்ட் விலை மேலும் உயர்ந்துள்ளது.

இது குறித்து சென்னை, செங்கல்பட்டு, திருவள்ளூர் சிமென்ட் விநியோகஸ்தர் சங்க நிர்வாகி ஒருவர் கூறுகையில், "தென்னிந்தியாவில் உள்ள சிமென்ட் உற்பத்தி ஆலைகள் மூலம் மாதம் ஒன்றுக்கு 130 லட்சம் டன் சிமென்ட் உற்பத்தி செய்யப்பட்டு வந்தது. இது தற்போது பாதியாக குறைந்துவிட்டது. சிமென்ட் தேவை குறைந்ததே இதற்கு காரணம். அரசு கொள்முதல் செய்யும் சிமென்ட் அளவும் குறைந்துவிட்டது. இதனால், சிமென்ட் ஆலைகளில் ஒரு மாதத்துக்கு 13 நாட்கள் மட்டுமே உற்பத்தி நடக்கிறது.

கடந்த ஆண்டு நவம்பரில் ஒரு மூட்டை சிமென்ட் 280 ரூபாய்க்கு விற்கப்பட்டது. இது சிறிது சிறிதாக விலையேறி கடந்த பிப்ரவரி 1ஆம் தேதி 400 ரூபாயை எட்டியது. ஆலைகள் தமிழக அரசுக்கு சிமென்ட்டை குறைந்த விலைக்கு கொடுப்பதால், வெளிச் சந்தையில் எவ்வளவு விலை அதிகரித்து விற்றாலும் அதிகாரிகள் கண்டு கொள்வதில்லை. இதை சாதகமாக பயன்படுத்திக்கொள்ளும் சிமென்ட் நிறுவனங்கள் இஷ்டத்துக்கு விலையை ஏற்றி வருகின்றன" என்றார்.

Lawyers consume beef on HC campus to protest Maharashtra ban

CHENNAI: The ban on sale and consumption of beef in Maharashtra by the state's BJP government provoked reactions in Chennai on Friday, when a group of advocates held a 'beef eating protest' on Madras high court campus to drive home the point that governments had no business to decide the eating habits of citizens.

Though the canteens on the high court campus themselves are off-bound for non-vegetarian food, the protesting advocates brought beef preparations from restaurants and served them to demonstrators and onlookers. "We condemn the government of Maharashtra for bringing this communal legislation, it infringes on the fundamental rights of citizens to choose their own food," said a young lawyer. Maharashtra's new law extended the existing ban on cow slaughter to bulls and bullocks also.

The demonstration managed to attract the attention of only a small group of curious litigants and fellow lawyers, but the larger significance of the event was not lost on them.

"One cannot be oblivious to the caste angle in demands for non-vegetarian food items at public/government office canteens. But Maharashtra's cow slaughter ban has added a communal tinge to the issue, besides giving rise to apprehension that it would deny affordable non-vegetarian food to millions of citizens," said advocate M Antony Selvaraj, chairman, All India Association of Jurists.

But he said the protest could have been conducted better. "Involving intellectuals and activists from different fora would have given it more acceptance," Selvaraj said.

When informed about the protest, former judge of the Madras high court K Chandru told TOI: "The state can regulate a food trade, vegetarian or non-vegetarian, from a public health point of view, not on any other grounds."

A few years ago, a Supreme Court bench which included Justice Markandey Katju had said, "What one eats is one's personal affair, and it is a part of his right to privacy, which is included in Article 21 of the Constitution. It is a right to be let alone." The bench, however, concluded that closing butcher shops for nine days was not an excessive restriction.

Incidentally, Tamil Nadu has witnessed similar protests in the past. Activist-advocate P Rathinam had led demonstrations before the Madurai bench of the Madras high court demanding non-vegetarian dishes at the canteens there.

As for the Maharashtra rule, which obtained Presidential nod nearly 19 years after it was first enacted, Chandru said it would not stand the test of law. "It is more of a religious issue than food issue," he said, "How do you suddenly say you cannot eat beef."

7 ரூபாய்க்கு இன்னமும் சினிமா!

மலைக்கோட்டைக்கு அருகே பழமை மாறாமல் கம்பீரமாக நிற்கிறது திருச்சியின் முதல் திரையரங்கான கெயிட்டி. அறுபது, எழுபதுகளில் எப்போதும் ஆர்ப்பரிக்கும் ரசிகர் கூட்டத்துடன் காணப்பட்ட கெயிட்டி திரையரங்கில் அண்மையில் காதலிக்க நேரமில்லை கதாநாயகன் ரவிச்சந்திரன் நடித்த அதே கண்கள் படம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது.

அன்று பகல் காட்சிக்கு 76 பேர் வந்ததே அதிகம் என்ற நிலை. இத்தனைக்கும் முதல் வகுப்பு கட்டணம் ரூ.20, இரண்டாம் வகுப்பு ரூ.15, மூன்றாம் வகுப்பு ரூ.7 (பெண்கள் மட்டும்) எனக் குறைவாக இருந்தும் ரசிகர்களின் வருகை அதிகம் இல்லை.

இந்த நிலைக்கு என்ன காரணம்? திரையரங்கின் மேலாளர் இக்பாலிடம் பேசியபோது இன்றைய ரசனை இடைவெளியை உணர முடிந்தது. “புதிய படங்கள் திரையிடும் அளவுக்கு திரையரங்கில் நவீன தொழில்நுட்ப வசதிகள் செய்ய முடியவில்லை, அதற்குரிய வருமானமும் கிடைப்பதில்லை. மிக முக்கியமாக இங்கு திரையிடப்படும் பழைய படங்களை பார்க்கும் மனநிலையில் இன்றைய தலைமுறையினர் இல்லை.

அப்படியே ஒரு சில புதிய படங்கள் திரையிட்டால், எம்.ஜி.ஆர்., சிவாஜி போன்ற பழைய நடிகர்களின் படங்களை ரசிப்பவர்கள், புதிய படங்கள் தங்களுக்குப் புரிவதில்லை என புலம்புகின்றனர். இதனால் இந்தத் திரையரங்க மட்டுமல்ல, தமிழகத்தில் 1950-க்குப் பின் கட்டப்பட்டு தற்போது எஞ்சியுள்ள சில திரையரங்குகள் கடந்த தலைமுறை ஆட்களுக்கானதாக மாறிவிட்டன.

தமிழகத்தின் முதல் தியேட்டரான சென்னை கெயிட்டி உட்பட 300-க்கும் அதிகமான திரையரங்குகள் தற்போது இல்லை. தமிழகத்தில் இன்னும் சிங்கிள் புரொஜெக்டர் மூலம் கார்பன் எரித்து சினிமா காட்டும் ஒருசில திரையரங்குகளில் திருச்சி கெயிட்டியும் ஒன்று” என்று கூறியபோது அவரது முகத்தில் பெருமிதம் மின்னியது.

ஆனால் இந்தத் திரையரங்கின்ஆபரேட்டர் செல்வமணியிடம் பேச்சுக் கொடுத்தபோது துயரம் நிரம்பிய ஒரு யதார்த்த சினிமாவைப் பார்த்ததுபோல மனம் கனத்துப் போனது. “35 ஆண்டுகளாக தியேட்டர் ஆபரேட்டர் வேலையில் இருக்கிறேன். முன்பெல்லாம் ஆபரேட்டர் என்றாலே ஒரு மரியாதை இருந்தது. பட இடைவேளையின்போது புரொஜெக்டர் இருக்கும் கேபின் அறையை ரசிகர்கள் சுற்றிச் சுற்றி வருவார்கள்.

ஃபிலிம் ரோலைச் சுற்றுவதைப் பார்ப்பதற்கென ஒரு கூட்டம் படம் முடிந்தும் காத்திருக்கும். இன்று பல சிறுநகர திரையரங்குகளில் கூட நவீன க்யூப் டெக்னாலஜியில் படம் ஓடுகிறது. என்னுடன் லைசென்ஸ் வாங்கிய பலர் க்யூப் புரொஜெக்டரில் வேலை பார்க்கிறார்கள். நான் இன்னும் கார்பன் எரித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

தியேட்டரில் பணிபுரியும் ஊழியர்கள் தீபாவளி, பொங்கல் உட்பட எந்த ஒரு பண்டிகையையும் குடும்பத்துடன் கொண்டாடியதில்லை. நடுத்தர வயதுக்காரர்களும், கூலித் தொழிலாளர்களும் இதுபோன்ற தியேட்டருக்கு வருகிறார்கள். வரவுக்கும், செலவுக்கும் சரியாக இருக்கும் இத்தொழிலை ‘தியேட்டர் முதலாளி’ என்ற கவுரவத்துக்காக மட்டுமே பலர் நடத்துகிறார்கள். கண் முன்னால் ஒவ்வொரு தியேட்டராக மூடப்பட்டு, இடிக்கப்பட்டு வருவதைப் பார்க்க மனசுக்கு கஷ்டமாக இருக்கும்.

முப்பது, முப்பத்தைந்து ஆண்டுகள் வேலை செஞ்ச இடத்தை விட்டுப் போகும்போது, ஏற்கெனவே இழுபறியில் தியேட்டரை நடத்திய முதலாளியிடம் என்னத்த பெரிதாக எதிர்பார்க்க முடியும். அப்படிப்பட்ட சூழ்நிலை எனக்கும் ஏற்பட்டிருக்கு. இனிமேல் எங்களுக்கெல்லாம் எதிர்காலம்னு ஒன்னு இல்லவேயில்லை” என்று வருத்தம் தோய்ந்த குரலில் முடித்தார் செல்வமணி.

படங்கள்: ஜி.ஞானவேல்முருகன்,

கும்பகோணம் டிகிரி காபி ரகசியம் தெரியுமா?

பித்தளை அல்லது தாமிரத்தாலான சற்றே மெகா சைஸ் ஃபில்டர்கள், ‘டம்ளர் - டவரா செட்’கள் இவைதான் கும்பகோணம் டிகிரி காபிக்கான அக்மார்க் முத்திரை எனப் பலர் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால், உண்மை அதுவல்ல.

ஐம்பது வருடங்கள் பின்னோக்கிப் பார்த்தால் கும்பகோணம் ஆதி கும்பேசுவரர் ஆலயத்தின் மொட்டை கோபுர வாசலில் ‘லெட்சுமி விலாஸ் காபி கிளப்’ இருந்தது. இங்கே ஃபில்டர் காபி குடிக்க எந்நேரமும் கூட்டம் வரிசை கட்டி நிற்கும். தனது கடையை நம்பி வந்தவர்களின் நாவுக்கு ருசியான காபியைத் தருவதில் தனக்கென ஒரு இடத்தைத் தக்க வைத்திருந்தவர் கடையின் உரிமையாளர் பஞ்சாமி ஐயர்.

இதனால் அக்கம் பக்கத்து மிராசுகள் எல்லாம் வண்டி கட்டி வந்து கிளப் டிகிரி காபிக்காகத் தவம் கிடந்தார்கள். பசும்பாலை அப்படியே கறந்து துளியும் தண்ணீர் கலக்காமல் அப்போதே காய்ச்சி எடுத்து, ஸ்பெஷலாக வறுத்து அரைக்கப்பட்ட காபி தூளில் நம்பர் ஒன் தரத்தை எடுத்து அதில் ஒரே ஒரு முறை மட்டுமே டிகாஷன் எடுத்து மணக்க மணக்க ஃபில்டர் காபி போட்டுக் கொடுத்தார் பஞ்சாமி ஐயர். இதற்காகத் தனது ‘கிளப்’பின் பின்புறம் பிரத்யேக மாட்டுப் பண்ணையே வைத்திருந்தார். அந்தக் காலத்திலேயே அதில் இருபதுக்கும் குறையாத பசு மாடுகள் அசைபோட்டுக் கொண்டிருந்தன என்றால் பஞ்சாமி ஐயரின் பொருளாதாரப் பலத்தை ஊகித்துக் கொள்ளுங்கள்.

கும்பகோணம் மற்றும் அதன் அக்கம் பக்கத்தில் மட்டுமே தெரிந்திருந்த பஞ்சாமி ஐயர் காபியை உலகறியச் செய்தது இசை வித்வான்கள்தான். கும்பகோணம் இசைக் கச்சேரிகளுக்கு வந்த வித்வான்கள் பஞ்சாமி ஐயரின் டிகிரி காபியைக் குடித்துப் பழகி, ஒரு கட்டத்தில் அதன் சுவைக்கு அடிமையாகவே மாறிப்போனார்கள். இதனால் போகுமிடமெல்லாம் ‘குடிச்சா கும்பகோணம் பஞ்சாமி ஐயர் கடை டிகிரி காபி மாதிரி குடிக்கணும்’ என்று பேச ஆரம்பித்தார்கள். இதுவே பேச்சு வழக்கில் கும்பகோணம் டிகிரி காபியாகிப் போனது.

கும்பகோணம் கொழுந்து வெற்றிலைக்குப் போட்டி போட்டுக் கொண்டு கும்பகோணம் டிகிரி காபியும் பிரபலமானது. பஞ்சாமி ஐயரைத் தொடர்ந்து இன்னும் பலர் கும்பகோணம் பகுதியில் டிகிரி காபி கடைகளைத் திறந்தார்கள். என்றாலும் 1960 தொடங்கி 1986 வரை கும்பகோணத்தில் பஞ்சாமி ஐயர்தான் கொடிகட்டிப் பறந்தார்.

இப்போதும் கும்பகோணத்தில் டிகிரி காபி கடைகள் பல இருக்கின்றன. ஆனால், அவர்கள் யாரும் ‘கும்பகோணம் டிகிரி காபி கடை’ என்று தங்களைப் பிரகடனப்படுத்திக் கொள்ளவில்லை. இது குறித்து நம்மிடம் பேசினார் கும்பகோணத்தில் டிகிரி காபி கடை வைத்திருக்கும் ‘முரளீஸ் கபே’ உரிமையாளர் முரளி

“பித்தளையில் டம்ளர் - டவரா ‘செட்’டையும் ஃபில்டரையும் வெச்சு காபி ஆத்திட்டா மட்டும் கும்பகோணம் டிகிரி காபி ஆகிடாது. காபி தூளை வறுத்து அரைத்துத் தரம் பிரிக்கிறதுல ஏ, பி, ரோபோஸ்ட்ன்னு மூணு தரம் இருக்கு. இதுல ‘பி’ தான் நம்பர் ஒன் தரம். பஞ்சாமி ஐயர் இந்தத் தூளில்தான் காபி போட்டார். மத்தவங்க ஒரு தடவ காபித் தூள் போட்டா அதுலருந்து மூணு தடவை டிகாஷன் அடிப்பாங்க. ஆனா, பஞ்சாமி ஐயர் ஒரே ஒரு தடவதான் டிகாஷன் எடுப்பாரு. இப்படியெல்லாம் செஞ்சுதான் தன்னோட காபிக்கு ரசிகர் பட்டாளத்தைச் சேர்த்து வைச்சிருந்தாரு.

அதுபோல, டிகிரி காபிக்கும் பித்தளை ‘டம்ளர் - டவரா செட்’ட்டுக்கும் எந்தச் சம்பந்தமும் இல்லை. கும்பகோணம் பித்தளைப் பாத்திரங்களுக்குப் பேர் போன ஊர். அதனால் அந்தக் காலத்தில் பித்தளை டம்ளர் - டவரா ‘செட்’ல டிகிரி காபியைக் கொடுத்தாங்க. அப்ப எவர்சில்வரும் அவ்வளவா புழக்கத்தில் இல்லை. அதுவுமில்லாம மத்த பாத்திரங்களைவிடக் கூடுதல் நேரத்துக்குப் பித்தளை பாத்திரத்துல சூடு நிலைத்து இருக்கும். கும்பகோணம் டிகிரி காபியைப் பித்தளை பாத்திரங்கள்ல குடுத்ததுக்கு இதுதான் காரணம்” என்று கும்பகோணம் டிகிரி காபி ரகசியத்தைச் சொல்லி முடித்தார் முரளி.

Mass fish deaths off Singapore coast spark concern

By Tessa Wong

BBC News, Singapore

Continue reading the main story

Last Sunday morning, Bryan Ang woke up onboard his floating fish farm on the Johor Strait between Malaysia and Singapore to find nearly all his stock had died.

"We woke up and saw all the fish floating belly-up," he said. "It's devastating."

He was not alone. Hundreds of tonnes of fish - both farmed and wild - died over the weekend in the eastern part of the strait. Fish farmers lost hundreds of thousands of dollars in stock overnight.

Floating out at sea and washing up on the beaches and mangroves, dead sea creatures began to appear, from sea snakes and seahorses to squid and moray eel.

Nature guide and environmental biology student Sean Yap - who supplied some of these pictures to the BBC - said he was jogging along the eastern Pasir Ris beach on Saturday evening when he smelt a foul stench.

It came from what he described as a "mass grave" - thousands of dead fish washed up on shore.

"There were cleaners present on the shore on Sunday morning to deal with the carcasses, but when we returned at night the high tide had brought in a new batch of bodies."

The environmental authorities said the deaths were due to a plankton bloom, where a species of plankton multiplies rapidly, damaging the gills of fish. It can be triggered by sudden changes in temperature, high nutrient levels in the water, and poor water circulation.

Government agencies were unable to provide the BBC with figures, but said they were "concerned" about the potential impact on marine biodiversity and were taking steps to investigate and help farmers clean up.

Mr Yap said he found it alarming that even species such as catfish and burrowing gobies, which are considered to be more resilient, were found dead. The deaths of "invertebrates like worms is also alarming, as it may mean that the base of the food chain is affected," he said.

There have been similar mass fish deaths in the past five years. This time round, the authorities had given an early warning to farmers - giving them time to move their stock into protective nets, activate pumps to keep the water moving or even float their entire farm to safer areas.

Some managed to save their stock, but few had anticipated the intensity of the plankton bloom nor how quickly it would strike, killing the fish en masse within hours.

Several fish farmers told the BBC that rapid development in the western part of the strait in Johor, the Malaysian state closest to Singapore, was one of the factors affecting the water quality.

"The plankton bloomed this fast because the nutrient content in the sea is so high. And where are all these nutrients coming from? Land reclamation in Malaysia," said Frank Tan.

But tiny Singapore has also reclaimed parts of its northern coast, and dammed up estuaries in the northeast to create reservoirs. It has pumped millions of dollars into the fish farming industry to boost its domestic food security.

Latest government figures show there are now 117 fish farms in waters surrounding the island, spread out over 102ha - twice the amount of space compared to a decade ago.

Dr Lim Po Teen, a marine scientist with the University of Malaya, said climate change was in part to blame for the blooms, by affecting temperatures and weather patterns.

"But on a local level, you can see the number of farms increasing in the last few years", he said, which is directly increasing the level of nutrients in the water from fish food and waste.


"We need to have very strict controls and improve the water circulation."

Some of the farmers reeling from the loss of their stock were considering moving away altogether to less troubled waters.

"This weekend's incident was the worst I'd ever seen. Everyone is horrified." said Mr Tan. "We may have to relocate now." He said he was eyeing spots to the south of Singapore.

But many of the farmers were hoping to get through the year by restocking with new fry and selling what little they could save of their remaining stock. Said Mr Ang: "We are trying to explain to people that our fish is still edible. We just need to regain people's trust."

Additional reporting by Heather Chen

Singapore is friendliest place for Muslim tourists

Singapore has been named the friendliest destination for Muslim travellers among non-Muslim countries for the third successive year.

The Global Muslim Travel Index, released on Wednesday, gave Singapore high scores for its safe travel environment, ease of access to prayer spaces and number of halal dining options.

The index ranked 100 destinations based on nine criteria, such as family friendliness and accommodation options.

Singapore, which welcomed 3.2 million Muslim visitors last year, placed ninth on the overall list.

The top five spots were dominated by members of the Organisation of Islamic Cooperation – Malaysia came in first, followed by Turkey, United Arab Emirates, Saudi Arabia and Qatar.

According to the study, there were 108 million Muslim travellers last year, who spent S$145 bil (RM380bil).

This represents 10% of the global travel economy.

By 2020, the number of Muslim travellers is expected to reach 150 million and have a S$200bil (RM524bil) market value.

The Index was developed by payment company MasterCard and Muslim travel industry consultancy CrescentRating. — The Straits Times / Asia News Network

“Cheque dishonour plaint can be made only at drawee bank’s place”

In a major ruling, the Madras High Court has made it clear that a complaint of cheque dishonour is maintainable only at the place where the drawee bank is situated.

Justice S.Vaidyanathan said as per a Supreme Court ruling and Sections 138 and 142 of the Negotiable Instruments (NI) Act, a complaint is maintainable only at the place where the cheque stood dishonoured.

The Judge passed the order on a petition by one T.Thirumalai Nambi. The petitioner presented a cheque issued by Grishi Mango Products and Exports Tamil Nadu Pvt. Ltd., for encashment at the Karur Vysya Bank at the Tallakulam branch in Madurai. The cheque had been drawn at the bank’s branch at Erode. It was dishonoured stating that the balance in the account was insufficient. Mr.Nambi filed a complaint before the Judicial Magistrate, FTC, Madurai.

In September last year, the Magistrate returned the complaint stating that it should be presented only at Erode.

Counsel argued that though the cheque had been drawn at Erode, it could be presented at any of the branches of the bank. As the cheque was dishonoured at Madurai, that should be considered as the jurisdictional point.

Mr.Justice Vaidyanathan said it was true that the cheque was payable at par at all the bank's branches. However, the amount is to be paid only from the account of the person who had issued the cheque. Before encashing the cheque payable at par, the non-home branch was still required to verify from the home branch as to whether or not there was any impediment in encashing the instrument.

Therefore, the honouring or dishonouring of the cheque would be by the home branch alone. Hence, the place where the drawee branch was situated will be the jurisdiction to try the offence.

The Judge dismissed the petition as he did not find any irregularity in the magistrate's order.

Governor's Office Says it is Beyond RTI's Ambit!

HYDERABAD: In a rather shocking instance, governor ESL Narasimhan has excluded his office from providing any information to the public. Responding to a recent RTI query, his office has told the applicant that it does not come under the ambit of Right to Information Act anymore. The website of the governor’s office had, as recently as last year, had a link to RTI-related information whereas the redisigned website does not. However, the websites of governors of the states of Kerala, Karnataka and Goa, among the southern states, feature RTI details whereas Tamil Nadu, like Narasimhan’s office, does not feature any RTI section.

Ironically, while the office of the  President still remains under the ambit of RTI Act of 2005 and disseminates information to applicants, the governor, who is appointed by the President, has chosen to stay immune from the Act. “As the governor’s is a constitutional post and his office is funded by public money, his office cannot deny being a public authority,” said Rakesh Reddy of United Forum for RTI, who was approached by the RTI applicant.

In a letter dated February 24 to applicant Munindra Reddy of Guduru in Nellore district, the governor’s office  stated that the Union government  had excluded the governor’s office from the RTI ambit and that it was not a public authority. It also cited a special leave petition (civil) pending in the Supreme Court stating that it cannot be deemed public authority until the verdict.

While Raj Bhavan authorities claimed ignorance, the same was the case when contacted the chief information commissioner. “The case pertains to one between the Goa government and the governor of Goa in 2008. The Supreme Court has been sitting on the case since 2011. It is not a blanket case and all governors’ offices cannot take advantage of this scenario,” pointed out Reddy.

While claiming that it does not come under the RTI Act, in the same letter, the governor’s office informed the applicant what action the office had taken with regard to his queries. Under Section 4(1)(b), a public authority has to declare particulars of duties, functions and records held by them, monthly remuneration received by each employee etc among several other pointers. “If the governor’s office is not a public authority, let them declare where the funds come from and on what grounds they require this immunity,” added Reddy. 

HRD Ministry hikes stipend for PHD scholars

The government has hiked the stipends of PHD scholars in AICTE and centrally funded technical institutes, under which a junior research fellow will get Rs 25,000 as revised emolument per month.

Similarly, a senior research fellow with a JRF qualification and two years of research experience will be getting 28,000 per month. HRD minister Smriti Iraniannounced this in a tweet posted late on Monday evening.

The revised rates of fellowships will come into effect from October 1, 2014 for PHD students. The additional costs on account of this will be met by individual institute from their existing budgetary grant, said a ministry order.

Andhra Pradesh News on March 5, 2015

MBBS study becomes costly in the State

Medical education is going to be more costly with the State Government has decided to hike the convener quota seats of private medical colleges. According to sources, 50 per cent of convenor seats are being filled up and out of the rest of the 50 per cent seats 15 per cent (NRI) quota and 35 percent under management quota.
With the latest decision, student has to shell down Rs.11 lakhs for management quota seats which was being filled up with Rs.5.5 lakh making cent per cent hike. The Government has decreased the fees in convenor quota seats which are being filled up on the basis of EAMCET ranks from Rs.60,000 to rs.10,000. 

B Category seats: The 10 per cent B category quota seats were so far being filled up by the government and now it was entrusted to private managements. With the fresh decision of the government there would be two entrance test. One on the basis of EAMCET and the other EAMCET-Association of Colleges) for filling up of management quota seats.

'பீர் உண்டு...பீப் கிடையாது!' - உணவை தீர்மானிக்கும் அரசாங்கங்கள்

மக்கள் எதை உண்ண வேண்டும் என்பதைக்கூட அரசாங்கங்கள் தீர்மானிப்பது என்பது இந்தியாவில் வெகு காலங்களாக நடந்து கொண்டிருக்கிறது. இப்பொழுது மகாராஷ்ட்ராவில் 'பீப்' எனப்படும் மாட்டிறைச்சி குறித்து மூச்சே விடக்கூடாது என்று கடுமையான தடையை விதித்து இருக்கிறார்கள்.

இருபது வருடங்களுக்கு முன்னர்ப் பி.ஜே.பி.-சிவசேனா அம்மாநிலத்தை ஆட்சி செய்தபொழுது கொண்டு வந்த MAPA (maharashtra animal preservation act) சட்டத்திருத்தம், இப்பொழுது ஜனாதிபதியின் ஒப்புதலில் அமலுக்கு வந்திருக்கிறது.1976 -ல் இச்சட்டம் இயற்றப்பட்டபொழுது பசுவைக் கொல்ல மட்டும் தடை விதிக்கப்பட்டு இருந்தது. இப்பொழுது காளை மாடுகளையும் இணைத்து இருக்கிறார்கள்.

பசு என்பது புனிதமான அம்சமாக இந்துக்களால் பார்க்கப்படுகிறது என்பது இதற்கு வைக்கப்படுகிற வாதம். ரிக் வேதத்தில் பசுவை புனிதமாகக் கருத வேண்டும் என்று சொல்லும் பாடல்கள் உண்டு. அதே சமயம் வேதகாலத்தில் பசு, எருமைகளைக் கூட்டம் கூட்டமாகப் பலியிடுவதும், உண்பதும் இயல்பாக நடந்த ஒன்று.

அம்பேத்கரின் வரிகளில்:

"ரிக்வேத கால ஆரியர்கள் பசுவை உணவுக்காகக் கொன்றார்கள் என்பதும், எக்கச் சக்க பீப் உண்டார்கள் என்பதும் ரிக் வேதத்திலேயே தெளிவாக இருக்கிறது. ரிக் வேதத்தில் இந்திரன் சொல்கிறார், 'அவர்கள் பதினைந்து கூட்டல் இருபது காளைகளை உண்ண சமைக்கிறார்கள்' (X. 86.14). ரிக் வேதம் (X.91.14) அக்னிக்குக் குதிரைகள், எருமைகள், காளைகள், பசுக்கள் பலியிடப்பட்டன என்று சொல்கிறது.

சதப்த பிராமணத்தில் வரும் பாடலே பசுவை புனிதமாக ரிக் வேதத்தில் குறித்தது. ஆனாலும், பலரும் பீப் சாப்பிடுவதை நிறுத்தவில்லை. ஆரியர்களின் மகாரிஷி யான யக்ஞவல்கியரும் பீப் சாப்பிடுபவராக இருந்தபடியால், அவரிடம் இந்த ஸ்லோகத்தைச் சொல்லி என்ன சொல்கிறீர்கள் என்று கேட்டபொழுது, " நான் அம்மாமிசத்தை உண்கிற ஒருவனாக இருக்கிறேன். அதுவும் இளசாக இருந்தால் கட்டாயம் உண்பேன்." என்கிறார்.

சரி! அம்பேத்கர்தான் பொய் சொல்கிறார் என்று ஒரு போடு போடலாம் என்று பார்த்தால், விவேகானந்தரும் கவிழ்த்து விட்டார். அவர் என்ன சொல்கிறார் பாருங்கள்: "பழைய சடங்குகளின் படி பீப் சாப்பிடாத இந்து நல்ல இந்துவே கிடையாது என்று கருதப்பட்டது. சமயங்களில் அவன் ஒரு பெரிய மாட்டையே பலி கொடுத்து அதைச் சாப்பிட வேண்டி இருந்தது." என்கிறார்.

அக்பர், 1586-ல் ஒரு பிர்மான் போட்டு பசுவதையைத் தடை செய்திருக்கிறார். ஹைதர் அலி ஆட்சியிலும் பசுவதைத் தடை செய்யப்பட்டே இருந்திருக்கிறது. பசுவைக்கொன்றால் கைகளை வெட்டுகிற அளவுக்குக் கடுமையான தண்டனைகள் வழங்கப்பட்டு இருக்கின்றன. 1857 புரட்சியின் பொழுது இந்துக்களின் நம்பிக்கைகளை மதித்துப் பசுவதையைத் தடை செய்வதாகப் பகதூர் ஷா அறிவித்தார்.

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் வந்த ஆரிய சமாஜ இயக்கம், பசுவதைக்கு எதிராக குரலெழுப்பி, அதனையே முக்கிய அரசியலாக மாற்றியது. ஐக்கிய மாகாணத்தை (தற்போதைய உத்தரபிரதேசம்) அந்த இயக்கம் பெரிய கலவர பூமியாக ஆக்கி, மத இணக்கத்தைக் குலைத்தது. பசுவை காப்பாற்றுவோம் என்கிற கோஷத்தில் ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள், இஸ்லாமியர்கள், பழங்குடியினர் என்று எண்ணற்றோரின் உணவுத் தேர்வுகள், விருப்பங்கள் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளப்படவே இல்லை.

காந்தி, தீண்டப்படாதவர்கள் மது அருந்துவது, மாமிசம் உண்பது முதலிய அசுத்தமான செயல்களைச் செய்யக்கூடாது என்றும், இந்து மதத்தின் முக்கியக் கூறுகளில் ஒன்று பசுவைக் காப்பது என்றும் 1927-ல் சொன்னார். ஆனால், எந்த வகையிலும் பசுவதையைச் சட்ட ரீதியாகவோ, கட்டாயத்தின் பெயரிலயோ தடை செய்வதை அவர் எதிர்த்தார். நல்லெண்ணம், புரிதல் ஆகியவற்றின் மூலமே அதைச் சாதிக்க முடியும். சட்ட ரீதியான தடை இன்னமும் பசுவதையை அதிகப்படுத்தவே செய்யும் என்று அவர் கருதினார்.

விடுதலைக்குப் பிறகு அறுபதுகளில் பல்வேறு மாநிலங்களில் பசுவதைத் தடுப்புச் சட்டங்கள் போடப்பட் டன. இதனை எதிர்த்துச் சுப்ரீம் கோர்ட்டில் முகமது ஹனீப் குரேஷி தொடர்ந்த வழக்கில் மூவாயிரத்துக்கும் மேற்பட்டோர் (குறிப்பாக இஸ்லாமிய கறி விற்பனையாளர்கள்) மனு செய்திருந்தார்கள். அதில் தங்களுடைய அடிப்படை சொத்துரிமை, வியாபாரம், தொழில் உரிமைகள், மத உரிமை ஆகியவற்றை இந்தத் தடைகள் பாதிப்பதாகச் சொன்னார்கள். அதை உச்ச நீதிமன்றம் ஏற்க மறுத்தது.

குரானை தன் பார்வையில் அணுகிய உச்சநீதிமன்றம், பசுவை பலிகொடுப்பது ஒன்றும் இஸ்லாமியர்களுக் குக் கட்டாயமில்லை என்று சொல்லிவிட்டது. அதே சமயம் பொருளாதார ரீதியாக மாடுகளைக் கொல் லாமல் பராமரிப்பது கடினமான ஒன்று என்கிற வாதத்தை ஏற்றுக்கொண்டு, முழுமையாகப் பசுவை கொல் வதைத் தடை செய்ய முடியாது என்று உச்சநீதிமன்றம் தீர்ப்புத் தந்தது.

1967 காலகட்டத்தில், பசுவதையை முழுமையாக அமல்படுத்தலாமா என்பது குறித்து முடிவு செய்ய, ஆர்.எஸ்.எஸ். தலைவர் கோல்வால்க்கர், வெண்மைப் புரட்சி நாயகன் வர்கீஸ் குரியன், உச்ச நீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி, பூரி சங்கராச்சாரியார் ஆகியோர் உறுப்பினர்களை கொண்ட ஒரு கமிட்டி மத்திய அரசால் அமைக்கப்பட்டது.

பார்கவா எனும் புகழ்பெற்ற உயிரியல் விஞ்ஞானியிடம் கோல்வால்க்கர், "எப்படி மாமிசமும், பாலும் உற்பத்தி ஆகின்றன?" என்று கேட்க, "இரண்டும் ஒரே இடத்தில் இருந்துதான், ஒரே முறையிலேயே உற்பத்தி ஆகின்றன." என்று பார்கவா சொல்ல, "பிறகு மாமிசத்தைப் புசிக்கிற நீங்கள் ஏன் பாலை மட்டும் சாப்பிடக்கூடாது?" என்று கோல்வால்க்கர் கேட்க, பார்கவா சூடு குறையாமல், "பாலை மட்டும் அருந்தும் நீங்கள் ஏன் மாமிசம் சாப்பிடக்கூடாது?" என்று திருப்பிக்கேட்டார்.

வர்கீஸ் குரியனின் எதிர்ப்பு வேறு வகையானதாக இருந்தது. நோயுற்ற பசுக்களை, வயதாகிப் போன மாடுகளைப் பராமரிக்க ஆகும் செலவு அதிகம் என்பதால் அவற்றைக் கொல்வதற்குத் தேவை உண்டு என்று அவர் கருதினார். கோல்வால்க்கர் அவரிடம், "குரியன் நான் பத்து லட்சம் கையெழுத்துக்களைப் பசுவதைக்கு எதிராகப் பெற களமிறங்கிய பொழுது ஒரு பெண் சுடும் வெய்யிலில் வீடு வீடாகச் சென்று அதற்காக உழைப்பதை பார்த்தேன்.

இந்த நாட்டைக் கலாசார ரீதியாக இணைக்க இதுவே ஆயுதம் என்று புரிந்தது. பசுவதையை அமல்படுத்தி எனக்கு வெறும் ஐந்து வருடங்கள் கொடுங்கள். நான் நாட்டையே ஒற்றுமைப்படுத்திக் காண்பிக்கிறேன்." என்று படுத்தி எடுத்தார். குரியன் அசையவேயில்லை. (எனக்கும் ஒரு கனவு இருக்கிறது-குரியனின் சுயசரிதை) மொரார்ஜி தேசாய் ஆட்சிக்கு வந்ததும் அந்தக் கமிட்டியை சத்தமேயில்லாமல் கலைத்து விட்டார்.

பசுக்களைக் கொல்லும் வயதை இருபத்தி ஐந்து என்று சில அரசுகள் ஏற்றி சட்டமியற்றிய பொழுது, பதினைந்து வயதோடு ஒரு மாட்டின் பயன்பாடு நின்றுவிடும்பொழுது இப்படிச் சட்டம் போடுவது முழுத்தடைக்குச் சமமானது என்று உச்ச நீதிமன்றம் சொன்னது.

ஆனால், மிர்சாபூர் மோட்டி குரேஷி கசாப் வழக்கில், (2005) நவீன தொழில்நுட்பம் பசுக்களின் வயதை அதிகப்படுத்தி விட்டது என்றும், பசு பால் கொடுப்பது நின்று போனாலும் அதன் சாணம், கோமியம் கோஹினூர் வைரத்தைப் போல விலை மதிக்க முடியாதது என்றும் உச்சநீதிமன்ற தலைமை நீதிபதி ஆர்.சி.லகோட்டி அடங்கிய பெஞ்ச் கருத்து தெரிவித்தது.

குஜராத் அரசு கொண்டு வந்த தடைச்சட்டத்தை முழுமையாகச் செல்லும் என்று அத்தீர்ப்பு அறிவித்தது. ஹின்சா விரோதக் வழக்கில், சமண விழாக்களின் பொழுது மாடுகளை வெட்டும் கூடங்களை மூடியது சரியென்ற உச்சநீதிமன்றம், முழுமையான பசுவதைத்தடை என்பது சட்டரீதியாகத் தேவையற்றதும், விரும்பத்தக்கதும் இல்லை என்றுவிட்டது.

இந்தியா முழுக்கப் பசுவதையை வெவ்வேறு வகைகளில் இருபத்தி நான்கு மாநிலங்கள் தடை செய்திருக்கின்றன. அரசியலமைப்பு சட்டத்தின் வழிகாட்டும் நெறிமுறைகளில் (சட்டப்பிரிவு 48)-ல் அதற்கு இடம் இருக்கிறது. மிகக்கடுமையாக இந்தச் சட்டத்தை அமல்படுத்தும் மாநிலங்கள் உத்திரபிரதேசம், மத்திய பிரதேசம், பஞ்சாப், குஜராத், ராஜஸ்தான். ராஜஸ்தானில் ஈகைத்திருநாள் அன்று இஸ்லாமியர்கள் வெட்டி உண்ணும் ஒட்டகத்தைப் பாதுகாக்கப்பட்ட விலங்காக அறிவித்துப் பிஜேபியின் வசுந்தரா ராஜே அரசு சட்டம் இயற்றியது.

மத்தியபிரதேச அரசு, 2012-ல் பசுவைக் கொன்றால் மூன்று முதல் ஏழு வருட சிறைத்தண்டனை என்று சட்டம் கொண்டுவந்தது. தான் நிரபராதி என்று நிரூபிக்கும் பொறுப்பும் குற்றஞ்சாட்டப்பட்டவர் வசமே என்றது அச்சட்டம். ஹெட் கான்ஸ்டபிள் அளவில் துவங்கி ஆயுதம் ஏந்தி சோதனை செய்யும் உரிமையையும் அந்தச் சட்டம் வழங்கியது.

264.6 பில்லியன் ரூபாய் மதிப்புக் கொண்ட துறையாகத் திகழும் பீப் ஏற்றுமதியை மதச்சாயம் பூசி காலி செய்யக் கிளம்பி இருக்கிறார்கள். உலகில் பிரேசிலுக்கு அடுத்தபடியாக மாமிச உற்பத்தியில் முன்னணியில் இருக்கும் வியாபாரத்தை இது பெருமளவில் பாதிக்கும். தலித்துகள், பழங்குடியினர் ஆகியோரின் குடும்பங்கள் பெரிய அளவில் ஊட்டச்சத்து பற்றாக்குறையால் பாதிக்கப்பட்டுள்ள சூழலில் அவர்களுக்குப் புரதத்தை அதிகளவில் வழங்குவது பீப் தான். எழுபது சதவிகித புரத ஆற்றல் தலித் பிள்ளைகளுக்குப் பீப் மூலமே கிடைக்கிறது.

மட்டனின் விலையில் மூன்றில் ஒரு பங்கே இருக்கும் பீப் இனிமேல் மகாராஷ்ட்ரா ஒடுக்கப்பட்ட இன பிள்ளைகளுக்கு மறுக்கப்பட்டுள்ளது. இது ஒரு புறம் என்றால், பசுவதை மட்டுமே தடை செய்யப்பட்டு பிற மாட்டைக் கொல்லலாம் என்கிற சூழல் இருந்தது. இதற்குத்தான் தற்போது மகாராஷ்ட்ரா அரசு தடை போட்டுள்ளது.

பசு மட்டுமல்லாது மாட்டு இனத்தையும் கொல்லவேக்கூடாது என்று அரசு இயற்றியிருக்கும் சட்டம், ஐந்து வருட சிறைத்தண்டனையை வழங்குகிறது. இதனால் சுற்றுலாத்துறை பெருமளவில் இதனால் பாதிக்கப்படும். பீப்பும், பீரும் செமையான காம்பினேஷனாக இருக்கும் சூழலில் இந்தச் சட்டம் அதற்கு ஆப்பு வைத்துள்ளது. வெளிநாட்டவர்கள் இந்தியாவின் முக்கியச் சுற்றுலாத்தலமான மும்பைக்கு வர இனிமேல் யோசிப்பார்கள்.

பெரிய அளவில் கறி ஏற்றுமதியில் ஈடுபட்டுக்கொண்டு இருந்த குரேஷி (இஸ்லாமிய சமூகத்து வியாபாரிகள்) இதனால் பாதிக்கப்படுவார்கள். பலர் வேலை இழப்பதும் நடக்கவிருக்கிறது. எல்லாவற்றுக்கும் மேலே தன்னுடைய உணவுத்தேர்வுகள், மத நம்பிக்கைகள், சொந்த விருப்பங்களை நிறைவேற்ற விடாமல் தடுக்கும் இந்த வதைச்சட்டங்கள் மனிதர்களையே வதைக்கின்றன!

- பூ.கொ.சரவணன்

இப்படி ஒரு மன உணர்வா?

கடந்த 2012–ம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 16–ந் தேதி டெல்லியில் நடந்த 23 வயது மாணவி நிர்பயா ஓடும் பஸ்சில் கற்பழித்து, கொடூரமாக கொலை செய்யப்பட்ட சம்பவத்தால் ஏற்பட்ட துடிதுடிப்பு இன்னும் மாறவில்லை. அதன் எதிரொலியாகத்தான் நாடு முழுவதும் இன்று பெண்கள் பாதுகாப்புக்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டு வருகிறது. 2013–ம் ஆண்டு பெண்கள் பாதுகாப்புக்காக நிர்பயா நிதி அறிவிக்கப்பட்டு, அதற்கு ஆயிரம் கோடி ரூபாய் ஒதுக்கப்பட்டு, அதன்தொடர்ச்சியாக இந்த ஆண்டு பட்ஜெட்டிலும் கூடுதலாக ஆயிரம் கோடி ரூபாய் ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த படுபாதகத்தை செய்த 6 பேர்களில் ராம்சிங் என்பவன் ஜெயிலிலேயே தற்கொலை செய்துகொண்டான். அக்ஷய் தாகூர், முகேஷ் சிங், வினய் ஷர்மா, பவன் குப்தா ஆகியோருக்கு தூக்குத்தண்டனை விதிக்கப்பட்டு, இப்போது அப்பீலில் இருக்கிறது. ஒரு குற்றவாளி 17 வயதுடையவன் என்பதால் இப்போது 3 ஆண்டுகள் சிறுவர் சீர்திருத்தப்பள்ளியில் அடைக்கப்பட்டுள்ளான்.

இந்த நிலையில், அந்த சம்பவத்தில் கைது செய்யப்பட்டு தற்போது ஜெயிலில் இருக்கும் சம்பவம் நடந்த அந்த பஸ் டிரைவர் முகேஷ் சிங்கை, உலக புகழ்பெற்ற பி.பி.சி. நிறுவனம் பேட்டி எடுத்து, வருகிற 8–ந் தேதி சர்வதேச மகளிர் தினத்தன்று ‘இந்தியாவின் மகள்’ என்ற பெயரில் ஒரு டாகுமெண்டரி படத்தை திரையிட திட்டமிட்டுள்ளது. இந்த பேட்டியில் கொடியவன் முகேஷ் சிங் நெஞ்சமெல்லாம் பதறும் அளவுக்கு சில கருத்துக்களை கூறியிருக்கிறான். எந்த பெண்ணாவது கற்பழிக்கப்பட்டால் அதை எதிர்த்து போராடக்கூடாது, அமைதியாக இருந்து அனுமதித்துவிட வேண்டும். அப்படி இருந்தால் கற்பழிக்கப்பட்ட பிறகு, அவள் விட்டுவிடப்படுவாள், அவளுடன் இருக்கும் பையன்தான் அடிபடுவான், எந்த நல்ல பெண்ணும் இரவு 9 மணிக்குமேல் வெளியே சுற்ற மாட்டாள், கற்பழித்தவனைவிட அந்த பெண்தான் கற்பழிப்புக்கு பொறுப்பு, ஆணும்–பெண்ணும் சமமல்ல, பெண் என்பவள் வீட்டை பார்த்துக்கொண்டு, வீட்டு வேலை செய்யவேண்டுமே தவிர, இரவு நேரங்களில் டிஸ்கோ, பார் என்று சென்றுகொண்டும் தவறான காரியங்களை செய்துகொண்டும், தவறான உடைகளை அணிந்துகொண்டும் இருக்கக்கூடாது, என்னுடைய கண்ணோட்டத்தில் 20 சதவீத பெண்கள் நல்லவர்கள் என்று கூறியிருக்கிறான். இதோடு அவன் விட்டுவிடவில்லை. இப்போது எங்களுக்கு அளிக்கப்பட்ட தண்டனை இனி கற்பழித்துவிட்டு கொலை செய்வதை அதிகரித்துவிடும், இப்போது கற்பழிப்பவர்கள், கற்பழிப்பு முடிந்தவுடன், பொதுவாக அவளை விட்டுவிடுவோம், வெளியில் சொல்ல மாட்டாள் என்று கூறி விட்டுவிடுவார்கள், இனி வெளியே தெரிந்துவிடக்கூடாது என்று கொன்றுவிடுவார்கள், நிர்பயா சம்பவம் ஒரு விபத்து தான், இரவில் வெகுநேரம் கழித்து இப்படி சுற்றக்கூடாது என்ற ஒருபாடத்தை அவளுக்கும், அவளுடைய ஆண் நண்பருக்கும் புகட்டவே இவ்வாறு கற்பழித்து, அடித்தோம் என்று திருவாய் மலர்ந்து இருக்கிறான்.

இந்த பேட்டியின் முழு விவரமுமே 8–ந் தேதி தான் தெரியும் என்றாலும், இதுதொடர்பாக இப்போது வந்துள்ள தகவல்களைப் பார்க்கும் போது, இந்த கொடூர குற்றத்தை செய்தவர்கள் எத்தகைய மனநிலைக்கு ஆட்பட்டவர்களாக இருந்து இருக்கிறார்கள், எப்படி பின்தங்கிய அறிவாற்றலோடு இருந்து இருக்கிறார்கள், இப்படிப்பட்ட மன ஓட்டத்தில் உள்ளவர்கள் இவர்களைப் போல இருக்கிறார்களே என்பதை எண்ணும் போது தான் வேதனையாக இருக்கிறது. இந்த மனநிலை நாட்டில் மாறவேண்டும்.

மாதம் 100 நிமிடங்கள் இலவசமாக பேசலாம் தபால் நிலையத்தில் செல்போன் விற்பனை அமோகம் வாடிக்கையாளர்கள் போட்டிபோட்டு வாங்கி செல்கின்றனர்

சென்னையில் உள்ள தபால் நிலையத்தில் பாரத் செல்போன் விற்பனை அமோகமாக நடந்து வருகிறது. வாடிக்கையாளர்கள் போட்டிபோட்டு வாங்கி செல்கின்றனர்.

தபால் நிலையத்தில் செல்போன் விற்பனை

தபால் நிலையத்தில் தபால் தலைகள், தபால் கவர்கள் போன்றவற்றை விற்பனை செய்தும், வீடுகளுக்கு தபால்கள், மணியார்டர்கள் போன்றவற்றை வழங்கியும் வந்தனர். இந்த நிலைமை மாறி தற்போது அத்தியாவசிய பொருட்களான வீட்டு உபயோக பொருட்கள் மற்றும் வங்கி, இன்சூரன்ஸ் போன்ற சேவைகளையும் தபால்துறை செய்து வருகிறது. தற்போது புதிதாக செல்போன் விற்பனையையும் தொடங்கி உள்ளது.

தமிழகத்தில் உள்ள தலைமை தபால் நிலையங்களில் ‘பெண்டா’ என்ற பாரத் போன் விற்பனை தொடங்கப்பட்டு உள்ளது. குறிப்பாக சென்னையில் உள்ள அண்ணாசாலை, தியாகராயநகர், மயிலாப்பூர் உள்ளிட்ட அனைத்து தபால் நிலையங்களிலும் செல்போன் விற்பனை நடந்து வருகிறது. அண்ணாசாலையில் உள்ள தபால் நிலையத்தில் திரளான வாடிக்கையாளர்கள் சென்று செல்போன்களை வாங்கி செல்கின்றனர்.

இதுகுறித்து சென்னை வட்ட போஸ்ட் மாஸ்டர் ஜெனரல் மெர்வின் அலெக்சாண்டர் கூறியதாவது:-

செல்போன் வசதிகள்

இந்த வகை செல்போனில் இரண்டு சிம்கார்டுகள் பொருத்திக்கொள்ள முடியும். அதில் ஒரு சிம் கார்டு பி.எஸ்.என்.எல். நிறுவனத்தின் இணைப்பாக இருக்க வேண்டும். ஒரு மாதத்திற்கு 100 நிமிடம் வீதம் 18 மாதத்திற்கு இலவச அழைப்பும் வழங்கப்படுகிறது.

அத்துடன் ‘புளுடூத்’, 3 இன்ச் அளவிலான ஸ்கிரீன், 1,800 எம்ஏஹெச் 8 மணி நேரம் பேசும் வகையிலான பேட்டரி, எப்.எம்.ரேடியோ, ஜாவா விளையாட்டுகள், காணாமல் போனால் கண்டுபிடிக்கும் நவீன வசதி (மொபைல் டிராக்கர்), இன்டர்நெட் பிரவுசிங், வாட்ஸ்-அப் போன்ற வசதிகளும் உள்ளன. 8 ஜிபி மெமரி கார்டு, 64 எம்.பி, ரேம் சேமிப்பு, செல்போனின் பின்புறம் 1.3 மெகாபிக்சல் கேமரா வசதியும் கொண்டுள்ளது. இவற்றை வாடிக்கையாளர்கள் போட்டி போட்டு வாங்கி செல்கின்றனர்.

இவ்வாறு அவர் கூறினார்.

நேரடி மானிய திட்டத்தில் சேராதவர்களுக்கும் ஏப்ரல் 1–ந் தேதி முதல் மானியம் இல்லாமல் தான் சிலிண்டர் வினியோகம் இன்டேன் திட்டவட்ட அறிவிப்பு

நேரடி மானிய திட்டதில் சேராதவர்களுக்கு ஏப்ரல் 1–ந் தேதி முதல் மானியம் இல்லாமல் தான் சிலிண்டர் வினியோகம் செய்யப்படும் என்று இன்டேன் தெரிவித்துள்ளது.

சமையல் கியாஸ் சிலிண்டர்

தமிழகத்தில் இந்தியன் ஆயில் நிறுவனம், இந்துஸ்தான் பெட்ரோலியம் மற்றும் பாரத் கியாஸ் ஆகிய 3 நிறுவனங்கள் சமையல் கியாஸ் சிலிண்டர் சப்ளை செய்து வருகின்றன. இந்த 3 எண்ணெய் நிறுவனங்களிலும் சேர்த்து தமிழகம் முழுவதும் ஒரு கோடியே 54 லட்சம் சமையல் கியாஸ் சிலிண்டர் இணைப்புகள் உள்ளன.

வங்கி கணக்கில் நேரடியாக மானியம் பெறும் திட்டத்திற்காக சமையல் கியாஸ் சிலிண்டர் சப்ளை செய்யும் நிறுவனங்கள் வாடிக்கையாளர்களிடம் வங்கி கணக்கு, ஆதார் அடையாள அட்டை தொடர்பான தகவல்களை சேகரித்து வருகின்றன. வரும் 31–ந் தேதி இந்த திட்டத்தில் சேர்வதற்கு கடைசிநாளாகும். அதற்கு பிறகு அனைவருக்கும் மானியம் இல்லாமல் சந்தை விலையிலேயே சிலிண்டர்கள் வினியோகிக்கப்பட உள்ளது.

இதுகுறித்து இந்தியன் ஆயில் கார்ப்பரேஷனின் தென்மண்டல அலுவலகத்தின் செய்தித் தொடர்பு முதுநிலை மேலாளர் வி.வெற்றிசெல்வகுமார் கூறியதாவது:–

84 சதவீதம் பேர் இணைப்பு

இந்தியன் ஆயில் நிறுவனம் 619 ஏஜென்சிகள் மூலம் ஒரு கோடி வாடிக்கையாளர்களை கையாண்டு வருகிறது. சமையல் கியாஸ் சிலிண்டர் மானியத்தை நேரடியாக வங்கி கணக்கில் சேர்க்கும் திட்டத்தின் கீழ் தமிழகத்தில் நேற்று வரை இந்தியன் ஆயில் நிறுவனத்தில் (இன்டேன்) 83.25 சதவீதம், பாரத் கியாஸ் நிறுவனத்தில் 79.45 சதவீதம், இந்துஸ்தான் பெட்ரோலியம் நிறுவனத்தில் 83.56 சதவீதம் வாடிக்கையாளர்கள் சேர்க்கப்பட்டு உள்ளனர்.

சராசரியாக 16 முதல் 18 சதவீதம் வரை பல்வேறு காரணங்களால் இந்த திட்டத்தில் சேரவில்லை. இவர்களுக்கு வரும் 31–ந் தேதிக்கு பிறகு மானியம் இல்லாத சிலிண்டர்களே விற்பனை செய்யப்படும். அதற்கு பிறகு ஏப்ரல் மாதம் முதல் ஜூன் மாதம் வரை இந்த திட்டத்தில் சேருபவர்களுக்கு 3 மாதங்களுக்கான மானிய தொகை சேர்த்து ஒரே தவணையாக போடப்படும். ஜூன் மாதத்திற்கு பிறகு மானியம் பெற முடியாது.

சிலிண்டர் தட்டுப்பாடு

இன்டேன் நிறுவனத்தை பொறுத்தவரையில் சுமார் 84 சதவீதம் பேர் சேர்க்கப்பட்டுவிட்டதால், கியாஸ் ஏஜென்சிகள் கியாஸ் நிரப்பும் மையங்களில் மானியம் சேர்க்கப்படாத விலையில் அதாவது சந்தைவிலையிலான சிலிண்டர்களை தான் அதிகம் வாங்கி வினியோகிக்கின்றனர். ஆனால் இந்த திட்டத்தில் சேராமல் இருக்கும் 16 சதவீதம் பேர் தான் மானியம் சேர்க்கப்பட்ட சிலிண்டர்களை வாங்குகின்றனர்.

இதனால் இந்த வகை சிலிண்டர்கள் குறைவான விற்பனை என்பதால், கியாஸ் ஏஜென்சிகள் குறைந்த எண்ணிக்கையில் வாங்கி வினியோகிக்கின்றனர். இதனால் மானியம் சேர்க்கப்பட்ட சிலிண்டர்கள் விற்பனையில் தட்டுப்பாடு ஏற்பட்டுள்ளது. ஏப்ரல் 1–ந் தேதி முதல் அனைவருக்கும் மானியம் சேர்க்கப்படாத சந்தைவிலையிலான சிலிண்டர்கள் மட்டுமே விற்பனை செய்யப்படுவதால் தட்டுப்பாடு பிரச்சினையும் ஏப்ரல் மாதத்திற்கு பிறகு இருக்காது. இது தொடர்பாக வாடிக்கையாளர்கள் 1800 233 555 என்ற இலவச தொலைபேசி எண்ணில் புகார் செய்யலாம்.

புதிதாக கியாஸ் இணைப்பு கோரி விண்ணப்பிப்பவர்கள் கண்டிப்பாக வங்கி கணக்கு எண்ணை சமர்ப்பிக்க வேண்டும். நாடு முழுவதும் 12 ஆயிரம் பேர் தங்களுக்கு மானியம் தேவையில்லை என்று கோரி மனு அளித்துள்ளனர். வரும் காலங்களில் இந்த எண்ணிக்கை அதிகரிக்க கூட வாய்ப்பு உள்ளது.

இவ்வாறு அவர் கூறினார்.

In a first, Mumbai activist’s passport lists sex as transgender

MUMBAI: When Satyashree Sharmila decided to apply for a passport online last October, the form asked her to fill up the sex column as 'Male' or 'Female'. The 33-year-old, who had given up the gender she was born into over a decade ago and now identifies as a transgender, approached the passport authorities with her problem. They asked her to tick any of the boxes in the online form and promised to change it later. But Satyashree was not having any of it.

A few months ago, in April 2014, the Supreme Court had sanctified the third gender by asking the government to make sure transgenders get job quotas and facilities including voter card, passport and driving licence.


A few days after meeting the passport authorities, she found the online application form had a third option in the column for sex: 'Transgender'. On February 15, 2015, Satyashree received her passport — the first person in Maharashtra, and perhaps India, to be issued the document with her gender listed as 'Transgender'.

"It was one of the happiest moments of my life," Satyashree, a law graduate, told TOI. Satyashree, who stays in Vikhroli, is a board member and program manager under Project Pehchan of Darpan Foundation which works for transgender and hijra community rights in Mumbai.

Satyashree's passport adds to the growing recognition the third gender is being accorded in India.

In 2013, the Election Commission had issued voter cards to transgenders for the first time.

Activists said usually transgender persons get passports that identify them as a 'Female'. This is not an identity that most transgender persons are comfortable with.

Satyashree is one.

Madras HC imposes cost on woman who joined Indian Bank by submitting bogus certificate

MADURAI: The Madurai bench of the Madras high court on Wednesday imposed a cost of Rs 1 lakh on a woman who joined the Indian Bank by submitting a bogus community certificate.

The woman, R Thenmozhi, had obtained a Scheduled Tribe community certificate by furnishing false information.

Dismissing a writ petition filed by Thenmozhi, the division bench of Chief Justice Sanjay Kishan Kaul and Dr S Tamilvanan directed her to pay Rs 1 lakh to the adi dravidar and tribal welfare department.

The amount should be spent for the welfare of the tribal students in the state, the court said.

Thenmozhi joined the Indian Bank by submitting a community certificate which showed that she belonged to the Hindu Konda Reddis.

When her documents were subjected to scrutiny, the bank came to know that the community certificate was a bogus one. The bank informed her that it would initiate action against her.

Thenmozhi filed several petitions before the high court to stop the bank from initiating action against her.

On July 9, a state-level scrutiny committee certified that she did not belong to the Hindu Konda Reddis community.

Aggrieved over it, she filed a writ petition, which the division bench dismissed with a cost of Rs 1 lakh.

CIRCULAR FROM DIRECTORATE OF TECHNICAL EDUCATION...COURTESY.... DTE website

Kerala University gets Naac nod with 'A' grade

THIRUVANANTHAPURAM: The National Assessment and Accreditation Council (Naac), an autonomous body under the University Grants Commission (UGC) of India, has accorded 'A' grade status to Kerala University.

The only other university with 'A' grade status in the state is Sanskrit university. The Naac accreditation of Kerala University had elapsed in 2008. It was a recent decision by the UGC that no grant would be given to universities that fail to acquire Naac accreditation before April 2015 that prompted the Kerala University to speed up the accreditation renewal process which had been lagging behind schedule.

According to the terms and conditions fixed by UGC, only those universities that acquire 'A' grade status would be eligible to pitch for centre of excellence status. "A grade means more funds from UGC and more avenues for academic expansion.

The 'A' grade which the university has been granted now is the result of coordinated efforts on the part of academic and staff members of the university," said Kerala University registrar K Mohammed Basheer.

While many colleges affiliated to Kerala University were assessed with 'A' Grade by Naac, it's the first time that the university has itself got the grade. According to R Jayaprakash, former principal of Sreenarayana College, Kollam, who worked as the general convener of the steering committee which prepared the self-study report of the university submitted to Naac, the 'A' grade would help the university when it scouts for funds from agencies other than UGC.

It would also mean more share of fund from the Union government's Rashtriya Uchchatar Shiksha Abhiyan (Rusa) programme for improving quality of higher education in the country.

The university was accredited with 'B++' grade in 2003. However, it not only failed to go in for reaccreditation due in 2008, but could not even send the mandatory annual report to the council during the accredited years. The annual report is expected to carry separate evaluation reports on the functioning of university departments, affiliated institutions, teaching learning process, campus infrastructure, teacher strength, research activities, etc.

According to senior officials of the university, the process for Naac reaccreditation started almost a year ago, but the process gained momentum after P K Radhakrishnan was appointed the vice-chancellor last year.

After former vice-chancellor A Jayakrishnan completed his term in December 2012, there was no VC for the university until February 2014. UGC's 12th plan allocation for the University of Kerala stands at Rs 15.76 crore, while the 11th plan funding was Rs 17.75 crore. Though Naac used to give A +, B+ and B++ grades to universities, of late it has limited the grades to A, B and C.

Maharashtra medical education on verge of collapse...TIMES OF INDIA 4.3.2015

MUMBAI: Dismal response to last month's advertisement for the post of professors and associate professors at the government-run Grant Medical College and JJ Group of Hospitals shows that medical education in the state is on the verge of collapse, thanks to lack of seriousness at all levels.

While six posts of professors attracted just two applications—both for dentistry department—there were seven applicants for 46 posts of associate professors—none of them for any key department.

An ex-medical college dean said the response may have been poor since the posts were to be filled up on a contract basis and for a fixed salary. "We offer Rs 40,000/month for associate professors and Rs 50,000 for professors. I don't think any medical teacher will take up a job for such meagre pay. It reflects the casual approach of the medical education department.''

He warned that the medical education department was on the verge of collapse due to lack of consistency in recruitment policy and if immediate steps were not taken some medical colleges may get derecognized due to non-compliance to Medical Council of India-prescribed conditions.

Elaborating on his contention, the former dean said last year the cabinet decided to withdraw all the teaching posts from Maharashtra Public Service Commission's (MPSC) purview on the grounds that there was an inordinate delay in the recruitment process. Since the decision, not a single teacher has been appointed. Now, there is a proposal to entrust the task again to MPSC. "Chief minister Devendra Fadnavis must fix responsibility for the mess in the medical education department. Frequent changes in policies have had an adverse impact on the department," he said.

On the vacancies, the former dean said in the past five years, no serious effort had been made to fill up posts in 14 medical colleges across the state. Out of the 362 posts of professors, 122 lay vacant while out of the 934 posts of associate professors and 1,434 posts of assistant professors, 468 and 862 posts are to be filled. "The condition of assistant professors is very bad. Out of the 1,434 posts, 669 work for 29 days a month and their term is extended on a monthly basis,'' he said.

Poor response:

Advertisement for recruitment at the prestigious Grant Medical College and JJ Group of Hospitals:

* 46 associate professor posts

Applications received: 7

Not a single application received for 18 out of 22 departments, including nephrology, radiology and medicine

* 6 professor posts

Applications received: 2, for the department of dentistry

Total vacant posts in 14 Total government medical colleges across the state

1) Professor Posts: 362

Vacant: 122

2) Associate professors

934

Vacant: 468

3) Assistant professors

1,434

Vacant: 862

MUHS recommends 26 new colleges in Maharashtra

NASHIK: The Maharashtra University of Health Sciences (MUHS) has recommended a list of 26 colleges that have applied to open undergraduate courses during the academic year 2015-16. The proposals of five colleges have been rejected for not filling the necessary criteria.

However, the university administration claims the colleges will only be able to start from the next academic year (2016 -17) as procedures and permission from the state and central council would take at least another year.

There has been only one nursing college which has been able to seek permission from the state and central government. If all the recommended colleges get the nod, it would create at least 1,300 additional seats.

Registrar of the university, Kashinath Garkal, said that applications for opening colleges or starting a new course are supposed to be made by the institutions by October 31, after the notification is issued. "The colleges have to comply with the norms mentioned in the prospective plan according to the different parameters mentioned in them. The colleges are considered according to the population nearby and infrastructural aspects which are considered and recommended to the state government once the university is satisfied," he said.

Garkal said that the institution also has to get permission from the central council and state government which have independent heads for different categories. "The proposal again comes to MUHS for final consent. Officials recheck the facilities and infrastructure that was mentioned during the first application. An affiliation committee is set up to check the facts and the academic council approves it. It is only after this that the college can start functioning," he added.

He said the process is lengthy it would be another year before any of these colleges are be able to start the courses.

"So far, a nursing college, the Anand Charitable Trust, Anand Hospital, from Vaijapur, has been able to seek permission from state government and central council. The process of giving the final consent will begin," he said.

Five applications have been received for medical colleges, one for a dental college, two each for Ayurveda, Bachelor of Paramedical Technology (BPMT) and homeopathy colleges, six for physiotherapy and eight for nursing.

At present there are 35 medical colleges, 28 dental, 62 Ayurveda, 6 Unani, 45 homeopathy, and 155 colleges of allied health sciences, which amounts to 331 institutes across the state.

Ayush doctors may get nod to do abortions

NEW DELHI: Here's something ayurveda gurus like Charak and Susrutha may not have imagined. Modern ayurvedacharayas, homoeopaths and other Ayush doctors may soon be allowed to conduct non-invasive abortions.

The health ministry has worked out changes to the Medical Termination of Pregnancy (MTP) Amendment Bill. The revised bill proposes to allow Ayush doctors to conduct non-invasive procedures on women seeking to terminate pregnancy. The draft bill will soon be sent to the Cabinet.

"We have made revisions to the earlier draft and proposed that Ayush doctors who are registered healthcare specialists be allowed to carry out non-invasive procedure, which would mean prescribing medicines etc," a senior health ministry official told TOI.
Another key amendment seeks to increase the period for abortion to 24 weeks from the present 20 weeks.

The government's proposal, originally formulated taking a cue from a study conducted by Population Council, is aimed at increasing access to safe abortion by expanding the number of healthcare providers.

Estimates show around 7 million abortions are conducted in India every year and over 50% of them are said to be illegal.

Initially, the government had decided to allow midwives and Ayush doctors to do even invasive procedures for abortion, but dropped it following mounting objections from allopathic practitioners, particularly Indian Medical Association (IMA) and Federation of Obstetric and Gynaecological Societies of India (FOGSI).

IMA, a pan India voluntary organization with a membership of 2.5 lakh allopathic practitioners, said even the latest move can put patients at risk as well as allow unethical practices and sex selective abortions.

BANGALORE CHEAPEST, SINGAPORE COSTLIEST CITY IN WORLD

பிளஸ் 2 பொதுத்தேர்வு நாளை தொடக்கம்

தமிழகம் முழுவதும் பிளஸ் 2 பொதுத்தேர்வு வியாழக்கிழமை (மார்ச் 5) தொடங்குகிறது. மொத்தம் 8.43 லட்சம் மாணவர்கள் தேர்வு எழுதுகின்றனர்.

இந்தத் தேர்வு மார்ச் 31-ஆம் தேதி வரை நடைபெற உள்ளது. இதற்காக 2,377 தேர்வு மையங்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. தேர்வுகள் காலை 10 மணி முதல் பிற்பகல் 1.15 மணி வரை நடைபெறும்.

இதில் முதல் 10 நிமிஷங்கள் வினாத்தாளைப் படித்துப் பார்க்கவும், அடுத்த 5 நிமிஷங்கள் விடைத்தாள் விவரங்களைப் பூர்த்தி செய்யவும் வழங்கப்படும். 10.15 முதல் 1.15 வரை தேர்வு நடைபெறும்.

மாணவர்கள் 3 மணி நேரம் எந்தவித சிரமும் இல்லாமல் தேர்வு எழுதுவதற்காக அனைத்து ஏற்பாடுகளும் செய்யப்பட்டுள்ளதாக அரசுத் தேர்வுகள் இயக்குநர் கே.தேவராஜன் தெரிவித்தார்.

மாநிலம் முழுவதும் 3,000-க்கும் அதிகமான மாணவர்கள் தேர்வு எழுதும் உதவியாளர்களைக் கேட்டுள்ளனர். அரசாணையின்படி, தகுதியுள்ள அனைவருக்கும் உதவியாளர்கள் நியமிக்கப்பட்டுள்ளனர்.

10 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் அனுபவம் வாய்ந்த ஆசிரியர்களே பெரும்பாலும் தேர்வு உதவியாளர்களாக நியமிக்கப்படுகின்றனர். எனவே, உதவியாளர்களை வழங்குவதில் எந்தவித சிரமும் இல்லை எனவும் அவர் தெரிவித்தார்.

தேர்வு மையங்களுக்குத் தடையில்லா மின்சாரம், போக்குவரத்து வசதி ஆகியவையும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ளது. இந்தத் தேர்வை தனித்தேர்வர்களாக 42,693 பேர் எழுத உள்ளனர்.

60 ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட ஆசிரியர்கள்: தேர்வுப் பணிகளில் 60 ஆயிரத்துக்கும் அதிகமான ஆசிரியர்கள், கல்வித் துறை பணியாளர்கள் ஈடுபடுத்தப்படுகின்றனர்.

10 தேர்வறைகளுக்கு ஒருவர் என்ற வீதத்தில் 4,500-க்கும் மேற்பட்டோர் தேர்வு மையங்களைக் கண்காணிக்க உள்ளனர். அதோடு, மாவட்டக் கல்வி அலுவலர்கள், மாவட்ட முதன்மைக் கல்வி அலுவலர்கள் தலைமையில் 250-க்கும் மேற்பட்ட பறக்கும் படைகளும் அமைக்கப்பட்டுள்ளன.

மேலும், பள்ளிக் கல்வி இயக்குநர்கள், இணை இயக்குநர்களுக்கு தேர்வுப் பணிகளை மேற்பார்வையிட மாவட்டங்கள் ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்டுள்ளன. இவர்கள் அனைவரும் ஏற்கெனவே தங்களுக்குரிய மாவட்டங்களுக்குச் சென்று தேர்வு ஏற்பாடுகளைச் செய்துள்ளனர்.

மாணவிகள் அதிகம்: பிளஸ் 2 தேர்வை 3 லட்சத்து 90,753 மாணவர்களும், 4 லட்சத்து 52,311 மாணவிகளும் எழுத உள்ளனர். மாணவர்களை விட மாணவிகளின் எண்ணிக்கை 60 ஆயிரம் அதிகமாக உள்ளது. இந்தத் தேர்வை புழல் சிறைவாசிகள் 77 பேர் எழுதுகின்றனர்.

கூடுதல் நேரம்: இந்தத் தேர்வுகளில் கற்றலில் குறைபாடுடையவர்கள், பார்வையற்றோர், காதுகேளாதோர், வாய் பேசாதோர் உள்ளிட்ட மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு தேர்வு எழுதும் உதவியாளர், ஒரு மொழிப்பாடம் தவிர்ப்பு, கூடுதலாக ஒரு மணி நேரம் போன்ற சலுகைகள் வழங்கப்படுகின்றன.

விடைத்தாள்களைக் கொண்டுவர ஏற்பாடு: கடந்த ஆண்டைப் போலவே, தேர்வு மையங்களுக்கு வினாத்தாள்கள் வாகனங்களில் கொண்டு செல்லப்பட்டு, அதே வாகனங்களில் விடைத்தாள் கட்டுகளை மாவட்டங்களில் அமைக்கப்பட்டுள்ள விடைத்தாள் கட்டுகள் சேகரிக்கும் மையங்களுக்குக் கொண்டுசெல்லவும் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ளது.

சென்னையில்...: சென்னை மாவட்டத்தில் பிளஸ் 2 தேர்வை 144 தேர்வு மையங்களில் 53 ஆயிரம் மாணவர்கள் எழுத உள்ளனர்.

புதுச்சேரியில்...: புதுச்சேரியில் 33 தேர்வு மையங்களில் 14 ஆயிரம் மாணவர்கள் பிளஸ் 2 தேர்வு எழுதுகின்றனர்.

சிறையில் கைதிகள் தொலைபேசியில் பேச மாதம் ரூ.30க்கு அனுமதி திட்டம் துவக்கம்

வேலூர் : சிறையில் கைதிகள் தொலைபேசியில் பேச மாதம், 30 ரூபாய்க்கு அனுமதி கொடுக்கும் திட்டம் துவங்கியது.

வேலூர் மத்திய சிறையில், மொபைல் ஃபோனை முற்றிலும் ஒழிக்க சிறைத்துறை நிர்வாகம் முயற்சி செய்து வருகிறது. இதனால், சிறையில் பொது தொலைபேசியை, சிறைத்துறை அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. இதில், பணம் செலுத்தி, கைதிகள் பேசிக் கொள்ளலாம்.

இதுகுறித்து சிறை அதிகாரிகள் கூறியதாவது: வேலூர் மத்திய சிறையில் கைதிகளிடம் உள்ள, மொபைல் ஃபோன் கலாச்சாரத்தை ஒழிக்க, பொது தொலைபேசி திட்டம், நேற்று முதல் அமல்படுத்தப்பட்டது. சிறையில், ஆறு இடங்களில், பொது தொலைபேசி உள்ளது. மாதம், 30 ரூபாய்க்கு இதில் பேசிக் கொள்ளலாம். இந்த ஃபோனில் பேச விரும்பும் கைதிகள், கன்ட்ரோல் ரூமில் கொடுக்கும் படிவத்தை பூர்த்தி செய்ய வேண்டும்.அதில், அவர்களுக்கு, மூன்று ஃபோன்களை தொடர்பு கொள்ள அனுமதி வழங்கப்படும். அதில், ஒரு வக்கீல், இரண்டு உறவினர்களை சேர்க்கலாம். அவர்களுடைய எண்களை குறிப்பிட்டு, கைதி வழங்குவார்.அவர்களுடைய கைரேகை பதிவு செய்யப்படும். இதற்காக ஆரம்பத்தில், 80 ரூபாய் செலுத்த வேண்டும். இதில், 50 ரூபாய் டிபாஸிட்டாக வரவு வைக்கப்படும். மீதமுள்ள, 30 ரூபாய்க்கு ஃபோனில் பேசிக் கொள்ளலாம்.

மாதத்திற்கு, மூன்று முறை அரை மணி நேரம் மட்டும் இதற்கு அனுமதி வழங்கப்படும். அவர்கள் தொலைபேசி இருக்கும் இடத்திற்கு சென்று, அங்குள்ள ரேகை வைக்கும் இடத்தில் கை ரேகை பதிவு செய்து, பின்னர் தொலைபேசிக்கு மேலே உள்ள டிஸ்பிளேயில் அவர்கள் கொடுத்த, மூன்று ஃபோன் எண்கள் வெளியாகும்.அதில் அவர்கள், யாருடன் பேச விரும்புகின்றார்களோ, அந்த எண்ணை தேர்வு செய்தால், தானாகவே ஃபோன் டயல் ஆகும். அவர்கள், யாருடன் பேசுகிறார்கள் என்ற விவரம், எங்களுக்கு தெரிய வரும்.இந்த சேவை, கைதிகளிடம் நல்ல வரவேற்பை பெற்றுள்ளது. நேற்று ஒரே நாளில், 102 கைதிகள், தொலைபேசியில் பேசினர்.இவ்வாறு, அவர்கள் கூறினர்.

பலவிதமாக பயன்படும் பாதம்- ஆங்கிலம் அறிவோமே 47

ஒரு வாசகர் ‘contemporary என்றால் என்ன அர்த்தம்?’ என்று கேட்கிறார். சம காலத்தில் வாழ்ந்த அல்லது வாழ்கிற என்பதை இந்த வார்த்தையால் குறிப்பிடுவோம். ஜவஹர்லால் நேருவும் மகாத்மா காந்தியும் contemporaries. ஜவஹர்லால் நேருவும் ராகுல் காந்தியும் contemporaries அல்ல.

Contemporary என்பதற்கு நவீன, சமீபத்திய என்றும் அர்த்தம் உண்டு. This is a contemporary artwork.

ஆக contemporary என்பதற்கு இணையான வார்த்தைகளாக co-existent, modern, recent, concurrent ஆகியவற்றைக் குறிப்பிடலாம்.

பலவித பயன்பாடு

Foot என்றால் பாதம் மட்டுமல்ல. 12 அங்குலங்கள் மட்டுமல்ல. ஆங்கிலத்தில் பலவிதங்களில் பயன்படுகிறது இந்த வார்த்தை.

Put your foot down என்றால் ஏதோ ஒன்று நடக்கப்போகிறது எனும்போது அதை நடக்கவிடாமல் உங்கள் செல்வாக்கைப் பயன்படுத்துவது என்று பொருள். She wanted to marry Girish but her father put his foot down.

Getting caught on the wrong foot என்றால் எதிர்பாராமல் ஒன்று நடைபெறு வதால் ஏற்படும் வியப்பைக் குறிக்கிறது.

Get off on the wrong foot என்றால் ஒரு சூழலையோ, உறவையோ தவறாகத் தொடங்குவது என்ற அர்த்தம். Every evening I return home, we seem to get off on the wrong foot. We fight.

Put your best foot forward என்றால் கடும் உழைப்பை அளித்து வெற்றி பெற முயல்வதைக் குறிக்கிறது.

My foot என்பது திட்டு வார்த்தை. “நான் எது சொன்னாலும் நீங்க கேட்பீங்களே’’ என்று யாராவது கூறும்போது நீங்கள் “My foot’’ என்று கூறினால் “அதுக்கு வேற ஆளப் பாருங்க’’ என்று உஷ்ணமான அர்த்தம்.

CONJUNCTIONS

“Conjuctions-ஆல் என்ன பயன்?’’ என்று கேட்டிருக்கிறார் ஒரு வாசகர். கூடவே அவர் கருத்துக்கு ஆதரவாக ஒரு வாக்கியத்தையும் அளித்திருக்கிறார்.

“Murali took a bag. He went to bus stand.”இப்படி இரண்டு வாக்கியங்கள் அமைப்பதற்குப் பதிலாக Murali took a bag and went to bus stand என்பதில் என்ன பெரிய வசதி ? என்கிறார்.

NOUNகளைத் தவிர்ப்பதற்காக PRONOUN என்பது போல் இங்கு PRONOUN-ஐயும் தவிர்க்க CONJUNCTION உதவுகிறதே!

FANBOYS

முதலில் CONJUNCTION என்றால் என்ன என்று பார்ப்போம். CONJUNCTIONS என்பதற்குச் சில எடுத்துக்காட்டுகளைச் சொன்னால் இதை விளங்கிக் கொள்வது மேலும் எளிதாக இருக்கும்.

AND, BUT, THAT, WHERE, NOR, BECAUSE போன்றவை CONJUNCTIONS.

முக்கியமான CONJUNCTIONS- ஐ நினைவுகொள்ள FANBOYS என்ற வார்த்தையை நினைவில் கொள்ளலாம்.

அதாவது for, and, nor, but, or, yet, so போன்ற CONJUNCTIONS-ன் முதல் எழுத்துகளை இணைத்தால் FANBOYS.

CONJUNCTIONS என்பவை வாக்கியங்களை இணைக்கும் வார்த்தைகள். சில சமயம் இரண்டு வார்த்தைகளை இணைப்பதாகவும் இருக்கும்.

வாசகர் குறிப்பிட்ட Murali took a bag and went to bus stand என்பதில் and எனும் CONJUNCTION இரண்டு வாக்கியங்களை இணைக்கிறது.

Rama and Lakshmana are brothers என்பதில் உள்ள and இரண்டு வார்த்தைகளை மட்டுமே இணைக்கிறது. Five and five make ten என்பதிலும்தான்.

சில conjunctions இணையாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. அவற்றில் சிலவற்றைப் பார்ப்போம்.

Either or. அதாவது இரண்டில் ஒன்று. Give me either coffee or tea. Anything is OK.

Neither nor அதாவது இரண்டுமே வேண்டாம். I want neither coffee nor tea. I don’t feel like having anything.

Both - and அதாவது இரண்டுமே. Give me both biscuits and fruits. I am very hungry.

Not only But also, அதுமட்டுமல்ல, இதுவும். I want my son to be not only educated but also disciplined.

Whether or அதுவோ, இதுவோ. I don’t care whether you are happy or not.

இப்படி ஜோடியாகப் பயன்படுத்தப்படும் conjunctionsஐ, correlatives என்பார்கள்.

HABIT - CUSTOM

Habit என்பது தனி நபர் தொடர்பானது. Custom என்பது சமூகம் அல்லது நாடு தொடர்பானது. எனவே Getting up at 6.00 a.m. is my custom என்று சொல்லக் கூடாது. அது Habit தான். Drinking coffee is an Indian custom என்று சொல்லலாம்.

Habit என்பது சமீபக் காலத்தில்கூட உருவாகியிருக்கலாம். ஆனால் Custom என்பது தொன்று தொட்டு வருவதாக இருக்க வேண்டும். நீதிபதிகள்கூடத் தீர்ப்பளிக்கும்போது சட்டத்தோடு Custom என்பதைக் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்வதுண்டு.

It is customary என்றால் தொடர்ந்து நடக்கக்கூடிய ஒன்று என்று பொருள். Customer என்பதற்குக்கூட இந்த அடிப்படை உண்டு. Customer என்றால் வாடிக்கையாளர் அதாவது தொடர்ந்து நம்மிடம் தொடர்பு கொண்டிருப்பவர்.

தொடர்புக்கு: aruncharanya@gmail.com

ஆதார் இலவச விண்ணப்ப படிவம் ரூ.50-க்கு விற்பனை: சேலத்தில் நூதன மோசடி

சேலம் மாவட்டத்தில் அரசின் இலவச ஆதார் விண்ணப்பத்தின் நகலை, 50 ரூபாய்க்கு விற்பனை செய்யும் கும்பல் மீது மாவட்ட நிர்வாகம் உரிய நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என்று சமூக ஆர்வலர்கள் கருத்து தெரிவித்துள்ளனர்.

சேலம் மாவட்டத்தில் 34 லட்சம் மக்கள் வசிக்கின்றனர். மத்திய, மாநில அரசின் பல்வேறு சலுகை, நிதி உதவி, ஓட்டுநர் உரிமம், பாஸ்போர்ட் உள்ளிட்டவை பெறுவதற்கு முக்கிய ஆவணமாக ஆதார் அட்டை விளங்கி வருகிறது. ஆதார் அட்டை வழங்குவதற்காக பள்ளிகளில் முகாம் அமைத்து வழங்கும் பணி நடந்தது. 60 சதவிகிதத்திற்கும் மேற்பட்டவர்கள் ஆதார் அட்டை பெற்ற நிலையில், மீதியுள்ளவர்கள் ஆதார் அட்டை பெறவில்லை.

இந்நிலையில், ஆதார் அட்டை உள்ளவர்கள் மட்டுமே காஸ் சிலிண்டருக்கான மானியம் பெற முடியும் என்று மத்திய அரசு திடீரென அறிவிப்பு வெளியிட்டது. பின், நீதி மன்றத்தின் வழிகாட்டுதலின்படி ஆதார் அட்டை காஸ் சிலிண்டர் மானியம் பெற தேவையில்லை என அறிவித்தது. இருப்பினும், பல காஸ் சிலிண்டர் நிறுவனங்கள் ஆதார் அட்டையை நுகர்வோர்களிடம் கேட்டு வற்புறுத்தி வருகின்றன.

மேலும், அரசின் முக்கிய அடையாள ஆவணங்களில் ஆதார் அட்டை பிரதானமாக உள்ளதால், பொதுமக்கள் ஆதார் அடையாள அட்டை பெற மிகுந்த ஆர்வம் காட்டி வருகின்றனர்.

சேலம் மாவட்டத்தில் 11 தாலுக்கா அலுவலகம், நான்கு நகராட்சி அலுவலகம், மாநகராட்சியில் உள்ள நான்கு மண்டல அலுவலகம், ஆட்சியர் அலுவலகம் என மொத்தம் 20 இடங்களில் ஆதார் அடையாள அட்டை புகைப் படம் எடுக்கும் பணி மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளது.

ஏற்கனவே, ஆதார் அடையாள அட்டை எடுத்தவர்களின் குடும்பத்தில் விடுபட்டவர்களுக்கும், கடந்த 2010-ம் ஆண்டு மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு பட்டியலில் பெயர் உள்ளவர்களுக்கும், வார்டு விட்டு வார்டு, தொகுதி விட்டு தொகுதி இடம் பெயர்ந்தவர்களுக்கு ஆதார் அடையாள அட்டை எடுக்கும் பணி நடந்து வருகிறது.

புதியதாக ஆதார் அடையாள அட்டை வேண்டுவோருக்கும், மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பில் விடுபட்டவர்களுக்கும் புதியதாக விண்ணப்ப படிவம் இலவசமாக அளிக்கிறது. தற்போது, அரசின் இலவச விண்ணப்ப படிவங்கள் குறைந்த அளவே வந்துள்ளன.

வரும் ஏப்ரல் மாதம் முதல் வாரத்தில் கூடுதல் விண்ணப்பம் வந்த பின்னரே, புதியதாக ஆதார் அடையாள அட்டை எடுப்பவர்களுக்கான பணி தீவிரமாக மேற்கொள்ளப்படவுள்ளது.

குறைந்தளவு ஆதார் அடையாள அட்டைக்கான விண்ணப்ப படிவம் வந்துள்ள நிலையில், அவற்றை நகல் எடுத்து மக்களை ஏமாற்றி ரூ.30 முதல் ரூ.50 வரை விற்பனை செய்கின்றனர். அரசு இலவசமாக அளிக்கக் கூடிய ஆதார் அடையாள அட்டைக்கான விண்ணப்பப் படிவத்தை மட்டுமே ஆதார் புகைப்பட மையங்களில் எடுத்துக் கொள்கின்றனர். விண்ணப்பத்தை நகலை எடுத்துக் கொண்டு வருபவர்களை திரும்ப அனுப்பி விடுகின்றனர்.

சேலம் அம்மாப்பேட்டை மண்டலத்தில் ஆதார் விண்ணப்ப படிவத்தின் நகல் கன ஜோராக விற்பனை நடக்கிறது. அந்த பகுதியில் உள்ள ஜெராக்ஸ் கடைகளிலும், சிலரும் விண்ணப்ப படிவ நகலை, மக்களிடையே ஏமாற்றி விற்பனை செய்கின்றனர்.

ஆதார் அடையாள அட்டை புகைப்படம் எடுக்கும் மையம் ஆண்டு முழுவதும் இயங்கும் என்பதையும் புதியதாக ஆதார் அடையாள அட்டை எடுக்க வேண்டியவர்கள் பொறுமையுடன் இருக்க வேண்டும் என்ற அரசின் விழிப்புணர்வு விளக்கத்தை மக்களிடம் தெளிவாக எடுத்து கூறதாததாலே, இதுபோன்ற மோசடி கும்பல் நூதன முறையில் மக்களை ஏமாற்றி பணம் பறிக்கின்றனர். எனவே, ஆதார் விண்ணப்ப நகலை விற்பவர்களை கண்டுபிடித்து கடும் நடவடிக்கை எடுக்கவும், மக்களுக்கு விழிப்புணர்வு வழங்கவும் வேண்டும் என்று சமூக ஆர்வலர்கள் கருத்து தெரிவித்துள்ளனர்.